Συγκεκριμένα, σε διάστημα μιας δεκαετίας (από το 2008 έως και σήμερα) συνολικά 25 μηνύσεις και αγωγές αποζημίωσης έχουν κατατεθεί σε βάρος νοσοκομειακών ιατρών. Αριθμός εντυπωσιακός -αν και δεν έχουν καταδικαστεί περισσότεροι από 3- ιδίως εάν σκεφτεί κανείς ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην “Ε” ο δικηγόρος και νομικός σύμβουλος του Νοσοκομείου Μεσσηνίας Χρήστος Αρχοντής, από το 1986 έως και το 2008 είχαν κατατεθεί μόλις 2!
Ρεπορτάζ: Νικολέττα Κολυβάρη
Τις πταίει λοιπόν για τις σωρηδόν μηνύσεις και αγωγές αποζημίωσης; Ο... εύκολος πλουτισμός μεγάλων δικηγορικών γραφείων (αφού το Δημόσιο πληρώνει), αλλά και το ότι στο στάδιο της προδικασίας δεν συμμετέχουν πραγματογνώμονες ιατροί. Κάτι που επιτακτικά ζητεί η ιατρική κοινότητα, όχι μόνο σε επίπεδο νομού μέσω του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας και του προέδρου του Μιχάλη Μιχαήλ, αλλά και πανελλαδικά.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΜΕΛΙΝΑ
Ο Μιχάλης Μιχαήλ, με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη της παιδιάτρου που υπηρετούσε στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου για το θάνατο της μικρής Μελίνας, επαναφέρει την πρόταση που θέτει επιτακτικά η ιατρική κοινότητα και, όπως λέει, είναι δοκιμασμένη σε πολλές χώρες και αποτελεσματική: «Τη σύσταση, με ανάλογη ρύθμιση στον ποινικό κώδικα, Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων (από εξειδικευμένους δικαστές στα ιατρικά θέματα, εκπροσώπους Ιατρικών Συλλόγων και Συλλόγους Ασθενών), που θα αποφαίνεται προδικαστικά για τη βασιμότητα της αγωγής - ώστε, αφού εξετάσει σε βάθος την κάθε περίπτωση, θα αποφαίνεται εάν οι γιατροί θα πρέπει να παραπεμφθούν σε δίκη και να αποτραπούν άδικες αποφάσεις που συντρίβουν έντιμους γιατρούς και οδηγούν την ιατρική κοινότητα σε αμυντική άσκηση του έργου της, εκτινάσσοντας στα ύψη τα κόστη νοσηλείας».
Η ΘΕΣΠΙΣΗ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΩΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ
Ο κ. Μιχαήλ αναφέρεται και στο ρόλο των δικηγόρων στις διώξεις ιατρών. «Δυστυχώς, βλέπουμε ότι οι δικηγόροι έχουν “οργανωθεί” και έχουν συστήσει ομάδες οι οποίες περιφέρονται σε ολόκληρη την επικράτεια (από Θεσσαλονίκη μέχρι Κρήτη), με δικούς τους εμπειρογνώμονες, προσπαθώντας να επιτύχουν καταδίκη των γιατρών πάση θυσία», λέει ο ίδιος.
Επίσης, θεωρεί ότι όπως ισχύει στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, έτσι και στην Ελλάδα θα πρέπει «να υπάρχουν θεσμοθετημένα ιατρικά πρωτόκολλα για την προστασία των γιατρών». Ετσι, κάθε ιατρός θα οφείλει να ακολουθεί το πρωτόκολλο - και εφόσον το έχει τηρήσει δεν θα έχει «νομική ευθύνη για τυχούσα ατυχή έκβαση».
ΑΘΩΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΛΛΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ
Ο Χρήστος Αρχοντής μιλώντας στην “Ε” αναφέρεται σε μια παραδοξότητα όσον αφορά τις δίκες με κατηγορούμενους γιατρούς. Καταρχάς, το 99% αυτών των υποθέσεων μετά τη μήνυση για το ποινικό κομμάτι (την ιατρική αμέλεια που οδηγεί στο θάνατο ενός ασθενούς επειδή ο ιατρός κατηγορείται ότι έκανε λάθος ή δεν τήρησε το ιατρικό πρωτόκολλο) θα έχει συνέχεια και στα αστικά δικαστήρια, για τη διεκδίκηση χρηματικής αποζημίωσης. Και το παράδοξο του πράγματος είναι ακριβώς εκεί: Ιατροί αθωώνονται μεν από το ποινικό δικαστήριο, αλλά στα αστικά επιδικάζονται ιλιγγιώδη ποσά αποζημίωσης υπέρ των συγγενών.
Πριν φτάσει στο ακροατήριο μια υπόθεση θα έχει γίνει η προδικασία, ένα στάδιο στο οποίο ο πταισματοδίκης καλεί τις δύο πλευρές και συγκεντρώνει τις μαρτυρίες τους. Ωστόσο οι μηνυτές-συγγενείς σπάνια στηρίζονται στην άποψη πραγματογνωμόνων για να υποστηρίξουν τη μήνυσή τους. Η κατάληξη λοιπόν είναι οι ποινικές διώξεις να ασκούνται τις περισσότερες φορές από τους εισαγγελείς, με βάση μόνο τη μήνυση, δηλαδή τη μαρτυρία του συγγενούς.
Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΑ
Ο Χρ. Αρχοντής μιλά για εξευτελισμό των ιατρών στα ακροατήρια και, επανερχόμενος στην παραδοξότητα για την οποία μίλησε πρωτύτερα, επισημαίνει ότι ενώ ένα γιατρός έχει αθωωθεί όσον αφορά το ποινικό μέρος της υπόθεσης, τα διοικητικά δικαστήρια επιδικάζουν δυσβάσταχτα ποσά ως αποζημίωση στους συγγενείς του θανόντος. Μάλιστα ανέφερε ως παράδειγμα την περίπτωση ιατρού ο οποίος αθωώθηκε αλλά η χρηματική αποζημίωση που επιδίκασε σε βάρος του το αστικό δικαστήριο ήταν 800.000 ευρώ - χρήματα τα οποία καταβάλλει το Δημόσιο!
Και παρόλο που ο ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός έχει αναβαθμιστεί κι έχει εξελιχθεί η ιατρική επιστήμη, ενώ και η εκπαίδευση των ιατρών είναι αρτιότερη, παρατηρείται ότι από το 1986 έως το 2008 είχαν κατατεθεί 2 αγωγές εναντίον του Νοσοκομείου Καλαμάτας, ενώ από το 2008 έως σήμερα έχουν κατατεθεί 25! Σε αυτό έχουν τη... συμβολή τους και οι δικηγόροι, όπως ο ίδιος λέει, φέρνοντας ως παράδειγμα δικηγορικό γραφείο της Θεσσαλονίκης που μόνο την τελευταία 5ετία έχει καταθέσει 500 αγωγές αποζημίωσης.
ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΙΚΑΣΙΑ
Οι δικηγόροι όμως είναι το ένα σκέλος. Υπάρχουν και οι εισαγγελείς, οι οποίοι ασκούν τις ποινικές διώξεις - όπου εκεί ο κ. Αρχοντής διακρίνει “μια χαλαρή αντιμετώπιση στη σύνταξη των κατηγορητηρίων” και κρίνει απαραίτητη τη συνδρομή πραγματογνωμόνων ιατρών στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, αλλά και στη σύνθεση του δικαστηρίου.
Εκεί, λοιπόν, εστιάζει το... κακό: στο ότι δεν υπάρχουν οι ειδικοί εκείνοι οι οποίοι θα συγκροτήσουν επιστημονική και τεκμηριωμένη άποψη για το περιστατικό και την τυχόν ευθύνη του ιατρού.
Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι, από τις 25 υποθέσεις ιατρικής αμέλειας που έφτασαν στα ακροατήρια των δικαστηρίων της Καλαμάτας, μόνο σε 3 περιπτώσεις υπήρξε καταδίκη ιατρού και στο Εφετείο. Σε όλες τις άλλες οι κατηγορούμενοι ιατροί αθωώθηκαν, αν όχι στο πρωτοβάθμιο, μετέπειτα στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο.
Ο ίδιος πάντως, ζώντας 30 χρόνια τους ιατρούς στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, έχει να πει ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία «κάνουν σωστά τη δουλειά τους, με άρτια μέσα και επιστημονική γνώση».
