"Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, με την υπ. αριθμ. 34279/2012 απόφασή του, έκρινε ότι η αυτόφωρη σύλληψη για μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα και συγκεκριμένα, με τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 7 παρ. 1.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης, ένας πρατηριούχος υγρών καυσίμων συνελήφθη επ’ αυτοφώρω για προμήθεια καυσίμων χωρίς έκδοση τιμολογίων σε "ανεξακρίβωτες ημερομηνίες" του 2011 και 2012 και εις βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη για τη συγκεκριμένη παράβαση ενώ η υπόθεση, στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας, εισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης. Να σημειωθεί ότι η σχετική παράβαση εμπίπτει στο εφαρμοστικό πεδίο του Ν. 2523/1997 (άρθρ. 19 - "Αδίκημα φοροδιαφυγής για έκδοση ή αποδοχή πλαστών, νοθευμένων ή εικονικών φορολογικών στοιχείων") ενώ η οφειλή προς το Δημόσιο, με το Ν. 3943/2011, έχει μετατραπεί σε διαρκές έγκλημα.
Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το άρθρ. 21 παρ. 10 εδ. α’ του ν. 2523/1997, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρ. 3 στοιχ. ΙΓ’ παρ. 2 του Ν. 3943/2011: "Στα αδικήματα του παρόντος νόμου, χρόνος τέλεσης είναι το χρονικό διάστημα από την ημέρα κατά την οποία για πρώτη φορά όφειλε να ενεργήσει ο υπαίτιος μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης προθεσμίας παραγραφής". Με την αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου ορίζεται δε, ότι ""θεσπίζονται ως διαρκή και, επομένως, ως συνεχή αυτόφωρα, τα αδικήματα: α) (…), β) της φοροδιαφυγής με την παράλειψη υποβολής ή την υποβολή ανακριβούς δήλωσης στη φορολογία εισοδήματος και γ) της φοροδιαφυγής για μη απόδοση ή ανακριβή απόδοση ΦΠΑ και λοιπών παρακρατούμενων φόρων, τελών ή εισφορών, με χρόνο τέλεσης αυτών το χρονικό διάστημα από την ημέρα κατά την οποία για πρώτη φορά όφειλε να ενεργήσει ο υπαίτιος μέχρι τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της κατά περίπτωση προβλεπόμενης παραγραφής". Ο δικαστής, με την απόφασή του, παραπέμπει την υπόθεση στον εισαγγελέα Πρωτοδικών προκειμένου να προχωρήσει στην εισαγωγή αυτής στο ακροατήριο κατά την τακτική διαδικασία καθώς εσφαλμένα εισήχθη προς εκδίκαση κατά την αυτόφωρη διαδικασία λόγω της πρόδηλης αντισυνταγματικότητας των σχετικών ρυθμίσεων.
Τέλος, σημειώνεται ότι ο αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών αναφέρει, στην πρότασή του, ότι "ο νομοθέτης εισήγαγε μια μη πειστική - δογματικά ρύθμιση με αυτοσκοπό την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας".