Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί την απαρχή μιας νέας κατάστασης στην ζωή των παντού και πάντα αμαρτωλών ανθρώπων, ένα γεγονός ελπίδας, έναν νέο τρόπο ζωής. Εναν τρόπο που έχει αποδέκτη τον κάθε άνθρωπο, τόσο τον πιστό όσο και τον απιστούντα όπως ήταν ο μαθητής του Χριστού Θωμάς.
Ολοι μαθητές γνώρισαν τον Χριστό ως διδάσκαλο, φίλο παθόντα και ταφέντα και πίστευσαν σε Αυτόν. Ο Θωμάς ζητά το κάτι άλλο, τον διαφορετικό από τους μέχρι τώρα τρόπους γνώσεως του Χριστού. Πρωτίστως βεβαίως τον αναζητά στην παχυλότητα της σάρκας και προκαλείται από τον Χριστό να ψάξει την πλευρά αυτού, κάτι το οποίο δεν φαίνεται από την ευαγγελική διήγηση να έπραξε ο Θωμάς, αλλά εν τούτοις πιστεύει.
Σε όλους όμως τους μαθητές ο Χριστός, ανεξαρτήτως του κινήτρου της πίστεώς των, με έναν απλό λόγο προκαλεί και προσκαλεί να Τον δεχτούν ως Αναστημένο Χριστό: Ειρήνη υμίν. Δηλαδή το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού γίνεται εμπειρικό γεγονός στους μαθητές και τους πιστεύοντες ανά τους αιώνες σε Αυτόν, εφόσον έχουν ειρήνη. Ειρήνη, η οποία δεν είναι συναίσθημα, κατάσταση ηρεμίας, μη πόλεμος, αλλά είναι εμπειρικό, συνεκτικό, αγαπητικό γεγονός και κυρίως γεγονός συνύπαρξης και αλληλοπεριχώρησης.
Οταν υπάρχει ειρήνη υπάρχει και ενότητα μεταξύ των ανθρώπων. Ενότητα που δεν περιορίζεται σε μία απλή διαπροσωπική σχέση, δεν περιορίζεται στο επίπεδο των εκφράσεων της βιολογικής ζωής, αλλά προχωρεί σε μια κατάσταση διαφορετικής εμπειρίας, μιας πραγματικότητος που δεν έχει σχέση με τα κτιστά πράγματα, έχει όμως να κάνει με τον Αναστάντα Χριστό, μια σχέση πέρα από κάθε κτιστό γεγονός, πέρα από κάθε νόηση.
Ο Θωμάς, όπως και κάθε άνθρωπος, όταν συναντά τον Χριστό, όταν σχετίζεται μαζί του, όταν κοινωνεί μαζί Του, τότε δεν έχει ανάγκη άλλων κριτηρίων, όπως αυτών της λογικής, διότι πλέον η γνώση του Χριστού είναι γεγονός άλλης εμπειρίας. Τα κριτήρια δεν είναι αυτά των βιολογικών σχέσεων του κτιστού κόσμου, του κόσμου της φθοράς, αυτή η σχέση είναι πλέον σχέση κοινωνίας και μακάριοι αυτοί που τον γνωρίζουν χωρίς να τον βλέπουν ως προϊόν ανάγκης.
Αλλά ποια είναι σήμερα και η άλλη πλευρά του Χριστού την οποία ψηλάφησε ο Θωμάς;
Είναι η Εκκλησία ο διαφορετικός τρόπος, ο άλλος τρόπος της γνώσεως του Χριστού, και μέτοχοι αυτού του τρόπου είναι οι πάντες, ανεξαρτήτως αν οι κοινωνικές συμβατότητες τους ονομάζουν ομοφυλόφιλους, ετεροφυλόφιλους, τραβεστί, πόρνες, μοιχούς κ.ά.
Για την Εκκλησία ο Αναστημένος Χριστός είναι η αφορμή της συναντήσεως των μαθητών μεταξύ τους και της ενώσεως αυτών. Αυτό συμβαίνει σήμερα στην ευχαριστιακή σύναξη όπου οι αμαρτωλοί πιστοί μετέχουν του Σώματος του Αναστημένου Χριστού, κοινωνούν με τον Χριστό των εσχάτων, με τον Χριστό που συγκεφαλαιώνει το παρελθόν, το παρόν και τα έσχατα, και μέσα από αυτήν την κοινωνία με τον Χριστό βιώνουν την βασιλεία του Θεού.
Συμπερασματικώς, η σχέση μας με τον Χριστό περνά μέσα από τους άλλους, τους διαφορετικούς από εμάς, είναι σχέση ειρήνης και κοινωνίας με Αυτόν και με τους άλλους, η οποία σχέση αρχίζει και τελειούται στην Θεία Ευχαριστία εντός της εκκλησιαστικής συνάξεως, όπου οι συμμετέχοντες γίνονται σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού ανεξαρτήτως αν είναι ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι.
