Με κάλεσε ο πρόεδρος του Συλλόγου Βέργας, τηλεφωνικώς, αν ενδιαφέρομαι να μιλήσω στη Βέργα στον ανδριάντα και του είπα ναι. Θα με ξανάπαιρνε να το επιβεβαιώσει. Σε δύο ημέρες μου ξανατηλεφώνησε ότι απεφάσισαν να με τιμήσουν για τη δωρεάν δημιουργία του ανδριάντα και στο ηρώο θα μιλούσε ο ίδιος. Είπα ναι, όχι για κάποιο τσιγκάκι που θα μου προσέφεραν ή κάποια κούφια ανούσια λόγια στο χαρτί, αλλά γιατί είχα δουλέψει τριάμισι χρόνια για την πραγματοποίηση του έργου και η κοινότητα το εκτίμησε έστω και αργοπορημένα, είπα… Με φώναξαν να πάρω το βραβείο. Δεν το δέχτηκα. Γιατί άκουσα από τρεις ομιλητές, από το μικρόφωνο, να λένε ότι το κόστος του μνημείου ήταν 40.000.000 δρχ. και νόμισα ότι είχα παραισθήσεις.
Τον σύλλογο και την κοινότητα της Βέργας δεν τους είδα ποτέ ούτε να μας δώσουν ένα μπουκάλι νερό στο λιοπύρι που δουλεύαμε… Εγώ μ’ αυτούς που είχα να κάνω ήταν η Συντονιστική Επιτροπή Συλλόγων Μάνης. Εζησα τότε όλον τον αγώνα και την αγωνία να μαζευτούν τα χρήματα. Εγώ δούλεψα δωρεάν τριάμισι χρόνια έργο 7 μέτρων μάρμαρο, γύρω στους 28 τόνους, που αγοράστηκε από τα λατομεία Καβάλας με λίγο λιγότερα λεφτά λόγω γνωριμίας 800.000 δρχ. και μεταφέρθηκε με επικαθήμενη νταλίκα, κατεβάστηκε με δύο τηλεσκοπικούς γερανούς, έτσι ξαναφορτώθηκε για τη Βέργα και στήθηκε από μένα και τον βοηθό μου Προκόπη Σαμίου και χτίστηκε και το βάθρο.
Δεν ξανασυνάντησα τόση αχαριστία να μου κόψουν το μικρόφωνο για να μην ακουστώ τώρα στην εκδήλωση.
Το κόστος του μνημείου ήταν περίπου 2.000.000 δρχ., άλλωστε τόσο επέτρεπε το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος να δίνεται χωρίς διαγωνισμό. Τα χρήματα μαζεύτηκαν κυρίως από τον Κώστα Κουγιντέα. Κι αυτοί είχαν στη Βέργα και διέθεσαν 40.000.000 δρχ.; Εδώ κάτι βρομά; Ποιοι κράταγαν καβάτσα; Χωρίς να τα μαρτυρήσουν; Από πού τα βρήκαν; Πού τα ξόδεψαν;
Τις λεπτομέρειες στο άρθρο του τις έχει ο Νίκος Καπετανέας που ήταν στην επιτροπή βοηθός του ηλικιωμένου ταμία μπαρμπα-Γιάννη Κυβέλου.
Εγώ τους ευχαριστώ για τον πατριωτισμό τους. Ομως έφριξα για την κακοποίηση της ιστορίας, τη νόθευσή της και την ασχετοσύνη από τον τωρινό Σύλλογο Βέργας.
Μιχάλης Κάσσης
ΤΟ ΗΡΩΟ ΤΗΣ ΒΕΡΓΑΣ
Το ηρώο της Βέργας μέσα του δεν είναι παραγεμισμένο με χρήματα… Είναι γεμάτο από τα αισθήματα της ανιδιοτελούς προσφοράς εκείνης της ολιγόχρονης Συντονιστικής Επιτροπής Συλλόγων Μάνης, με μεγαλύτερη όλων αυτή του Μιχάλη Κάσση, αφού ένα ακόμη έργο του το χάρισε στον τόπο του. Καθοριστική ακόμη είναι και η συμβολή του Κ. Κουγιντέα για τα έσοδα που μπόρεσε να βάλει στο ταμείο της επιτροπής.
Η πινακίδα που φιλοξενεί τα ονόματα της επιτροπής κόστισε 30.000 δρχ., τα οποία στον Κάσση δεν τα δώσαμε ποτέ εμείς σαν Συντονιστική Επιτροπή -αφού βέβαια δεν μας περίσσεψαν καθόλου χρήματα. Την πινακίδα που αναφέρει το ιστορικό της Μάχης της Βέργας την έκανε δωρεά στη μνήμη του παιδιού του ο Παναγιώτης Καλλιδώνης με κόστος 60.0000 δρχ.
Τώρα πια έτσι για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρω τα έσοδα και το κόστος του μνημείου. Ταμίας, ο μπαρμπα-Γιάννης Κυβέλος ένας εντιμότατος συμπατριώτης μας…
1) Από Γιώργο Γεννηματά διάθεση χρημάτων 500.000 δρχ.
2) Από συνεστίαση στα Πατήσια έσοδα 150.000 δρχ.
3) Από μπλοκ εράνου στους Ελληνες του Καναδά 80.000 δρχ. και 20.000 δρχ. από ανώνυμα μέλη, σύνολο 100.000 δρχ.
4) Από τους ψαράδες της Βαρβακείου Αγοράς από τον ταμία Γιάννη Κυβέλο, που ήταν λογιστής τους, μαζεύτηκαν 50.000 δρχ.
Σύνολο: 800.000 δρχ.
Με τα χρήματα αυτά αγοράστηκε το μάρμαρο στην Καβάλα και μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό, όπου και το δούλεψε για πολλούς μήνες ο Μιχάλης Κάσσης.
5) Από τη συνεστίαση στην ταβέρνα "Κάβο Ντόρο" Πειραιά, έπειτα από μια επίμονη πρόταση του Ντίνου Κουγιντέα -τότε διευθυντή Ασφαλείας Πειραιά- βρέθηκε ένα σημαντικό έσοδο άμεσης ανάγκης 1.150.000 δρχ.
Αυτά τα χρήματα έστησαν το μνημείο και μέσα τους συμπεριλαμβάνεται το κόστος του βοηθού του Κάσση, των δύο πούλμαν που κατέβηκαν από την Αθήνα καθώς και το κόστος της δεξίωσης της ημέρας. Η Κοινότητα Βεργίων είχε υποσχεθεί να γίνει η δεξίωση της ημέρας στο “Messinian Hotel” και θα κάλυπταν τα έξοδα, τελικά πρόβαλαν τη δικαιολογία ότι δεν πρόλαβαν να πάρουν έγκριση από το Κοινοτικό Συμβούλιο. Το μνημείο αυτό έγινε μέσα σε τριάμισι χρόνια και τότε έφτασε τα 2.040.000 δρχ. το κόστος του.
Εκείνη η ημέρα των αποκαλυπτηρίων του μνημείου του «Μανιάτη Πολεμιστή» στις 24 Μαρτίου 1990 για όλους μας ήταν μια συγκινησιακή φόρτιση, αφού έδειξε για 164 χρόνια μετά τη Μάχη της Βέργας τη συνεχή αδιαφορία του υπουργείου Πολιτισμού και της πολιτείας γενικότερα. Εδειξε όμως ακόμη και τι μπορούν να κάνουν κάποιοι άνθρωποι, που αγαπάνε πραγματικά τον τόπο τους και σέβονται την παράδοση τους!
Την ομοψυχία, την ένωση και τη δημιουργία της μανιάτικης επιτροπής την δίνει και ο στίχος του Μ. Κάσση:
Ενωση Συλλόγων Μάνης/κοίτα τι μπορείς να κάνεις/Ανέσπερο μένει το χνάρι,/Μάνα Μάνη μνήμης δυναμάρι/ οι απόγονοι στεριώσαν,/γιατί τις καρδιές ενώσαν. /Προσκυνά εκεί ο διαβάτης/ πως εκεί την χώρα έσωσαν/ και οι βάρβαροι δεν την λερώσαν.
Ομως όλοι μας ας ζεσταίνουμε με μνήμες τα χέρια μας με τα οποία φτιάχνουμε την ανθρώπινη «αλυσίδα» μας, γιατί μόνο έτσι η λέξη «αλυσίδα» αποκτάει πρόσημο και σημασία, κάτι που στους καιρούς που πορευόμαστε όλοι μας το έχουμε ξεχάσει, ενώ όλοι μας το έχουμε πιο πολλή ανάγκη.
Από εκείνη τη μεγάλη παμμανιάτικη επιτροπή ευτυχώς ζούμε ακόμη 7 άτομα και είμαστε πρόθυμοι για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία.
Νίκος Καπετανέας
