Τον αποχαιρετούμε, όπως αξίζει σε όλους εκείνους, που με ανιδιοτέλεια υπηρέτησαν την κοινωνία και διακόνησαν με ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης τη δημόσια ζωή της χώρας.
Η κατάθεση μαρτυρίας -σε ώρα αποχαιρετισμού- για ένα συνεπή και μακρόβιο αγωνιστή της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και μια κοινωνική προσωπικότητα του μεγέθους του Αριστείδη Καλαντζάκου, δεν είναι εύκολο εγχείρημα.
Αν και συμπορεύθηκα μαζί του επί 50 ολόκληρα χρόνια, αν και διαβήκαμε δύσκολες, πικρές, αλλά και χαρούμενες στιγμές, δε νιώθω να είμαι ικανός να σκιαγραφήσω με πληρότητα τη ζωή, και κυρίως την προσφορά του στους γύρω του, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Μεσσηνία, και στην ελληνική κοινωνία ευρύτερα. Θα περιορισθώ ως εκ τούτου, στην κοινή μας παραδοχή για τον εκλιπόντα.
Ο Αριστείδης Καλαντζάκος διέπρεψε στις σπουδές του σε Γαλλία και Γερμανία, με σπουδαίες ακαδημαϊκές προοπτικές. Ανήκε στη γενιά του Δ. Ευρυγένη, του Δ. Τσάτσου, του Γ-Α. Μαγκάκη, της Α. Ψαρούδα-Μπενάκη. Μια γενιά που διαδέχθηκε τους Παν. Κανελλόπουλο, Κων/νο Τσάτσο, Γρ. Κασιμάτη, Παν. Παπαληγούρα. Ολους αυτούς, που, στην πορεία του χρόνου, κέρδισε το Κοινοβούλιο και τους έχασε, εν πολλοίς, η επιστήμη.
Ο Αριστείδης Καλαντζάκος, γόνος πολιτικής οικογένειας της Μεσσηνίας, με την ψήφο των συμπολιτών του και την τιμητική προς αυτόν εμπιστοσύνη των μεγάλων ηγετών Κων. Καραμανλή, Παν. Κανελλόπουλου και Κων. Μητσοτάκη, έφθασε σε υψηλά αξιώματα της Δημοκρατικής μας Πολιτείας, όπως εκείνα του Υφυπουργού Οικονομικών, του Υφυπουργού Συντονισμού, του Υπουργού Εμπορίου και του Υπουργού Εργασίας.
Νέος Βουλευτής, με εντολή του Κων. Καραμανλή, συμμετείχε στην εθνική αποστολή για το Κυπριακό στα Ηνωμένα Εθνη το 1960.
Και πάλι με εντολή του Κ. Καραμανλή, χρόνια αργότερα, το 1977, ανελάμβανε την προεδρία της Επιτροπής για την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ως Υφυπουργός Συντονισμού, μετά την αποχώρηση του Γιάγκου Πεσμαζόγλου.
Ο Αριστείδης Καλαντζάκος ήταν, μέχρι προχθές, ο μόνος επιζών Υπουργός της Δημοκρατικής Κυβέρνησης που ανέτρεψε η Χούντα των Συνταγματαρχών.
Eίμαι βέβαιος, ότι ο ιστορικός που υπεύθυνα θα ασχοληθεί με την Κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη (των ετών 1990-1993) θα σταθεί με ενδιαφέρον σε έναν ρηξικέλευθο Υπουργό Εργασίας της Κεντροδεξιάς. Θα εντυπωσιαστεί από το έργο του Αριστείδη Καλαντζάκου, που διακρίθηκε για τη φροντίδα του προς τους εργαζομένους της χώρας, επιτυγχάνοντας υπέρ αυτών, μέσω εξορθολογισμένων συλλογικών συμβάσεων, την κατοχύρωση δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Ο Αριστείδης Καλαντζάκος υπήρξε -πανθομολογουμένως- υπόδειγμα κοινοβουλευτικού ανδρός και δημόσιου υπηρέτη στα υψηλά κρατικά λειτουργήματα που ανέλαβε. Υπήρξε επίσης διακεκριμένο Μέλος της Ενωσης Ελλήνων τ. Βουλευτών και Ευρωβουλευτών, με πλούσια και ενεργό παρουσία.
Στη δημόσια ζωή του, είχε τη σφραγίδα του πολιτικά σταθερού και ιδεολογικά αμετακίνητου. Παράλληλα, του μετριοπαθούς, του ανεκτικού και του ευγενικού προς όλους.
Ποτέ από τα χείλη του δε βγήκε κακός ή δυσάρεστος λόγος για κανέναν, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές του πολιτικού ανταγωνισμού και της αντιπαράθεσης. Ζούσε συντροφιά με τη σύνεση, την καταλλαγή και το μέτρο.
Ανήκε σ’ αυτούς που δεν πήραν από την πολιτική, αλλά έδωσαν στην πολιτική. Και δεν υπήρξε μέρα, δεν υπήρξε ώρα, που το «είναι» του να μην κατακλύζεται από την πολιτική και τους προβληματισμούς της.
Ανάμεσα σε όλα -μέχρι και την τελευταία ημέρα της ζωής του- ο Αριστείδης Καλαντζάκος διέθετε το πιο μεγάλο μέρος του χρόνου του για να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει αφειδώλευτα τον Κυπαρίσσιο, τον Καλαματιανό, τον Μεσσήνιο.
Ελπίζω, και ο ιστορικός της Μεσσηνίας να σταθεί με σεβασμό στην αθόρυβη προσφορά του προς την ιδιαίτερη πατρίδα του κατά τις 12 βουλευτικές του θητείες.
Ανεπιτήδευτος, απλός, ευγενικός και πρόσχαρος στις συναναστροφές του, ήταν στην κυριολεξία ανθρώπινος. Και είχε έναν μοναδικό, δικό του τρόπο, στην επικοινωνία. Ο Αριστείδης Καλαντζάκος χαιρόταν όσο λίγοι, με αγνή ψυχική διάθεση, όλες τις εκφάνσεις της ζωής, και ήταν ευγνώμων για την κάθε μέρα στο Θεό.
Υπήρξε ένας από τους πολλούς εκείνους εργάτες της κοινωνικής προσφοράς, που γέννησε ο δημόσιος βίος. Αυτούς, που δοκιμάσθηκαν στο αμόνι της πολιτικής και ωφέλησαν την πατρίδα. Που σεβάσθηκαν την πολιτική και δεν την καταχράστηκαν.
Ανήκει σε κείνους, τους πολλούς του κοινοβουλευτισμού, που κράτησαν την Ελλάδα όρθια τα τελευταία 70 χρόνια. Αυτό το παρελθόν των επτά δεκαετιών, που σήμερα, στο όνομα της κρίσης, η προκατασκευασμένη επικοινωνιακή αγυρτεία επιδιώκει να το δηλητηριάσει και σταδιακά να το πλήξει, με γενικευμένους αφορισμούς, δόλο και τυφλή κακότητα. Υπονομεύοντας, συνειδητά και ουσιαστικά, τα βάθρα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Υποδειγματικός οικογενειάρχης, ο Αριστείδης Καλαντζάκος είχε την ευτυχία να κάνει μια θαυμάσια οικογένεια. Εχοντας μια σύζυγο φύλακα – άγγελο, τη Δωροθέα, μια κόρη, αντάξια διάδοχό του, τη Σοφία, τον εξαιρετικό σύζυγό της, Καθηγητή Φίλιππο Μήτση και μια γλυκύτατη εγγονή, την Αλεξάνδρα.
Αδελφέ και Φίλε Αριστείδη,
Αγόγγυστα και συνετά έκανες τον μαραθώνιό σου σε καλούς και σε δίσεκτους χρόνους. Το καθήκον σου το επιτέλεσες με άξιο τρόπο και τη φροντίδα σου, απλόχερα την πρόσφερες όπου η παρουσία σου ζητήθηκε.
Ολοκλήρωσες τον κύκλο σου υποδειγματικά. Και τώρα που σε αποχαιρετούμε, δε νιώθουμε μόνο βαθιά θλίψη αλλά και περηφάνια, γιατί για σένα μπορούμε να πούμε, ότι η ζωή σου ως πράξη, ήταν σεμνή, σπουδαία και τελεία.
Καθώς σε ξεπροβοδίζουμε, αναπέμπουμε στον Υψιστο την ευχή, να είσαι καλοτάξιδος και βαθιά ικανοποιημένος για ό,τι πίσω σου, ως παρακαταθήκη, αφήνεις.
Η μνημόνευση του ονόματός σου, κάθε φορά, θα μας παραπέμπει στο πολιτικό ήθος, στην προσφορά και στο περίσσευμα της ανθρωπιάς σου.
Το Δ.Σ. της Ενωσης των Ελλήνων τέως Β – Ε. απευθύνει στη στοργική σου σύζυγο, καθώς και στα αγαπημένα μέλη της οικογένειάς σου, τα θερμά συλλυπητήρια όλων των Μελών της και υποκλίνεται μπροστά στη σορό σου.
Αιωνία Σου η μνήμη, μοναδικέ Φίλε, αδελφέ Αριστείδη!
