Τρίτη, 01 Αυγούστου 2017 18:45

H ψυχολόγος Γιώτα Παπαγεωργίου στην "Ε" για το πρόγραμμα: «Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά στη Μεσσηνία»

 

Το πρόγραμμα «Εκπαίδευση των παιδιών Ρομά», που υλοποιεί στη Μεσσηνία το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, επαναλειτουργεί μετά από μια παύση δύο χρόνων.

Η συντονίστρια του προγράμματος στο νομό και συνεργάτιδα στο εν λόγω εγχείρημα τα τελευταία 6 χρόνια, ψυχολόγος Γιώτα Παπαγεωργίου, μίλησε στην "Ε" για την επιτυχημένη υλοποίησή του στην πρώτη του φάση και τη συνέχισή του από το Σεπτέμβριο. Αυτή την περίοδο άλλωστε γίνονται όλες οι προπαρασκευαστικές ενέργειες για να ξεκινήσει το πρόγραμμα δυναμικά με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ετσι, από τον περασμένο Απρίλιο, «ερχόμαστε σε μια πρώτη επαφή και με τα σχολεία και με τους καταυλισμούς, κάνουμε μια καταγραφή αναγκών και έχουμε δώσει έμφαση στην εγγραφή των παιδιών στη νέα σχολική χρονιά», εξηγεί η κ. Παπαγεωργίου. Από το Σεπτέμβριο λοιπόν το πρόγραμμα θα τρέξει κανονικά, αλλά δυστυχώς μόνο σε 6 σχολεία, ενώ η έγκρισή του είναι μέχρι το τέλος του 2018. 

Πιο αναλυτικά, μιλάμε για το πρόγραμμα ένταξης και εκπαίδευσης των παιδιών Ρομά. του Κέντρου Διαπολιτισμικής Αγωγής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με υπεύθυνο υλοποίησης τον καθηγητή Χρήστο Παρθένη. Είναι ένα πρόγραμμα το οποίο έτρεχε και τα προηγούμενα χρόνια στο Νομό Μεσσηνίας και σε άλλους νομούς της Πελοποννήσου. Τώρα λειτουργεί μόνο στη Μεσσηνία, και αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού θεωρήθηκε από τα πιο επιτυχημένα της Πελοποννήσου, με καλά αποτελέσματα και χωρίς σημαντική σχολική διαρροή. 

 

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

 Βέβαια, σε αυτή τη δεύτερη φάση του ο αριθμός των σχολείων έχει περιοριστεί αρκετά και είναι 6: το Δημοτικό και το Νηπιαγωγείο του Ασπροχώματος, το 2ο και 3ο Δημοτικό Μεσσήνης, το Δημοτικό Θουρίας και το Δημοτικό Βαλύρας. Η κ. Παπαγεωργίου ως ψυχολόγος συμμετέχει σε αυτό τα τελευταία 5-6 χρόνια, καθώς πριν από το Καποδιστριακό, την εποπτεία του προγράμματος την είχε το Πανεπιστήμιο Πατρών.

Φέτος το πρόγραμμα ξεκίνησε από τον Απρίλιο και «καταγράφουμε ανάγκες για να τρέξει πολύ καλά από το Σεπτέμβριο», λέει η συντονίστρια. Ηδη, αυτόν τον καιρό, «η δουλειά μας είναι η επικοινωνία με τις σχολικές μονάδες και γενικά με καταυλισμούς, και με τη βοήθεια του διαμεσολαβητή με την κοινότητα των Ρομά π. Κολτσίδα δουλεύουμε για να πείσουμε τους γονείς για την αναγκαιότητα της φοίτησης των παιδιών στα σχολεία· μεγάλο μας μέλημα είναι το νήπιο και η Α' τάξη του δημοτικού», αναφέρει.

 

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ

Η ίδια πιστεύει ότι σίγουρα πρόκειται για ένα πρόγραμμα απαραίτητο, καθώς ως τοπική κοινωνία μας παιδεύουν πολλά θέματα που έχουν να κάνουν με τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, κι αυτά -πιστεύει- «θα λυθούν μέσω της εκπαίδευσης και της παιδείας». Το ενθαρρυντικό δε είναι πως η ίδια ήδη καταγράφει ανάγκες και επιθυμίες και αιτήματα ένταξης στο πρόγραμμα υπάρχουν και από άλλα σχολεία: «Τα αιτήματα τα έχω μεταφέρει ήδη στην Αθήνα, μήπως υπάρξει η δυνατότητα από το Σεπτέμβριο να συμπεριληφθούν και τα άλλα σχολεία», αναφέρει σχετικά. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι μέχρι το Μάιο του 2015 συμπεριλαμβάνονταν 22 σχολεία, ενώ τώρα μόνο 6. Βέβαια, δεν ξέρει γιατί είναι τόσο μειωμένα: «Πριν είχαμε και ένα Γυμνάσιο, τώρα έχω έρθει σε επαφή με το 1ο Γυμνάσιο Μεσσήνης που μαζί με το Γυμνάσιο Θουρίας έχουν μαθητές Ρομά, και είναι πολύ σπουδαίο να συνεχίζεται η εκπαίδευση των παιδιών και πέρα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης», σημειώνει.

 

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΡΟΜΑ

«Εχω δει στην πράξη, πως έχουν αλλάξει παιδιά παρακολουθώντας από το Σεπτέμβριο έως το Μάιο το σχολείο: Είναι σχολεία όπου εκπαιδεύουμε παιδιά σε πολύ βασικά πράγματα, "φοράμε εσώρουχο, κόβουμε τα νύχια μας αντί να τα βάφουμε, πλένουμε τα χέρια μας"», εξηγεί η Γ. Παπαγεωργίου. Εν τω μεταξύ, «είναι και άλλες σχολικές μονάδες που το επίπεδο είναι πολύ καλύτερο, όπου εκεί μιλάμε για ρατσισμό, μιλάμε για την ουσιαστική ένταξη αυτών των παιδιών στην κοινότητα, όπως το σχολείο της Σπερχογείας». Εκεί οι μαθητές έχουν άλλο κοινωνικό και οικογενειακό ιστορικό: Ζουν σε σπίτι, οι γονείς τους έχουν σταθερές δουλειές... Αντίθετα σε άλλα σχολεία, όπου τα παιδιά προέρχονται μόνο από καταυλισμούς και δεν υπάρχει σταθερή δουλειά για τους γονείς και τα βιοποριστικά τους θέματα είναι σοβαρά, «πώς να μιλήσεις για μια σταθερή φοίτηση του παιδιού, αφού και ο γονέας μια είναι εδώ μια αλλού, μια όπου τον βγάλει η τύχη του;» επισημαίνει η κ. Παπαγεωργίου.