Πηγαίνοντας λίγο πίσω, δεν ξέρουμε από πού ν' αρχίσουμε, γιατί ο κατάλογος είναι μακρύς, μιας και έχουμε κατά νου την εμπειρία από τις περσινές καταστροφές της Καλαμάτας –όπως πλημμύρες σε φτωχογειτονιές-, αλλά και τις πιο πρόσφατες –όπως φέτος το καλοκαίρι, με τις φωτιές, πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό-, πάλι τώρα πλημμύρες στη Δυτική Αττική και ποιος ξέρει ακόμα τη συνέχεια με πόσα άλλα θύματα.

Ομως ένοχοι δεν υπάρχουν, κανένας δεν φταίει, οι αρμόδιοι γίνονται «αναρμόδιοι», βγάζουν απέξω την ουρά τους, τσακώνονται μεταξύ τους (δήμοι, Περιφέρειες, κυβερνήσεις παλαιές και νέες) για το ποιος ευθύνεται, μοιράζουν υποσχέσεις και κάνουν μηνύσεις στον… φούφουτο, μέχρι να ξεχαστεί και να 'ρθει η επόμενη καταστροφή.

Στο μεταξύ, το έγκλημα καλά κρατεί, με θύματα ανθρώπινες ζωές και τεράστια καταστροφή του περιβάλλοντος. Μετά από πυρκαγιές, φιλέτα, βίλες με πισίνες αντί γι' αναδασώσεις, μπαζώματα ρεμάτων, χτίσιμο όπου-όπου, οι κύριες αιτίες των πλημμυρών. Κουκούλωμα των κάθε λογής παρανόμων, εθνικών εργολάβων και άλλων εθνικών λαμογιών καθότι για τους Αλ Καπόνε προέχει η βούτα, η μίζα, η αρπαχτή και η κομματική πελατεία κι από κει και πέρα «στάχτη και μπούρμπερη», ενώ τα φοβισμένα ανθρωπάκια μεταβάλλονται σε υπάκουα στρατιωτάκια.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι όλα τούτα θα ξεχαστούν σε λίγο καιρό μέχρι την επόμενη καταστροφή και πάλι μία από τα ίδια. Συμπέρασμα: μερεμέτια γιοκ, μια ετοιμόρροπη πολυκατοικία την γκρεμίζεις. Με μια διαφορά όμως: πρέπει όλοι να βάλουν το χεράκι τους γιατί αποδείχθηκε περίτρανα ότι όποιος περιμένει αμέτοχος τον επόμενο Αλ Καπόνε είναι εξίσου συνυπεύθυνος στο έγκλημα.

Αναρχικοί/Αναρχικές Μεσσηνίας