Σάββατο, 21 Απριλίου 2018 15:48

Δάσος Βασιλικής και ανάβαση στην κορυφή Αννίνα

Γράφτηκε από την
Δάσος Βασιλικής και ανάβαση στην κορυφή Αννίνα

Την Κυριακή 15/4/18 είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω για πρώτη φορά σε εξόρμηση του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας.

Η παρέα μας ξεκίνησε χαράματα Κυριακής για να συναντήσει την ομάδα που είχε φύγει από την προηγούμενη και είχε διανυκτερεύσει στο καταφύγιο του συλλόγου. Από εκεί, το πρόγραμμα περιλάμβανε διαδρομή μέσα από το Δάσος της Βασιλικής και ανάβαση στην κορυφή Αννίνα του Ταϋγέτου.

Ο δρόμος για το καταφύγιο, μέσα στην ανοιξιάτικη φύση, ήταν αρκετή ανταμοιβή από μόνος του. Ανηφορίζοντας από την Καρδαμύλη προς το βουνό συναντάς γραφικά χωριά, όμορφα τοπία και άγρια φύση που σε προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Φτάνοντας στο καταφύγιο η πρώτη ομάδα μάς περίμενε με καφέ, γλυκά και καλή διάθεση. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και κουβέντα για να δέσει η παρέα, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας.

Η διαδρομή μας άρχισε από μια κατάφυτη πλαγιά του Δάσους Βασιλικής. Περπατήσαμε ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, περικυκλωμένοι από ψηλά έλατα και πεύκα. Πού και πού, κάποιο ξέφωτο προσέφερε εντυπωσιακές θέες των γύρω κορυφών. Ηχοι, μυρωδιές και εικόνες ξύπνησαν τις αισθήσεις και έβαλαν το μυαλό σε εγρήγορση. Παράλληλα, η φαντασία περιπλανήθηκε και αυτή σε ιστορικές διαδρομές, στους ανθρώπους που διέσχισαν τα ίδια μέρη από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Μόλις σταμάτησαν τα δέντρα, η ανάβαση συνεχίστηκε πάνω στα άγρια, εκτεθειμένα πετρώματα του βουνού. Σύντομα φτάσαμε στον προορισμό μας, την κορυφή Αννίνα. Μιάμιση ώρα διαδρομής συνολικά, σχετικά εύκολης και προσβάσιμης ακόμα και για αρχάριους. Η περιμετρική θέα από την κορυφή ήταν εντυπωσιακή: δυτικά ο Μεσσηνιακός Κόλπος, από την άλλη πλευρά ο κάμπος της Σπάρτης, στα βόρεια η πυραμίδα του Ταϋγέτου, και προς τα κάτω η ραχοκοκαλιά της Μάνης. Κάναμε στάση για να ξεκουραστούμε και να ανασυνταχθούμε, μα και για να απορροφήσουμε το τοπίο. Ασυναίσθητα, αναμετράς το βουνό και βάζεις στόχους για μελλοντικές περιηγήσεις.

Η κατάβαση ήταν πιο χαλαρή και ανέμελη και πέρασε δίχως να την καταλάβουμε. Αφού δροσιστήκαμε στην πηγή του Αγίου Δημητρίου, γυρίσαμε ξανά στο καταφύγιο για μεσημεριανό. Ολη η παρέα συνεισέφερε στο τραπέζι και η συζήτηση άναψε με ανταλλαγή εντυπώσεων, πειράγματα και αστεία. Αφού μαζέψαμε τα πράγματά μας και ασφαλίσαμε το μέρος, κατηφορίσαμε πάλι προς τη θάλασσα, από άλλο δρόμο αυτή τη φορά. Θαυμάσαμε διάφορα ορεινά χωριά της Μεσσηνιακής Μάνης και κάναμε στάση στην όμορφη πλατεία της Καρδαμύλης για καφέ. Τα παλιότερα μέλη του συλλόγου μοιράζονταν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους γενναιόδωρα, όπως συμβαίνει με ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά αυτό που κάνουν.

Η ανοιξιάτικη αυτή εκδρομή ήταν η καλύτερη εμπειρία από την επίσκεψή μου στην Καλαμάτα αυτό το Πάσχα. Πάντα ήθελα να γνωρίσω τον Ταΰγετο καλύτερα και να βιώσω από πρώτο χέρι τα τοπία και τις παραστάσεις που μοιραζόμαστε με αυτούς που έζησαν σε αυτά τα μέρη ανά τους αιώνες. Οι εξορμήσεις του συλλόγου ήταν η τέλεια αφορμή για να πραγματοποιηθεί αυτή η επιθυμία και τις συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσοι έχουν παρόμοιες ανησυχίες.

 

Με πολλά ευχαριστώ για τις προσπάθειες των μελών του συλλόγου,

Σωτήρης Δαμουράς


NEWSLETTER