Η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα Τροχαίων. Καθιερώθηκε το 1995, αρχικά ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης υπό τη σκέπη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων -FEVR και το 2005 καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης.
Η ΕΥΘΥΤΑ – Παρατηρητήριο Οδικής Ασφάλειας Ρόδου, ενεργό μέλος της FEVR τιμά την Ημέρα Μνήμης από το 2006, με όραμα μηδέν θάνατοι στους δρόμους.
Η Μεσσήνια πρόεδρος της ΕΥΘΥΤΑ Ελένη Καραμπάτου – Καρύδη εξηγεί με γραπτό μήνυμά της ότι αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη των θυμάτων, σε όλους όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των θυμάτων, καθώς και στους εργαζόμενους στη διάσωση: πληρώματα ασθενοφόρων, Τροχαίας, Πυροσβεστικής και επαγγελματίες υγείας που καθημερινά έρχονται αντιμέτωποι με τα τραυματικά επακόλουθα του θανάτου και του τραυματισμού.
“Η ημέρα αυτή μας δίνει μια σημαντική ευκαιρία να προβληματιστούμε για όλους όσοι χάθηκαν ή τραυματίστηκαν στους δρόμους όλου του κόσμου.
Επιπλέον μας δίνει τη δυνατότητα να αναδείξουμε και την ανθρώπινη πλευρά της οδικής ασφάλειας γιατί πίσω από κάθε θύμα τροχαίου υπάρχει οικογένεια, φίλοι, μια ολόκληρη κοινότητα που πλήττεται ανεπανόρθωτα”, μεταφέρει το μήνυμα. Και γι’ αυτό άλλωστε σε πλατεία της Ρόδου η ΕΥΘΥΤΑ θα στήσει ένα τραπέζι μνήμης που θα πλαισιώνουν 19 άδειες καρέκλες, όσα και τα θύματα τροχαίων δυστυχημάτων πέρυσι στους δρόμους του νησιού.
Εν τω μεταξύ πέρυσι στους ελληνικούς δρόμους έχασαν τη ζωή τους 709 άνθρωποι και 701 τραυματίστηκαν σοβαρά, ενώ πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να ζουν αντιμετωπίζοντας πολλαπλά προβλήματα. Φέτος μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του χρόνου, θρηνήσαμε στην Ελλάδα 313 θύματα τροχαίων και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου καταγράφηκαν μέχρι και τον περασμένο Οκτώβριο 53 νεκροί σε τροχαία δυστυχήματα. “Σε όλο τον κόσμο 1.350.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στους δρόμους το 2018 και πολύ περισσότεροι τραυματίστηκαν σοβαρά”, συμπληρώνει η Ελένη Καραμπάτου – Καρύδη και παρατηρεί ότι “δυστυχώς τα εκατομμύρια ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους δεν στάθηκαν ικανά να ωθήσουν τις περισσότερες κυβερνήσεις στη λήψη ουσιαστικών και μακροπρόθεσμων μέτρων που θα περιόριζαν και θα μείωναν δραστικά τις τροχαίες συγκρούσεις στο οδικό τους δίκτυο”.
Αλλά και στη χώρα μας “οι θάνατοι από τροχαία επί δεκαετίες αποδεκατίζουν τους νέους ανθρώπους χωρίς ποτέ να υπάρξει μια μακροπρόθεσμη ουσιαστική πολιτική που να ξεπερνά τις ευχές, τις δηλώσεις λύπης και τα συγκυριακά μέτρα. Μονίμως ουραγοί στην Ευρώπη στην οδική ασφάλεια βρισκόμαστε σταθερά στην κορυφή της πυραμίδας των θυμάτων”, καθώς “η πιθανότητα θανάτου ενός ανθρώπου στο ελληνικό οδικό δίκτυο είναι διπλάσια ή και τριπλάσια απ’ αυτήν ενός κατοίκου άλλων χωρών της Ευρώπης”.
