Οι φωτιές που έπληξαν μεγάλες εκτάσεις στη Μεσσηνία, οι εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες αλλά και η αυξημένη κυκλοφορία οχημάτων στους επαρχιακούς δρόμους του νομού, αυτό τον Αύγουστο και στα τέλη του περασμένου Ιουλίου, είχαν ως θύματα άγρια ζώα και πουλιά.
Πολλά πληγωμένα ζώα από τις φωτιές στη Μεσσηνία, αλλά και άγρια ζώα από ατυχήματα, υποδεχόταν όλο το διάστημα των πυρκαγιών και του καύσωνα το Κέντρο Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής (ΚΕΠΠΑΖ) στις εγκαταστάσεις του, στον Πύργο Τριφυλίας.
Ενα από τα τελευταία άγρια ζώα που παρέλαβαν οι εθελοντές είναι ένας θηλυκός χουχουριστής (Strix aluco), που τραυματίστηκε άσχημα από διερχόμενο όχημα στη Βελίκα του Δήμου Μεσσήνης.
Γενικότερα, όλες τις ημέρες του καύσωνα και των πυρκαγιών το ΚΕΠΠΑΖ παραλάμβανε άγρια ζώα που αντιμετώπισαν μια σειρά προβλήματα υγείας μετά από ατυχήματα. Προβλήματα που μειώνουν τα αντανακλαστικά τους και τα εκθέτουν πολύ περισσότερο σε πιθανούς κινδύνους, όπως η πρόσκρουση με οχήματα.
ΠΟΛΛΑ ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ
Σε ανάρτησή τους στα κοινωνικά δίκτυα οι εθελοντές του ΚΕΠΠΑΖ ενημερώνουν ότι πολλά άγρια ζώα λόγω των προαναφερόμενων συνθηκών έχουν μετακινηθεί εκτός της επικράτειάς τους. Παρακαλούν λοιπόν τους οδηγούς (ειδικά όσους οδηγούν μεγάλα οχήματα) να είναι περισσότερο προσεκτικοί στους επαρχιακούς δρόμους, ειδικά κατά το χάραμα, το σούρουπο και στη διάρκεια της νύχτας, καθώς η δραστηριότητα των άγριων ζώων αυξάνεται αυτές τις ώρες. Είναι οι ώρες χωρίς πολλή ζέστη και χωρίς αυξημένη ανθρώπινη δραστηριότητα, και επομένως η μόνη τους ευκαιρία να βρουν τροφή και νερό. “Μην θέτετε τη ζωή τους σε κίνδυνο και μην τους στερείτε την μοναδική τους ευκαιρία με απρόσεκτη οδήγηση” αναφέρουν χαρακτηριστικά στην ανάρτηση.
Ο θηλυκός χουχουριστής, ο μεγαλύτερος σε μέγεθος που έχουν δει έως σήμερα οι εθελοντές, έφτασε στο ΚΕΠΠΑΖ με διάσειση, εσωτερική αιμορραγία, τραύμα στο αριστερό μάτι και κλειστά κατάγματα στα αριστερά μετακάρπια οστά, όταν τον χτύπησε αυτοκίνητο.
ΔΕΝ ΤΑΪΖΟΥΜΕ ΑΦΥΔΑΤΩΜΕΝΑ ΖΩΑ
Οι εθελοντές με την ευκαιρία υπενθυμίζουν ότι δεν ταΐζουμε αφυδατωμένα ζώα για κανέναν λόγο, ακόμα και αν το αφυδατωμένο ζώο δείχνει να ζητάει τροφή. “Ούτως ή άλλως είναι πολύ επικίνδυνο για τον οργανισμό του εφόσον δεν έχει αναπληρώσει τα υγρά του έτσι ώστε να μπορεί να πραγματοποιήσει σωστά τις λειτουργίες του. Εάν επιχειρήσετε να το ταΐσετε, το πιθανότερο είναι να πεθάνει μέσα στις επόμενες ώρες γιατί δεν θα μπορεί να χωνέψει την τροφή του”, προειδοποιούν. Και εξηγούν πως η διανομή των θρεπτικών συστατικών από τη διάσπαση της τροφής γίνεται μέσω του αίματος σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού. Για να μπορεί να γίνει αυτό όμως θα πρέπει το αίμα να έχει αναπληρώσει τον όγκο του μέσω της παροχής υγρών και ηλεκτρολυτών. Ξεκαθαρίζουν λοιπόν πως κανένα άγριο ζώο δεν κινδυνεύει από την έλλειψη φαγητού τις πρώτες 12 με 24 ώρες από την εύρεσή του, όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται δηλαδή έως ότου του προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες και επικοινωνήσει αυτός που το βρήκε με το Κέντρο για να του δοθούν ειδικές οδηγίες για την κάθε περίπτωση.
ΠΩΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΝΕΡΟ;
Ωστόσο, το ζώο κινδυνεύει από την αφυδάτωση και την υποθερμία ή τη θερμοπληξία που μπορεί να τη συνοδεύει.
Γι’ αυτό και οι εθελοντές συμβουλεύουν:
Σε πουλιά που είναι ασφαλή για εμάς να τα χειριστούμε, στάζουμε σταγόνες μία μία στη σχισμή από το ράμφος τους με το μικρό δάχτυλο του χεριού μας.
Εάν το πουλί στρεσάρεται και δεν συνεργάζεται ή έχει επικίνδυνο ράμφος, στάζουμε σταγόνα σταγόνα με μία σύριγγα, ένα σταγονόμετρο, ένα κουτάλι του γλυκού ή μία μπατονέτα.
Εάν είναι θηλαστικό, φτιάχνουμε κομπρέσες με δροσερό νερό και όχι παγωμένο, επάνω σε κομμάτι ύφασμα ή πετσέτα και τις ακουμπάμε στο επάνω μέρος του κεφαλιού και το στήθος. Τις αλλάζουμε συχνά ώστε να παραμένουν δροσερές. Προσφέρουμε μικρή ποσότητα νερού (50 με 100 ml) μέσα σε ένα βαρύ μπολ (για να μην μπορεί να το γυρίσει), για να πιει μόνο του όταν αισθανθεί το ίδιο το ζώο ότι μπορεί. Επίσης, ασφαλίζουμε το θηλαστικό σε έναν περιέκτη από τον οποίο δεν θα μπορεί να δραπετεύσει εάν ανακτήσει τις δυνάμεις του.
Εάν είναι ερπετό ή αμφίβιο το τοποθετούμε μέσα σε ένα ασφαλές χαρτόκουτο ή ένα ρηχό μπολ σε μέγεθος που να χωράει άνετα μέσα το ζώο, και γεμίζουμε με νερό τόσο όσο χρειάζεται ώστε να μην κινδυνεύει να πνιγεί και να εξέχει άνετα το κεφάλι του έξω από το νερό. Μετά τοποθετούμε το ζώο μέσα στο μπολ και αφήνουμε να μουλιάσει. Θα πρέπει να μπορεί να βγει από το μπολ όταν δεν χρειάζεται άλλο νερό.
* Κέντρο Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας Ζωής, 24ωρα τηλ.: 6985-620111 και 27630 41446.
