Σε ένα ίδρυμα έχουν την ιατρική φροντίδα που χρειάζονται, καλό φαγητό και την παρέα συνομήλικων τους, χωρίς άλλη οικονομική επιβάρυνση πέρα από την καταβολή της σύνταξής τους. Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι λοιπόν το ότι τόσο το Αλεξανδράκειο Γηροκομείο, όσο και το Ασυλο Ανιάτων Καλαμάτας δέχονται τον τελευταίο καιρό περισσότερα αιτήματα  φιλοξενίας από ποτέ άλλοτε. Καθώς, το να κρατήσει κανείς στις μέρες μας έναν ηλικιωμένο στο σπίτι φαίνεται ότι κοστίζει περισσότερο από το μικρό οικονομικό όφελος που ενδεχομένως θα είχε η οικογένεια από τη σύνταξή του. 

Οπως μας είπαν από το Αλεξανδράκειο, παρατηρείται μια αυξανόμενη τάση προσέλευσης ηλικιωμένων στο ίδρυμα, και όχι το αντίθετο που θα περίμενε κανείς, δηλαδή να γυρίζουν ή να κάθονται οι ηλικιωμένοι στο σπίτι. Οπως ανέφεραν οι ηλικιωμένοι οι οποίοι φιλοξενούνται «δεν φεύγουν για κανένα λόγο από το ίδρυμα, επειδή η παροχή υπηρεσιών είναι τέτοια, και έχουν και τη συντροφιά, που τους γεμίζει και τους ολοκληρώνει». Γι' αυτό, εξήγησαν, «δεν φεύγουν οι δικοί μας τρόφιμοι αλλά έρχονται κι άλλοι και έχουμε μια λίστα με ανθρώπους που θα ήθελαν πάρα πολλοί να φιλοξενηθούν στο Αλεξανδράκειο». Οσοι φιλοξενούνται στο Γηροκομείο δεν είναι απαραίτητα άνθρωποι μόνοι στον κόσμο - αυτοί είναι ένα μικρό ποσοστό μεταξύ των 92 φιλοξενούμενων (περισσότεροι από ποτέ όπως μας είπαν), που δεν ξεπερνά το 10% του συνόλου. Συνήθως για να εισαχθεί κάποιος «έρχεται το συγγενικό περιβάλλον, κάνει μια πρώτη επαφή με τον διευθυντή και στη συνέχεια έρχεται και ο ηλικιωμένος, ο οποίος πια με δική του επιθυμία υπογράφει την αίτησή του και εγκαθίσταται». 

Ο διευθυντής του Ασύλου Ανιάτων Καλαμάτας, πρωτοπρεσβύτερος Ευστάθιος Μπαρούτσος, επισήμανε ότι τα αιτήματα για να φιλοξενήσουν περισσότερους ηλικιωμένους στο ίδρυμα έχουν αυξηθεί. «Ζητάνε συνεχώς να φιλοξενήσουμε κι άλλους ανθρώπους, όχι απαραίτητα μοναχικά άτομα, αλλά ανθρώπους με οικογένεια», σημείωσε. Και πρόσθεσε ότι οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα υγείας ή είναι κατάκοιτοι και «η μικρή σύνταξη δεν φτάνει για να την παίρνει η οικογένεια, γιατί χρειάζονται αυξημένη φροντίδα». Επιπρόσθετα, «δεν έχουν τη δυνατότητα να τους παρέχουν όλα αυτά που εμείς στο ίδρυμα παρέχουμε: ιατρική φροντίδα, φύλαξη και περιποίηση». Ζητούν λοιπόν συνεχώς «νέες εισαγωγές και υπάρχει λίστα με ανθρώπους στην αναμονή, αλλά πλέον δεν μπορούμε να δεχτούμε άλλους γιατί η άδειά μας είναι για 65 άτομα και έχουμε υπερβεί κατά πολύ τον αριθμό». 

Ν.Κ.