Η δημοσιογράφος είδε τα ναυάγια που υπάρχουν στον Κόλπο του Ναβαρίνου από την εποχή της Αρχαίας Σπάρτης, από τη Ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827, αλλά και από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - αναφέροντας μάλιστα σχετικά: «Το ναυάγιο βρίσκεται λίγα μέτρα από την παραλία. Το ελληνικό εμπορικό πλοίο, που βυθίστηκε από τις ιταλικές βόμβες πριν από περισσότερα από 70 χρόνια, κρύβεται πίσω έναν μικρό βραχώδη όρμο»

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα iefimerida.gr, που έκανε τη μετάφραση του κειμένου από την "Daily Mail": «Αν και η ίδια παραδέχεται πως στην αρχή ήταν ανήσυχη στην ιδέα του scuba-diving, ωστόσο την καθησύχασαν τα λόγια "του πολύ μαυρισμένου Γιάννη με το μαύρο σγουρό μαλλί"».

Η δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας, αφού κάνει στην περιγραφή της ένα διάλειμμα κατά το οποίο αποθεώνει την υπερπολυτελή Costa Navarino, αναφέρει ότι «η Ελλάδα, παρόλο που είναι πολύ αγαπητή ως ένας προορισμός για ηλιόλουστες οικογενειακές διακοπές, δεν είναι γνωστή για τις καταδύσεις της. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά που μπορεί να δει κανείς κάτω από τα ελληνικά κύματα, από κοπάδια τροπικών ψαριών μέχρι ναυάγια-απομεινάρια πολλών πολιτισμών και ανθρώπων που πέρασαν από τη χώρα».

Ο Κόλπος του Ναβαρίνου, τον οποίο η Βρετανή χαρακτηρίζει «μια έκταση με οδοντωτό σχήμα, με αστραφτερά γάργαρα νερά γεμάτα από “φακίδες” που σχηματίζουν τα κοράλλια» δεν αποτελεί εξαίρεση. Η Ρ. Στάιλς ενημερώνει τους αναγνώστες της "Daily Mail" πως στο σημείο έχουν λάβει χώρα ιστορικές μάχες. Η πρώτη χρονολογείται το 426 π.Χ. όταν ο αθηναϊκός στόλος κατέστρεψε εκείνο των Σπαρτιατών. Ασφαλώς αναφέρεται και στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου το 1827. Και τέλος στο ναυάγιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Συνολικά, στον μοναδικής ομορφιάς Κόλπο της Μεσσηνίας «κρύβονται 89 ναυάγια». Η ίδια, όπως είπε, με 60 ευρώ από την Πύλο πήρε το πλοίο για την υποθαλάσσια εκδρομή στο τελευταίο ναυάγιο - για το οποίο εξιστορεί ακριβώς πώς έγινε, χαρακτηρίζοντας «ήρωες» τους ψαράδες της Πύλου που βοήθησαν τους Ελληνες ναυτικούς να βγουν στην ακτή σώοι.

«Σήμερα», γράφει η Στάιλς, «η Πύλος είναι ένα γραφικό χωριουδάκι χτισμένο γύρω από μια πέτρινη πλατεία». Οι κάτοικοί της, αναφέρει, ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό και κάποιοι από αυτούς είναι δάσκαλοι καταδύσεων. «Ενας από αυτούς ήταν ο Γιάννης, ένας καλόκαρδος ψηλός άνδρας 1,82 με κατσαρά μαλλιά και με συνεχή ανάγκη για τσιγάρο» γράφει για τον δάσκαλό της η δημοσιογράφος της "Daily Mail" η οποία χαρακτήρισε το σημείο της κατάδυσης ως «έναν υποθαλάσσιο κόσμο με φύκια και ψάρια σε κάθε σχήμα και με ροζ χρώματα σε συνδυασμό με το φωτεινό κίτρινο».

Η εντύπωσή της όταν αντίκρισε επιτέλους το ναυάγιο του Β' Παγκοσμίου ήταν η εξής:

«Το ίδιο το ναυάγιο φαινόταν λαμπρό με πιτσιλιές από τις ακτίνες του ήλιου [...] ενώ χρωματιστά ψάρια μπαινόβγαιναν μέσα κι έξω από τα φινιστρίνια του. Χτυπημένο (από τη βόμβα) από την πίσω μεριά, ήταν βυθισμένο σε δύο μέρη, με πολλά από τα κομμάτια του διάσπαρτα. Μια πυξίδα. Ενα σχοινί. Μια μυστηριώδης συλλογή από κονσερβοκούτια, διάπλατα ανοιχτά. Εν ολίγοις, όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για τη ζωή στο πλοίο.

Γύρω από το πλοίο, μικρές συστάδες κοραλλιών. Ενας αστερίας. Ενα μοβ όστρακο. Ενα κοπάδι διαφανών μικροσκοπικών ψαριών. Δεν ήταν ο ζωντανός κόσμος της Καραϊβικής ή της Ερυθράς Θάλασσας, αλλά ήταν υπέροχα: μια αστραφτερή αρμονία από γαλάζιο, απαλό ροζ και κίτρινο-λεμονί», προσθέτει μαγεμένη από τον ελληνικό βυθό.

Πίσω στο σκάφος, η Στάιλς γράφει ότι «η κατάδυση στην Ελλάδα μπορεί να μην έχει το γκλάμουρ της Καραϊβικής, αλλά για την ομορφιά, την ιστορία και για λίγο από το καλύτερο φαγητό στον κόσμο, είναι δύσκολο να νικήσει (την Ελλάδα)».