Κρατούν και οι γυναίκες καραμπίνες. Στη Μεσσηνία μάλιστα μαθαίνουμε πως είναι αρκετές όσες έχουν βγάλει κατά καιρούς κυνηγετικές άδειες. Η Γεωργία Ηλιοπούλου-Αλεφαντζή από το Καλογερέσι Τριφυλίας είναι από τις γυναίκες που βγάζουν άδεια κάθε χρονιά για να κυνηγά στα βουνά της περιοχής της. Η ίδια λατρεύει το κυνήγι της μπεκάτσας, ενώ δε διστάζει να τα βάλει και με… αγριογούρουνα. Και γνωρίζοντας τα καλά του κυνηγιού, καλεί κάθε γυναίκα να χαρεί το βουνό. Και φυσικά δεν ξεχνάει τα αγαπημένα της σκυλιά, που τα έχει πάντα κοντά της. Το μοναδικό της παράπονο είναι που η Πολιτεία δε φροντίζει να είναι κατοχυρωμένοι οι θηροφύλακες, χάρη στους οποίους πιστεύει πως υπάρχουν ακόμα θηράματα στα βουνά για να απολαμβάνουν το χόμπι τους οι κυνηγοί.
Μιλώντας στην "Ε" η κ. Γεωργία εξηγεί πως αν και άργησε να μπει στο… χορό του κυνηγιού, ήταν εξοικειωμένη και το… είχε από μικρή. Περνούσε αρκετό καιρό με το θείο τους που όχι μόνο ήταν κυνηγός και αλλά είχε εργοστάσιο και κατάστημα με κυνηγετικά στην Πάτρα. Πήγαινε μαζί του στη δουλειά αλλά και στο κυνήγι. Συχνά όταν ήταν παιδί πήγαιναν μαζί στην Κωπαΐδα και σε άλλα μέρη, όπου η ίδια έτρεχε κάθε φορά για να μαζεύει τα θηράματα.
Κυνηγετική άδεια έβγαλε όταν παντρεύτηκε, αφού και ο άντρας της λατρεύει να κυνηγά. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στην Ελβετία, όπου δούλευαν και φυσικά οι κοινές… αγάπες και τα ενδιαφέροντα τους έφεραν πιο κοντά.
"Το κυνήγι ή το έχεις ή δεν το έχεις. Για να το έχεις πρέπει να λατρεύεις τη φύση και αν δε σου αρέσει η φύση δε μπορείς να είσαι κυνηγός" λέει χαρακτηριστικά και τονίζει πως: "Πολλοί λέγονται κυνηγοί αλλά λίγοι είναι κυνηγοί". Οσο για τα σκυλάκια που συμμετέχουν πολύ ενεργά σε όλη τη διαδικασία: "Αν δε λατρεύεις και τα ζώα δε μπορείς να το κάνεις μόνος σου. Και τα σκυλάκια θέλουν φροντίδα αρκετή". Η ίδια τώρα έχει δυο υπέροχα Κούρτσχααρ, τα οποία λατρεύει. Στο παρελθόν είχε Πόιντερ και Σέττερ.
Η κ. Γεωργία επιμένει πως δεν υπάρχει καλύτερη απόλαυση από το βουνό. Τόσο η ίδια όσο και ο άντρας της είναι πανευτυχείς κάθε φορά που περπατούν στη φύση. Η ίδια μάλιστα δε διστάζει συχνά να πάρει το δίκαννο και τα σκυλάκια της και να κάνει μόνη της μια βόλτα κοντά στο χωριό. Προτιμά βέβαια τις μπεκάτσες αλλά έχει χτυπήσει και λαγούς. Καμιά φορά συμμετέχει και στο κυνήγι αγριογούρουνου, άμα βρεθούν στην περιοχή της γνωστοί που έχουν ομάδα. Ετυχε όμως μια φορά, πριν λίγο καιρό, που τρόμαξε όταν ένα αγριογούρουνο τα έβαλε με το ένα σκυλάκι της.
Ετσι, θεωρεί πως ειδικά όταν είναι μόνη της κυνηγώντας μπεκάτσες περνάει μια χαρά: "Η μεγαλύτερη απόλαυση είναι όταν σηκώνεται η μπεκάτσα. Την αφήνεις 2 φορές και την τουφεκάς την τρίτη. Μ’ αρέσει πολύ αυτό. Να έχει και την περιπέτειά του, γιατί κυνήγι χωρίς περιπέτεια δεν έχει νόημα" λέει. Και για το συγκεκριμένο κυνήγι έχει καταλήξει πως της ταιριάζει το δίκαννο σούπερ ποζέ της Winchester που χρησιμοποιεί, πλέον έχοντας αφήσει την καραμπίνα Beretta 303 που είχε στο παρελθόν.
Οσο για τους θηροφύλακες, η γνώμη της είναι πως: "Κινδυνεύουν γιατί είναι εκτεθειμένοι στον κάθε τρελό". Οπως εξηγεί, δεν έχουν καμιά στήριξη από την Πολιτεία, άοπλοι και συχνά μόνοι περιπολούν τις νύχτες χωρίς να ξέρουν τι και ποιον θα συναντήσουν: "Κάνουν μεγάλο αγώνα. Δε γίνεται να είναι άοπλοι, να έρχονται αντιμέτωποι τη νύχτα με ανθρώπους που έχουν όπλα και φυσικά δεν είναι κυνηγοί αλλά κυνηγάνε μόνο για το μεζέ". Τονίζει πως: "Ο θηροφύλακας είναι αυτός που ενεργεί για να βρίσκουμε θηράματα εμείς. Γιατί αν υπάρχει ασυδοσία θα υπάρχει πρόβλημα". Ηδη όπως επισημαίνει, το κυνήγι της μπεκάτσας είναι μειωμένο. Και σ’ αυτό θεωρεί πως ευθύνονται και όλοι εκείνοι που βγαίνουν με τη δύση κρατώντας καραμπίνα.
Κλείνοντας, ως γυναίκα κυνηγός, καλεί κάθε γυναίκα να δοκιμάσει και να απολαύσει τις ομορφιές του βουνού και την περιπέτεια στη φύση.