Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) σας εύχεται από καρδιάς καλή επιτυχία στο δύσκολο και ιδιαίτερα επίπονο έργο που αναλάβατε να φέρετε εις πέρας, στην ομολογουμένως πιο κρίσιμη περίοδο της πατρίδας μας στη νεότερη ιστορία της.
Σύσσωμη η ελληνική κοινωνία, και όχι μόνο, αφού η οικονομική κρίση δεν έχει σύνορα, θα παρακολουθήσει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου 2011 τις προγραμματικές σας δηλώσεις. Αλλά και τους επόμενους μήνες όλοι οι έλληνες πολίτες θα παρακολουθούν αδιαλείπτως τον τρόπο με τον οποίο εσείς και η Κυβέρνησή σας θα προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε την κρίση και τα προβλήματα που βιώνουν εξαιτίας της. Η αλήθεια είναι ότι ξεκινάτε το έργο σας χωρίς η κοινωνία να σας αναγνωρίζει καμιά περίοδο χάριτος. Το γνωρίζετε κι εσείς πως οι πολίτες δεν διαθέτουν πλέον ούτε ανοχή, ούτε αντοχή.
Μέσα σ’ αυτήν την ομάδα των πολιτών που θα παρακολουθήσουν τις προγραμματικές σας δηλώσεις και που η ανοχή τους έχει εξαντληθεί, βρίσκεται και η μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.
Ακόμη και πριν την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης η χώρα μας χαρακτηρίζονταν ως αφιλόξενη προς τα άτομα με αναπηρία, κυρίως λόγω της περιορισμένης πρόσβασής τους, της διακριτικής μεταχείρισή τους και της ύπαρξης εμποδίων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής τους ζωής, από την εργασία, την εκπαίδευση, τις υπηρεσίες υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής φροντίδας, την κατάρτιση και τη δια βίου μάθηση μέχρι το δομημένο περιβάλλον, τις μεταφορές, την κοινωνία της πληροφορίας κ.λπ.
Την τελευταία όμως διετία η κατάσταση έγινε τραγική. Το αναπηρικό κίνημα, τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους βίωσαν μια άνευ προηγουμένου κατάρρευση: κεκτημένα δικαιώματα χρόνων καταστρατηγήθηκαν, η ανεργία τους αυξήθηκε δραματικά, τα εισοδήματά τους μειώθηκαν δραστικά, οι δαπάνες του δημόσιου συστήματος πρόνοιας επίσης μειώθηκαν κατακόρυφα στο όνομα της εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών της χώρας.
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Η παρούσα επιστολή δεν αποτελεί τίποτα άλλο από την κραυγή αγωνίας των ελλήνων και ελληνίδων με αναπηρία και των οικογενειών τους. Ο χώρος έχει φτάσει στο κατώτατο σημείο!
Είναι δυνατόν η αναμόρφωση του Κώδικα Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας να χρησιμοποιείται ως προκρούστεια κλίνη για το κόψιμο παροχών; Είναι δυνατόν η εφαρμογή του Ενιαίου Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας του Ιδρύματος Κοινωνικής Ασφάλισης να αφήνει ακάλυπτη τη νησιωτική χώρα, καθώς και αρκετές άλλες περιοχές αυτής; Είναι δυνατόν να επιβάλλεται το Ειδικό Τέλος Ακινήτων στην αναπηρική οικογένεια και να υπάρχει η απειλή ότι εάν δεν το πληρώσουν θα τους διακοπεί η ηλεκτροδότηση; Είναι δυνατόν να επιβάλλεται επίσης στην αναπηρική οικογένεια η Έκτατη Εισφορά Αλληλεγγύης και το χειρότερο από τον υπολογισμό της να μην εξαιρούνται τα αναπηρικά επιδόματα; Είναι δυνατόν να μην έχουν ακόμη δημοσιευτεί τα αποτελέσματα της προκήρυξης του Νόμου 2643/1998 που αποτελεί το μοναδικό θετικό μέτρο δράσης της ελληνικής Πολιτείας για την ενίσχυση της απασχόλησης των ατόμων με αναπηρία; Είναι δυνατόν η ψυχιατρική μεταρρύθμιση να βρίσκεται σε κατάρρευση και άτομα με ψυχική αναπηρία να επιστρέφουν στα ψυχιατρικά ιδρύματα; Είναι δυνατόν Κέντρα Στήριξης για τα άτομα με νοητική αναπηρία, με αυτισμό, με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες κ.λπ. που έχουν δημιουργηθεί με πολύχρονες θυσίες και κόπο από Σωματεία Γονέων Ατόμων με Αναπηρία να υπολειτουργούν, να μην έχουν να πληρώσουν το προσωπικό τους και να κινδυνεύουν να κλείσουν; Είναι δυνατόν μια χώρα που δεν έχει υπολογίσει ποτέ το κόστος διαβίωσης λόγω αναπηρίας να θεωρεί ότι τα υφιστάμενα μέτρα στήριξης για τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους πλεονάζουν και συνεπώς να οδηγείται σε περικοπές για δημοσιονομικούς λόγους; Είναι δυνατόν τα μέτρα για τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα να αντιμετωπίζονται με δημοσιονομικούς όρους; Είναι δυνατόν η αναπηρία να μπαίνει στην προκρούστεια κλίνη της δημοσιονομικής προσαρμογής ωσάν τα άτομα με αναπηρία να ευθύνονται για τη δημοσιονομική κατάντια της χώρας;
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Σύσσωμο το αναπηρικό κίνημα της χώρας ζητά το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου 2011, κατά τη διάρκεια των προγραμματικών σας δηλώσεων, να στείλετε ένα σαφές μήνυμα ότι η κρίση δεν θα λειτουργήσει ως ο σύγχρονος καιάδας περιθωριοποίησης, αποκλεισμού και διακρίσεων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους. Πως τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους δεν πρόκειται να πληρώσουν άλλο την κρίση για την οποία δεν ευθύνονται. Ζητούμε να αποτυπωθεί με καίριο και διακριτό τρόπο στις προγραμματικές σας δηλώσεις η θωράκιση της αναπηρικής οικογένειας από την ανεργία, τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό μέσω της εφαρμογής συγκεκριμένων μέτρων που θα αφορούν: την εισοδηματική ενίσχυση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους (επιδοματική πολιτική, δίκαιη φορολογική πολιτική προς όφελος των αδύναμων οικονομικά πολιτών, εξαίρεση της αναπηρικής οικογένειας από την επιβολή ειδικών έκτακτων εισφορών που επιβλήθηκαν την προηγούμενη περίοδο – όπως ειδικό τέλος ακινήτων, έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης), την εργασία, την υγεία και πρόνοια, την κοινωνική ασφάλιση, τα Κέντρα Στήριξης, τη ψυχιατρική μεταρρύθμιση.
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Δεν θα επιτρέψουμε να οδηγηθούν τα άτομα με αναπηρία στην επαιτεία και η αναπηρική οικογένεια στην εξαθλίωση. Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους θα αγωνιστούν με κάθε τρόπο για να προστατεύσουν την ατομική τους αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά τους. Ζητούμε από εσάς προσωπικά, από την Κυβέρνησή σας, από τα πολιτικά κόμματα που τη στηρίζουν αλλά και από το σύνολο των μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου με σαφή, διακριτό και αποτελεσματικό τρόπο να θεσπίσετε χειροπιαστά μέτρα προστασίας. Από εσάς εξαρτάται!
Με εκτίμηση,
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας
Ι. Βαρδακαστάνης Χρ. Νάστας
