Μιλώντας για τα προβλήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας ο πρόεδρος της Β' ΕΛΜΕ Παντελής Μπαζάνος τόνισε μεταξύ άλλων: "Με τα μέτρα που ψηφίστηκαν δεχόμαστε ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα στις εργασιακές μας σχέσεις, στους μισθούς μας, στις συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα στο σύνολό του, στην παιδεία και σε όλα τα δημόσια αγαθά. Γίνεται ένα ακόμα βήμα για τη φτωχοποίηση των εργαζομένων και τη βαθιά υποβάθμιση της ζωής μας. Οι δαπάνες για την παιδεία μειώθηκαν κατά 33% (2009-2013). Εγινε πιο αυστηρό και άδικο το πειθαρχικό δίκαιο, με αποτέλεσμα να παραπέμπεται ο εκπαιδευτικός για το παραμικρό στα πειθαρχικά συμβούλια. Εγινε μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών κατά 12% (2010-2012) και παράλληλα μείωση των αναπληρωτών κατά 87. Tο σχολείο δεν το βελτιώνει ο φόβος, ο ανταγωνισμός, η ατέλειωτη μέτρηση και η συνεχής βαθμολόγηση κάθε δραστηριότητας. Tο σχολείο το βελτιώνει η στήριξή του -σε χρήματα, σε υποδομές, σε προσωπικό. Tο σχολείο το βελτιώνει η δυνατότητα του εκπαιδευτικού να μπορεί να διαμορφώνει ελεύθερα το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες των μαθητών του. Tο σχολείο το βελτιώνει η ειλικρινής και ανοιχτή συζήτηση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και την κοινωνία, το βελτιώνει ο κοινός αγώνας μας για την ανατροπή των πολιτικών που διαλύουν τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας".

Ο γενικός γραμματέας της Β' ΕΛΜΕ Δημήτρης Στυλιανός επισήμανε: "Μπορούμε με την καθημερινή μας δράση και τους ανυποχώρητους αγώνες μας να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική, που διαλύει τις εργασιακές μας σχέσεις, εγκλωβίζει στην αδιοριστία και οδηγεί στην ανεργία χιλιάδες εκπαιδευτικούς, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες συναδέλφους μας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, την πολιτική που υπονομεύει τα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλειας".

Η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Τριφυλίας σημείωσε: "Η κοινή παρουσία των δύο συλλόγων δείχνει ότι η εκπαίδευση είναι μία και αδιαίρετη. ΔΟΕ και  ΟΛΜΕ παλεύουν μαζί. Νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές βιώνουν την ίδια σκληρή πραγματικότητα.  Ο διάλογος με το υπουργείο Παιδείας είναι πάντα στη βάση προειλημμένων αποφάσεων. Γίνεται διάλογος για εμάς, χωρίς εμάς. Για την εκπαίδευση, χωρίς την εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί δε λένε όχι άκριτα σε όλα. Δεν αρνούνται την αξιολόγηση. Λέμε ναι όμως σε μια αξιολόγηση με καθαρά παιδαγωγικά κριτήρια με τελικό στόχο τη βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Λέμε όχι  στις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, γιατί  όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή".