Με κάποιες ενδιάμεσες στάσεις, για να ακολουθήσουν και φίλοι του συλλόγου που βρίσκονται εκτός Καλαμάτας και με την συνοδεία του “Θανάση και της Μελίνας” σε όλο το ταξίδι, φτάσαμε γύρω στις 10:30 π.μ. στο δρυοδάσος των Κενταύρων.
Βλέποντας τις αιωνόβιες βελανιδιές καταλάβαμε αμέσως την ιδιαιτερότητα του δάσους της Φολόης. Η πεζοπορία ξεκίνησε με ελαφριά βροχή, πράγμα για το οποίο οι περισσότεροι είχαν προνοήσει, σε αντίθεση με εμάς, χωρίς όμως να πτοηθούμε ιδιαίτερα. Το δάσος των 42.000 στρεμμάτων είναι κατάφυτο από ευθύκορμες βελανιδιές (δρύες) αλλά και γεμάτο από άλλες τόσες Νύμφες, οι οποίες σύμφωνα με τον μύθο κατοικούσαν στις κορυφές τους. Ετσι τα δέντρα αυτά είχαν μια θεϊκή υπόσταση και απαγορευόταν η κοπή τους κατά την αρχαιότητα. Βέβαια στις μέρες μας, απαλλαγμένοι από τέτοιες δεισιδαιμονίες, κάποιοι αγνόησαν την οργή της Αρτεμης και γέμισαν το δάσος άδειες συσκευασίες λιπασμάτων, πλαστικά μπουκάλια και άλλα πολλά. Εχουν εκχερσωθεί και καταπατηθεί επίσης, παράνομα, μεγάλες εκτάσεις για να καλλιεργηθούν. Μάλλον μας χρειάζεται ένας Δίας πάνω απ’ το κεφάλι μας αλλιώς δεν βάζουμε μυαλό.
Το πρώτο μέρος της πορείας μας γίνεται μέσα από ένα απ’ τα πολλά μονοπάτια του δάσους για περίπου μία ώρα, εμείς πεζή, ο κύριος Μανώλης με το ποδήλατό του, μαζί με πολλά μικρά παιδιά, μαζί με την Μάρα αλλά και τον αρσενικό σκύλο της ομάδας. Οι ανθισμένες ορχιδέες αλλά και οι δρύες, που δεν θα ανθίσουν πριν τον Μάιο, αποτελούν ένα τοπίο ιδανικό για να αποτελέσει το σπίτι των πολεμοχαρών Κενταύρων, αλλά και ενός φιλήσυχου εξ αυτών, του Κενταύρου Φόλου. Ο Ηρακλής φίλος του Φόλου, βρέθηκε και αυτός στο δάσος της Φολόης, λίγο πριν εκτελέσει τον τέταρτο άθλο του, πριν δηλαδή πιάσει τον Ερυμάνθιο κάπρο και τον μεταφέρει ζωντανό στον Ευρυσθέα. Ομως σε μία συμπλοκή με άλλους Κενταύρους ένα από τα βέλη του βρίσκει τον Φόλο, έτσι ο Ηρακλής θάβει το νεκρό φίλο του κάπου στο δάσος το οποίο παίρνει το όνομά του προς τιμήν του. Αρκετά όμως με την μυθολογία.
Φτάνουμε λοιπόν στην πρώτη στάση μετά από περίπου τέσσερα χιλιόμετρα πορείας, και έχουμε χρόνο για λίγη ξεκούραση και ομαδικές φωτογραφίες της παρέας μας. Από δω και μπρος θα βγούμε από τα σηματοδοτημένα μονοπάτια και θα βαδίσουμε λίγο πιο άναρχα στο δάσος. Τα αιωνόβια δέντρα που έφταναν τα 15 μέτρα ύψος, λόγω του μεγάλου ποσοστού υγρασίας που έχουν αλλά και επειδή δεν έχουν ρετσίνι είναι πρακτικά άκαυστα, έτσι εξηγείται η μακροβιότητα του δάσους ως έχει. Χελώνες και ένας σκαραβαίος βρέθηκαν στο δρόμο μας, ή μάλλον εμείς στον δικό τους και φωτογραφήθηκαν μαζί μας δείχνοντάς μας το πρόσωπο του δάσους το οποίο αλλάζει αντάμα με τις εποχές. Ετσι, αν η επίσκεψη γινόταν φθινόπωρο θα βλέπαμε πολλών ειδών μανιτάρια, όπως το σπάνιο είδος “Amanita Caesarea” ή αλλιώς “Αυγό του Καίσαρα”, που ευδοκιμούν στην υγρασία που προσφέρει η σκιά των ψηλών δέντρων. Αλλα τέσσερα χιλιόμετρα στο δάσος και φτάνουμε στο κιόσκι πληροφοριών του δάσους όπου φωτογραφικό υλικό και βίντεο μας δίνουν πληροφορίες για την ιστορία, την χλωρίδα και την πανίδα του δάσους. Εξίσου ενδιαφέρον και το φαγητό λίγο πιο δίπλα… και ενώ αρχικά υπολογίζαμε να επιστρέψουμε πεζή στο σημείο εκκίνησης μάλλον βαρύναμε λίγο και αποφασίσαμε ότι η πεζοπορία έλαβε τέλος για σήμερα.
Λίγη ξεκούραση για όλους, παιχνίδι για τα παιδιά, τσίπουρο και κρασί για τους υπόλοιπους και η συζήτηση με τον πρόεδρο μας οδηγεί να αναλάβουμε να γράψουμε τις γραμμές που διαβάζετε. Ετοιμοι λοιπόν για αναχώρηση γύρω στις 3 το μεσημέρι, και ξανά με τα τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου μας παίρνει ο ύπνος μέχρι το Καλό Νερό. Μια στάση για καφέ, ακόμα μία ώρα στο δρόμο και φτάνουμε πίσω στα γραφεία του συλλόγου.
Η πρώτη ουσιαστική επαφή με τον σύλλογο έφτασε στο τέλος της και μας άφησε μια όμορφη αίσθηση και μια γλυκιά κούραση. Συνειδητοποιούμε κάποιες φορές ότι περιπλέκουμε χωρίς λόγο τη ζωή μας εγκλωβισμένοι στο αστικό τοπίο, ενώ έχουμε τη δυνατότητα να δούμε τα πράγματα με άλλους ρυθμούς στην ηρεμία της φύσης. Πριν λοιπόν χάσουμε αυτή τη δυνατότητα και γίνουν ίδιες οι Κυριακές με τις Δευτέρες, ας πάρουμε τα βουνά. Ας αναλογιστούμε αν προτιμάμε μια βόλτα με τους Κενταύρους ή άλλη μια μέρα στο ωραίο μας διαμέρισμα με θέα το μπαλκόνι του γείτονα. Καλή αντάμωση σε μέρη όμορφα.
σ.σ. Η περιγραφή είναι από μέλη του συλλόγου.
