Στο πλαίσιο αυτό το μέλος του ''Ευκλή'', Γιώργος Λουμάκης τοποθετήθηκε σχετικά με την εμπειρία του όχι μόνο στη συγκεκριμένη εκδρομή αλλά γενικότερα για τις συμμετοχές του στο Σύλλογο.
«Τα τελευταία χρόνια ακολουθώ τον Σ.Π.Ο.Κ. ''Ο Ευκλής'' στις περισσότερες από τις πεζοπορίες που διοργανώνει. Τι να πρώτο θυμηθώ. Τις αξέχαστες διαδρομές στο Μαίναλο, στον Πάρνωνα, τις νυχτερινές αναβάσεις στην κορυφή του Ταϋγέτου στα 2407 μ., την ανάβαση στην Τύμφη στα 2497 μ. και την διανυκτέρευση στην Δρακόλιμνη σε σκηνές δίπλα από την λίμνη και τα χιόνια στα 2050 μ. Τις ποταμοδιασχίσεις του Νέδοντα, του Αρκαδικού, του Ερύμανθου, της Νέδας, του Λούσιου, το φαράγγι του Ριντόμου. Τις πεζοπορίες στις λίμνες της Πελοποννήσου, λίμνη Δόξα, λίμνη Τσιβλού, λίμνη Λάδωνα και τόσα άλλα, που θα κουράσω, να τα αναφέρω. Απλά κάθε ταξίδι το ζω τρεις φορές. Όταν το ονειρεύομαι, όταν το ζω και όταν το θυμάμαι. Το καλοκαίρι του 2021 διασχίσαμε το φαράγγι του Ενιπέα στον Όλυμπο και εκφράσαμε την επιθυμία και την ευχή, να ανέβουμε στην κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα στα 2918 μ. Ο σύλλογος προγραμμάτισε την ανάβαση για τις 26-27-28 Αυγούστου 2022, αλλά παρόλο που ανταποκρίθηκαν αρκετοί συνοδοιπόροι η ανάβαση ακυρώθηκε λόγω των πολύ άσχημων καιρικών φαινομένων. Η στενοχώρια μας μεγάλη, αλλά και η επιθυμία μας μεγαλύτερη! Όταν όμως αλλάζουν οι ημερομηνίες, λογικό είναι να μην μπορούν, να ανταποκριθούν οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες της αρχικής ομάδας. Η πρόεδρος του συλλόγου Ελένη Οικονομόπουλου προσπάθησε και σε λίγες ώρες σχεδίασε την ανάβαση εξασφαλίζοντας θέσεις στο καταφύγιο, την μεταφορά μας με μικρότερο λεωφορείο, την εξασφάλιση οδηγών βουνού και όλα όσα χρειάζονται για μια άψογη εξόρμηση, που πραγματοποιήθηκε το πρώτο ΠΣΚ του Σεπτεμβρίου. Σίγουρα ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, αλλά το θέλαμε πολύ. Ακόμη και να έχεις 1% πιθανότητα, πρέπει να έχεις 99% πίστη και εμείς την είχαμε. Ήταν μια πρόκληση και μια καλή ευκαιρία να τα καταφέρουμε. Σε όλες τις περιπέτειες του βουνού εκτός από τον ενθουσιασμό, πάντα έχεις και πρέπει, να έχεις και την αίσθηση του φόβου. Ο Όλυμπος είναι ένα δύσκολο βουνό και πρέπει να είσαι έτοιμος για το απροσδόκητο. Φτάνοντας με το αυτοκίνητο στην θέση Γκορτσιά, ξεκινήσαμε την ανάβασή μας με βροχή για το καταφύγιο της Πετρόστρουγκας, αφού διανυκτερεύσαμε στο καταφύγιο, εκτός από έναν ατρόμητο που κοιμήθηκε σε σκηνή, τον Γιώργο. Την επόμενη με καλό καιρό ξεκινήσαμε την ανάβαση για το Οροπέδιο των Μουσών και για την κορυφή, κάνοντας μια μικρή στάση στο καταφύγιο ''Γιώσος Αποστολίδης" στα 2697 μ. Επιλέξαμε, να ανέβουμε από το "Λούκι" και συνεχίσαμε την πορεία μας περνώντας από το πέρασμα του Γιώσου και τα ζωνάρια, φτάνοντας στην βάση, που ουσιαστικά η πεζοπορία άλλαξε μορφή και έγινε αναρρίχηση. Ρίξαμε μια ματιά προς την κορυφή και πήραμε την απόφαση, να αναμετρηθούμε με τα όρια μας! Στην ουσία έπρεπε, να επιχειρήσουμε κάτι που δεν είχαμε κάνει ποτέ. Να σκαρφαλώσουμε σε μια άγρια πλαγιά με 72% κλίση και υψόμετρο πάνω από 200 μέτρα για να αγγίξουμε την κορυφή. Ανεβαίνοντας χρειάστηκε πολύ προσοχή, συγκέντρωση και καθαρό μυαλό. Κάθε φορά και στην πιο μικρή μετακίνηση έπρεπε να εστιάζεις στο επόμενο σταθερό βήμα ψάχνοντας και με τα χέρια σου σταθερά κρατήματα από τα βράχια. Εδώ θέλω να σας πω, ότι ανεβήκαμε με πιστοποιημένους οδηγούς βουνού, χρησιμοποιώντας μποντριέ και καραμπινερ χωρισμένοι σε δυο ομάδες. Αυτό δεν μειώνει καθόλου την προσπάθεια σου να ανέβεις, αλλά μπορεί να σε βοηθήσει σε κάποιο ατύχημα. Σε κάθε περίπτωση εμείς έχοντας κοντά μας έναν τέτοιο οδηγό, αισθανόμαστε μια σιγουριά» αναφέρει, υπογραμμίζοντας πως ευχαριστεί ορισμένα πρόσωπα για την υλοποίηση της εμπειρίας αυτής. «Με κούραση αρκετή πατήσαμε στην κορυφή. Την κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα. Την υψηλότερη κορυφή της Ελλάδας στα 2918 μέτρα! Ο ενθουσιασμός μας υπερίσχυσε της κούρασης. Όταν έχεις καταφέρει τον στόχο σου η κούραση ξεχνιέται και μένει μόνο ο ενθουσιασμός. Η ηλικία μου 68+ είναι τέτοια, που δεν ξέρω εάν θα είχα άλλη δυνατότητα αργότερα, να κάνω αυτό που ήθελα. Το καταφέραμε όλη η ομάδα και αυτό είναι το σημαντικότερο! Ήταν μια πολύ καλή ομάδα και περάσαμε τέλεια» καταλήγει.
