Κυριακή 09/02/25 με προορισμό μας τα Κοντοβούνια Ταϋγέτου. Με αρχηγό τον Γιάννη Κουραμπά ξεκινήσαμε από τα γραφεία του συλλόγου προς την κατασκήνωση της Αγίας Μαρίνας, εμβληματική κατασκήνωση για το βουνό. Το κρύο αρκετό αν και ο καιρός ήταν σύμμαχος μας και όλη την ώρα είχαμε παρουσία του ηλίου. Περπατώντας για περίπου 1,5 χιλιόμετρο στον χωματόδρομο, αυτό που σε κερδίζει την εντύπωση είναι η θέα των βουνών που δεσπόζουν επιβλητικά αλλά και το κρυστάλλινο νερό που σε αρκετά σημεία είχε γίνει πάγος και πρόσφερε εικόνες μαγικές. Βγαίνοντας από τον χωματόδρομο, το τοπίο αλλάζει ολοκληρωτικά, προσφέροντας στον πεζοπόρο εικόνες χαρακτηριστικές του βραχώδη Ταϋγέτου.
Το τοπίο που δημιουργούσαν οι πέτρες και τα βράχια συνέθεταν πλήρως την εικόνα του «σκληρού» και ταυτόχρονα μαγικού αυτού βουνού. Ο μόνος ήχος, ο αέρας που πέρναγε ανάμεσα στα δέντρα. Το χιόνι δυστυχώς μηδαμινό, ωστόσο μπορούσες σε ορισμένα σημεία να διακρίνεις την παρουσία του, ιδιαίτερα στα έλατα και στα φυτά χαμηλής βλάστησης που ο πάγος είχε γίνει ένα μαζί τους. Φεύγοντας από αυτό το βραχώδη τοπίο, το σκηνικό αλλάζει για δεύτερη φορά.
Μπαίνοντας σε ένα πιο αλπικό τοπίο, οι κοντές κορυφές των βουνών απλώνονταν μπροστά μας δημιουργώντας την απόλυτη ηρεμία του βουνού. Το τοπίο περισσότερο ξερό, ωστόσο πανέμορφο. Πεζοπορώντας για περίπου μισή ώρα και λίγο πριν την κορυφή των Κονοτβουνίων, αντικρίζουμε την πιο όμορφη θέα. Ο Ταϋγετος σου αποκαλύπτει όλες τις μοναδικές κορυφές του, κορυφογραμμή Πενταδάκτυλου, Σπανακάκι, Τραγοβούνι, Χαλασμένο, Νεραϊδοβούνα και φυσικά κορυφή Προφήτη Ηλία. Όλες χιονισμένες.
Πατώντας στην κορυφή των Κοντοβουνίων και απολαμβάνοντας την πανέμορφη θέα, κατηφορίσαμε προς τα κάτω. Το τοπίο άλλαξε ξανά αφού πια μπήκαμε στο δάσος. Τα δέντρα, η πλούσια βλάστηση του τσαγιού, τα μανιτάρια συνέθεταν εικόνες και μυρωδιές μοναδικές.
Περπατώντας για περίπου μιάμιση ώρα βγήκαμε ξανά στον χωματόδρομο και κατευθυνθήκαμε προς το σημείο εκκίνησης μας. Ο αρχηγός μας ήταν εξαιρετικός, αφού μας κατατόπισε σε όλα τα σημεία της πεζοπορίας μας, εξηγώντας μας καθετί που αντικρίζαμε. Αν και δεύτερη φορά στα Κοντοβούνια, ωστόσο ήταν διαφορετική εμπειρία, αντικρίζοντας νέες εικόνες.
