Ήδη η εκτίμηση που γίνεται από τη ΔΑΟΚ Τριφυλίας μιλά για 5-6.000 τόνους λιγότερη παραγωγή σε σχέση με την αρχική εκτίμηση που είχε γίνει και αυτό λόγω της ανομβρίας και των υψηλών θερμοκρασιών. Ενώ υπολογίζεται ότι ζημιές- με διαφοροποιήσεις από περιοχή σε περιοχή- έχουν γίνει σε όλες τις ξερικές ελιές που είναι και το 90% περίπου των ελαιοπερίβολων.
Επίσης στους ελαιοπαραγωγούς συστήνεται στις ξερικές ελιές που έχουν έντονα προβλήματα από τη ξηρασία να ξεκινήσουν την ελαιοσυγκομιδή αφού σημειωθούν βροχοπτώσεις. Καθώς έτσι όπως είναι τώρα ο καρπός ούτε αποδόσεις καλές έχει αλλά ούτε και τα απαραίτητα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά.
Ρεπορτάζ: Κώστας Μπούρας
Για την ιδιαίτερη και προβληματική χρονιά που έχει δημιουργηθεί στην ελαιοκαλλιέργεια μίλησε στην «Ε» ο διευθυντής της ΔΑΟΚ Τριφυλίας Αντώνης Παρασκευόπουλος.
Μόλις 40 χιλιοστά βροχής το τελευταίο 7μηνο επισήμανε και νέα εκτίμηση για μείωση της παραγωγής κατά 5-6 χιλιάδες τόνους από ότι αρχικά αναμενόταν.
«Πρόβλημα δημιουργήθηκε φέτος στην ελαιοκαλλιέργεια ,με τη ξηρασία με την ανομβρία , την έλλειψη δηλαδή βροχοπτώσεων , τις υψηλές θερμοκρασίες , τους επαναλαμβανόμενους καύσωνες. Συγκεκριμένα με την πολύ μικρή βροχόπτωση που είχαμε από την 1η Απριλίου μέχρι τέλος Οκτωβρίου. Η βροχόπτωση την περίοδο αυτή με βάση τα στοιχεία της υπηρεσίας είναι 40 χιλιοστά όταν τα προηγούμενα χρόνια τη τελευταία δεκαετία ήταν 350-400 χιλιοστά.
Η ελιά θέλει περίπου 40- 50 κιλά νερό καθημερινά , δηλαδή περίπου 1200 κιλά το μήνα δηλαδή στους έξι μήνες θέλουμε περίπου 180 χιλιοστά βροχής , 180 τόνους νερό το στρέμμα και φέτος δεν είχαμε ούτε 40 τόνους. Αυτά προκύπτουν από το αρχείο της υπηρεσίας που έχουμε στοιχεία μηνιαία και ημερήσια για 40 χρόνια.
Φέτος περιμέναμε για τη Τριφυλία μια πάρα πολύ καλή παραγωγή , η αρχική μας εκτίμηση με συγκρατημένη αισιοδοξία ήταν γύρω στους 27-28.000 τόνους όμως με βάση τα καινούργια δεδομένα και τη ξηρασία , οι εκτιμήσεις έχουν αλλάξει. Αυτό διότι η πλειοψηφία των ελαιώνων της Τριφυλίας είναι ξερική με εξαίρεση τη ΔΕ Γαργαλιάνων και κυρίως τη πεδινή περιοχή και λίγο τη ΔΕ Φιλιατρών. Αλλά στο σύνολο της Τριφυλίας οι αρδευόμενοι ελαιώνες δεν ξεπερνούν το 10-12%. Αρά το 90% περίπου είναι ξερικοί. Στους ξερικούς ελαιώνες έχουμε πολύ μεγάλη ζημιά , τα συμπτώματα είναι μικροκαρπία , μαύρισμα των καρπών , αφυδάτωση και χλώρωση, ξήρανση των φύλλων , καχεξία στα δέντρα , σε ορισμένες περιπτώσεις βλέπεις ζημιές όχι μόνο στην ηρτημένη παραγωγή αλλά και στο φυτικό κεφάλαιο. Όσο αυτό συνεχίζεται τα πράγματα θα είναι πιο έντονα. Όμως αυτό που μας ανησυχεί δεν είναι μόνο η φετινή ζημιά , η οποία είναι πάρα πολύ μεγάλη. Πλέον υπολογίζουμε τη παραγωγή σε 22-23.000 τόνους. Αυτό σημαίνει μια ζημιά 30-40 εκατομύρια για τη περιοχή. Δεύτερον η ζημιά δεν αφορά μόνο την ηρτημένη παραγωγή, αφορά και τη παραγωγή του επόμενου έτους , καθώς τον Ιούνιο και Ιούλιο μήνα , κυρίως τον Ιούνιο γίνεται η διαφοροποίηση η δεύτερη των ανθέων και αυτή σχέση με τη παραγωγή της επόμενης χρονιάς , άρα θα έχουμε επιπτώσεις από τη κλιματική αυτή κρίση και την επόμενη χρονιά. Αν συνυπολογίσουμε και τις επιδράσεις στο φυτικό κεφάλαιο που θα χρειαστεί μια ιδιαίτερη διαχείριση των ελαιοδέντρων , προκύπτει σημαντικό θέμα για τη περιοχή. Με δεδομένο ότι η ελιά είναι μονοκαλλιέργεια για πολύ κόσμο».
«Δε θα πρέπει να στοχεύουμε ποτέ τους παραγωγούς, οι παραγωγοί σήμερα παίρνουν 6,70 και 7 ευρώ το κιλό, αυτό έχει ένα κόστος 4-4,5 ευρώ που σημαίνει πως για το παραγωγό μένουν 2,5-3 ευρώ, αν υπολογίσουμε ότι η μέση παραγωγή είναι 4-5 τόνοι, διαμορφώνεται ένα εισόδημα και μια πρόσοδος πάρα πολύ χαμηλή για να χαρακτηριστεί μια εκμετάλλευση βιώσιμη. Θα πρέπει να το δούμε όλο αυτό.
Από την άλλη πλευρά θα πρέπει να πούμε ότι εμείς σαν υπηρεσία βγήκαμε έξω είδαμε τις ζημιές ενημερώσαμε τη Περιφέρεια για όλες τις ΔΕ Ενότητες και Δημοτικές Κοινότητες, υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις ζημιές. Αλλού είναι μεγάλες, αλλού είναι ολοσχερείς, αλλού είναι μικρότερες. Στους ξερικούς ελαιώνες η ζημιά είναι στο σύνολο τους. Από εκεί και πέρα πρέπει να δούμε πως μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να αποζημιωθούν για τη ζημιά που έγινε. Οι ζημιές αφορούν κυρίως το νομό της Μεσσηνίας και τη Κρήτη, αλλά και άλλους νομούς της νότιας Πελοποννήσου. Αυτές οι περιοχές μπορούν να παράγουν το 70% της εθνικής παραγωγής».
Να μη βιαστούν οι παραγωγοί να μαζέψουν τις ελιές αν δεν υπάρξουν πρώτα βροχοπτώσεις
«Οι παραγωγοί θα πρέπει να μη βιαστούν γιατί αν οι ελιές συγκομιστούν τώρα σε αυτή τη κατάσταση που είναι θα έχουμε προβλήματα, πρώτον μικρή περιεκτικότητα σε λάδι, δεύτερον θα έχουμε ποιοτικά προβλήματα, διότι οργανοληπτικά όταν μια ελιά είναι σε αυτή τη κατάσταση, πιθανόν να εμφανίσει το ελάττωμα του ξύλου. Αυτό μπορεί να αποχαρακτηρίσει ένα λάδι από έξτρα παρθένο σε παρθένο. Αυτά τα είδαμε στη πράξη με τις πρώτες εκθλίψεις. Φαίνεται ότι για τις αρδευόμενες έχουμε λαδοχρονιά με υψηλές αποδόσεις πάνω από 20%, σπάνιο για τη περίοδο αυτή, στις ξερικές ελιές που κάποιοι πήραν απόφαση να τις συγκομίσουν οι αποδόσεις είναι πολύ χαμηλές.
Συστήνουμε να περιμένουμε τις βροχοπτώσεις να έρθουν όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα, να αντιδράσει το δέντρο να δουλέψει λίγο η φυσιολογία του δέντρου οπότε να μπορέσουμε να έχουμε μια παραγωγή και μια ποιότητα καλή. Σε αυτές τις συνθήκες με στρεσαρισμένα δέντρα και ταλαιπωρημένα που τα κλαδεύουν οι παραγωγοί όταν τα συγκομίζουν, δημιουργείται πρόβλημα. Χρειάζεται υπομονή. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για αυτές που έχουν υποστεί ζημιές. Γιατί υπάρχουν και ορισμένες περιοχές που δεν είχαμε τις ίδιες συνθήκες και είχαμε λίγες παραπάνω βροχοπτώσεις.
Εμείς βγάλαμε ένα φυλλάδιο με ορθές πρακτικές, για να βοηθήσουμε και δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση σε δύο πράγματα πως θα αποφύγουμε με αυτές τις πρακτικές τους επιμολυντές ,που για εμάς είναι σημαντικό, καθώς δεν έχει καμία αξία αν έχουμε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και έχουμε μολύνσεις σε αυτό».
