Ωστόσο, ο Χουάν Βιλάρ, διευθύνων σύμβουλος της Vilcon, αμφιβάλλει ότι ακόμη και με την αυξημένη παραγωγή στην Πορτογαλία και την Τυνησία, η παγκόσμια παραγωγική ικανότητα θα φτάσει τα τέσσερα εκατομμύρια τόνους έως το 2040 και πιστεύει ότι η αποτελεσματικότητα των ελαιοτριβείων και η στροφή σε περισσότερους αρδευόμενους ελαιώνες υπερυψηλής πυκνότητας θα είναι απαραίτητες για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ της oliveoiltimes.com «“Ο Ισπανός υπουργός Γεωργίας, Αλιείας και Τροφίμων, Λουίς Πλάνας, έθεσε ως στόχο για τον τομέα του ελαιολάδου:« να επιτύχουμε παγκόσμιες πωλήσεις τεσσάρων εκατομμυρίων τόνων έως το 2040».
«Θα αυξήσουμε την παραγωγή, θα ανοίξουμε νέες αγορές και θα εγγυηθούμε την κερδοφορία των αγροτών, της βιομηχανίας και της διανομής», δήλωσε στην Expoliva τον περασμένο μήνα. Ωστόσο, ο Juan Vilar, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας συμβούλων για τη γεωργία και το ελαιόλαδο Vilcon , πιστεύει ότι αυτή είναι μια αισιόδοξη πρόβλεψη. Δήλωσε στους Olive Oil Times ότι η Ισπανία, η οποία παρήγαγε το 42% του παγκόσμιου ελαιολάδου κατά το καλλιεργητικό έτος 2024/25, μπορεί σήμερα να παράγει 2,5 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ελαιολάδου ετησίως.
Μέχρι σήμερα, η συνολική της Ισπανίας ήταν 1,79 εκατομμύρια τόνοι κατά το καλλιεργητικό έτος 2018/19 και ο μεγαλύτερος παραγωγός ελαιολάδου στον κόσμο είχε κατά μέσο όρο ετήσια απόδοση 1,4 εκατομμυρίων τόνων κατά την πενταετία 2017/18 έως 2021/22.
Ενώ η Ισπανία θα μπορούσε να παράγει περισσότερα από τρία εκατομμύρια τόνους ελαιολάδου« Χωρίς πρόβλημα» σε δέκα έως δεκαπέντε χρόνια, υπάρχουν αμφιβολίες ότι ακόμη και με την αυξημένη παραγωγή στην Πορτογαλία και την Τυνησία, η παγκόσμια παραγωγική ικανότητα θα φτάσει τα τέσσερα εκατομμύρια τόνους έως το 2040.
Ο Vilar είχε προηγουμένως εκτιμήσει ότι η παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου θα μπορούσε να φτάσει τα 4,4 εκατομμύρια τόνους έως το 2050 και δεν αμφιβάλλει ότι η ισπανική παραγωγή θα μπορούσε να φτάσει τα τέσσερα εκατομμύρια τόνους κάποια στιγμή, αλλά αυτό θα απαιτούσε αυξημένη αποδοτικότητα στα ελαιοτριβεία και στροφή σε πιο αρδευόμενους ελαιώνες υπερυψηλής πυκνότητας.
Πράγματι, ο Vilar συντόνισε πρόσφατα μια μελέτη για τα 2.219 ελαιοτριβεία της Ιβηρικής Χερσονήσου, συμπεριλαμβανομένων 1.047 καταχωρημένων ως κοινωνικές επιχειρήσεις και 1.172 βιομηχανικών μύλων.
Η ομάδα ερευνητών υπολόγισε την ελάχιστη ποσότητα ελιών που χρειάζεται ένα ελαιοτριβείο για να μετατρέψει σε ελαιόλαδο για να είναι κερδοφόρο. Γενικά, κάθε κιλό ελιών που αλέθονται μειώνει το κόστος άλεσης για την καμπάνια, η οποία έχει δει τα πάγια έξοδα να αυξάνονται σταθερά.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε χρονιές με κακές συγκομιδές, όπως για παράδειγμα το καλλιεργητικό έτος 2022/23 , 363 ελαιοτριβεία στην Ισπανία και 137 ελαιοτριβεία στην Πορτογαλία δεν θα μπορούσαν να αλέσουν αρκετές ελιές για να καλύψουν το λειτουργικό κόστος και θα κινδύνευαν να κλείσουν.
«Τι θα συμβεί; Όλα τα μικρά ελαιοτριβεία που δεν έχουν την αποτελεσματικότητα θα ενσωματωθούν σταδιακά ή θα ενσωματωθούν σε άλλα μεγαλύτερα ελαιοτριβεία και, τελικά, ο αριθμός των ελαιοτριβείων θα μειωθεί, αλλά η χωρητικότητα και η αποδοτικότητά τους θα αυξηθούν», δήλωσε ο Βιλάρ.
«Αυτό οδηγεί σε συγκέντρωση στην ύπαιθρο», πρόσθεσε.« Οι αγροκτήματα γίνονται όλο και μεγαλύτερες ή συνεργάζονται με μικρούς αγρότες. Οι συσκευαστές γίνονται όλο και μεγαλύτερες. Η διανομή γίνεται όλο και μεγαλύτερη, πράγμα που σημαίνει ότι οι εταιρείες διανομής τροφίμων και άλλων εταιρειών διανομής γίνονται μεγαλύτερες.»
Ο Vilar επεσήμανε ότι η τάση έχει ήδη αρχίσει να ξεδιπλώνεται, με οκτώ ελαιοτριβεία στην Πορτογαλία να είναι υπεύθυνα για την άλεση του 46% των ελιών της χώρας και τα μεγαλύτερα ελαιοτριβεία στην Ισπανία να μετατρέπουν 45 φορές περισσότερες ελιές σε κάθε συγκομιδή από τον μέσο ελαιοτριβείο.
Είπε ότι οι μικροί και μεσαίοι ελαιοτριβείς πρέπει να εξειδικεύονται ολοένα και περισσότερο για να ξεχωρίζουν, δίνοντας έμφαση στην ποιότητα, διαφοροποιώντας το χαρτοφυλάκιο προϊόντων τους, λέγοντας μια ξεχωριστή ιστορία για τον εαυτό τους και εστιάζοντας σε γηγενείς ποικιλίες ελιάς που δεν είναι συμβατές με την καλλιέργεια εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας.
«Πρέπει επίσης να συνεχίσουν να βελτιστοποιούν τα υποπροϊόντα με τον κατάλληλο τρόπο και να ενσωματώνουν νέες δραστηριότητες όπως ο ελαιοτουρισμός », δήλωσε ο Vilar.
Εν τω μεταξύ, ο Πλάνας δήλωσε στην Expoliva ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι να εγγυηθεί δίκαιες τιμές για τους αγρότες και τους ελαιοκαλλιεργητές, τους οποίους χαρακτήρισε ως« ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα και πρέπει να αποζημιωθεί δίκαια για τις προσπάθειές του».
Ο Πλάνας δήλωσε ότι ο ρόλος των ελαιοτριβείων και των συνεταιρισμών στην επίτευξη αυτού του στόχου ήταν θεμελιώδης, τονίζοντας ότι η ποιότητα ήταν το κλειδί για την αύξηση των περιθωρίων κέρδους σε ολόκληρη την αλυσίδα αξίας.
«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μας είναι η ποιότητα. Πρέπει να συνεχίσουμε να επικεντρωνόμαστε σε αυτήν ως το σήμα κατατεθέν μας», δήλωσε ο Πλάνας.
Τόνισε επίσης ότι οι εξαγωγείς δεν μπορούν να εφησυχάσουν και να συνεχίσουν να προωθούν το ισπανικό ελαιόλαδο στις περισσότερες από 150 χώρες στις οποίες εξάγεται.
«Πρέπει να υπερασπιστούμε τη θέση μας σε στρατηγικές αγορές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και να ανοίξουμε νέες όπως η Νότια Κοινή Αγοράς της Νότιας Αμερικής , η Ιαπωνία , η Κορέα, ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρωπαϊκή Ένωση», είπε.« Το δυναμικό είναι τεράστιο και πρέπει να εντείνουμε την προώθησή μας.»”
