Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της συνάντησης -στην οποία μετείχαν ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας Βαγγέλης Ξυγκώρος και ο α’ αντιπρόεδρος Παύλος Κρανιώτης- αποφασίστηκε τα 6 Επιμελητήρια να ξεκινήσουν μια σειρά από ενέργειες και επαφές με τα αρμόδια υπουργεία, την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (ΕΓΔΙΧ) και τα τραπεζικά ιδρύματα.
Η συνάντηση προκλήθηκε από το γεγονός ότι η εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου έληξε στις 31 Δεκεμβρίου 2017 με συνέπεια -όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση- «τα τεράστια επιτόκια που καλούνται εφεξής να καταβάλουν οι επιχειρήσεις να είναι βέβαιο πως θα τις οδηγήσουν στην οικονομική καταστροφή».
Επιδίωξη των Επιμελητηρίων, σύμφωνα με την απόφαση που ομόφωνα ελήφθη στη συνάντηση, είναι «να ρυθμιστούν οι οφειλές των επιχειρήσεων, ώστε οι τράπεζες να μπορέσουν να εισπράξουν ένα μέρος αυτών των δανείων, το ελληνικό Δημόσιο να μην χρειαστεί να καταβάλει όλες αυτές τις καταπίπτουσες εγγυήσεις και, φυσικά, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις να παραμείνουν στη ζωή, συνεισφέροντας στην απασχόληση, στην ανάπτυξη και στα δημόσια έσοδα».
Κοινή συνισταμένη όλων των τοποθετήσεων ήταν η διαπίστωση ότι «οι δυνατότητες αντιμετώπισης του θέματος έχουν περιοριστεί σημαντικά και σε κάθε περίπτωση τα πυρόπληκτα δάνεια δεν πρόκειται να “χαριστούν” σε κανέναν, ούτε και αυτό αποτελεί επιδίωξη των Επιμελητηρίων, αλλά το ζητούμενο είναι να υπάρξει ένας τρόπος ευνοϊκής ρύθμισής τους, για να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να τα αποπληρώσουν χωρίς να κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο. Οι δυνατότητες ρύθμισης των δανείων που δεν φέρουν την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου είναι περισσότερες και διαπραγματεύσιμες με τα τραπεζικά ιδρύματα. Τα δάνεια, όμως, που φέρουν την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, η οποία έληξε την 31η Δεκεμβρίου 2017, είναι μία άλλη υπόθεση πολύ πιο δύσκολη στην αντιμετώπισή της, καθώς από τη μία πλευρά τα τραπεζικά ιδρύματα δεν διαπραγματεύονται αυτά τα δάνεια -είτε ενήμερα, είτε ληξιπρόθεσμα- και από την άλλη το ελληνικό Δημόσιο έχει ξεκινήσει διαδικασίες βεβαίωσής τους στο Δημόσιο Ταμείο, για όσα από αυτά διαπιστώνει την κατάπτωση της εγγύησης, γεγονός που θα οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε “ξαφνικό θάνατο”».
