Χαρακτηριστικά αναφέρει:
1) Για τα προληπτικά μέτρα προστασίας των πολιτών:
“Η πρόσφατη εθνική τραγωδία ανέδειξε πως τραγικές διαχρονικές παραλείψεις όσο της κεντρικής εξουσίας όσο και της τοπικής γίνονται αιτίες αφαίρεσης ζωής αθώων ανθρώπων. Αποτελεί ανευθυνότητα και υποκρισία να ασκείς εξουσία σε όποιο επίπεδο και τα ζητήματα ασφάλειας των πολιτών να μην αποτελούν προτεραιότητα.
Στο δήμο μας ενδεικτικά μπορούμε να απαριθμήσουμε πως: Καμία μέριμνα και έλεγχος δεν υπάρχει: για αντισεισμική προστασία, για κλειστά ρέματα, για γέφυρες με σάπια σίδερα στην παραλιακή, για τον απαρχαιωμένο αγωγό όμβριων υδάτων σε 5 κεντρικούς δρόμους, για δρόμους με άθλιο οδόστρωμα και στροφές επικίνδυνες, για διασταυρώσεις χωρίς σηματοδότηση, εστίες καθημερινών ατυχημάτων, για μπαλόνια κτιρίων που απειλητικά κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας, για επικίνδυνες πινακίδες διαφημιστικές, για αθλητικούς χώρους πηγές κινδύνου, για ασφαλή σχολικά προαύλια, για τον ημιτελή ποδηλατοδρόμο, που ξαφνικά κόβεται σε πολλά απρόβλεπτα και επικίνδυνα σημεία, για κακοτεχνίες σε έργα που … τελειώνουν.
Καμία μέριμνα.. Μέριμνα μόνο για ανώφελους διορισμούς «ημετέρων», για δημιουργία «εξαγορασμένων θέσεων» , αναθέσεων σε «κολλητούς», για «προπαγάνδα».
Ερωτάται αν η δημοτική αρχή προτίθεται να αναλάβει, έστω και αργά, πρωτοβουλίες άρσης της επικινδυνότητας των παραπάνω ή θα εξαντλήσει τη δράση της σε αδιαφανείς αναθέσεις έργων σε προμήθειες από καταστήματα «προσκείμενων», σε ρουσφέτια δίμηνης απασχόλησης των «δικών μας παιδιών», σε παρατάσεις 8μήνων συμβάσεων, σε προσλήψεις στη ΔΕΥΑΚ από το «παράθυρο», σε προσλήψεις υπεύθυνου ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ - υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, βοηθητικού προσωπικού σε ΚΔΑΠ μελών οικογενειών υποψηφίων στις προηγούμενες εκλογές. Οι ασκούντες εξουσία στο Δήμο Καλαμάτας εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για εργασία των συνανθρώπων μας ουσιαστικά «εξαγοράζουν συνειδήσεις»”.
2) Για την προσβασιμότητα στα πεζοδρόμια:
“Η κατάληψη των πεζοδρομίων σε οδούς όπως η Αθηνών, η Αριστομένους, η Ιατροπούλου, η Ναυαρίνου κ.α. σε συνδυασμό με την κακή κατάστασή τους τα καθιστούν απροσπέλαστα για πεζούς, για ανθρώπους με ΑΜΕΑ, για γονείς με καροτσάκια αναγκάζοντας τους πολλές φορές
να κατεβαίνουν στο οδόστρωμα με κίνδυνο ατυχήματος.
Ερωτάται αν η δημοτική αρχή προτίθεται να απελευθερώσει τα πεζοδρόμια, προκειμένου να επιτελούν το ρόλο κατασκευής τους ή θα θυσιάσει την ασφάλεια και την προσβασιμότητα των
δημοτών και επισκεπτών σε εξόφληση γραμματίων προεκλογικής σκοπιμότητας”.
Καταλήγοντας, ο Γ. Χριστόπουλος προτρέπει: “Ας αναλάβουμε όλοι, όλες την ευθύνη που μας αναλογεί. Οφείλουμε να ορθώσουμε ανάστημα, να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Ας είμαστε Προμηθείς και όχι Επιμηθείς. Ας μη μένουμε στις διαπιστώσεις, στην αγανάκτηση του καναπέ, την αντίδραση της μιας ημέρας. Διαφάνεια - αξιοκρατία - ίσες ευκαιρίες παντού”.
