Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου 2011 17:39

Οι θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης στη συνεδρίαση του ΠεΣυ Πελοποννήσου για την αειφόρο ανάπτυξη

Γράφτηκε από την

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, γίνεται πολύ κουβέντα για την «αειφόρο ανάπτυξη. Υπενθυμίζω, ότι οι εμπνευστές της εμπνέονται από τις εξής αρχές: Κατ' αρχήν, εμφανίζεται ως το «κλειδί» για την κοινωνική δικαιοσύνη, αφού θεωρούν ότι θα αποτελέσει το μηχανισμό εξάλειψης της φτώχειας. Κατά δεύτερο λόγο, καταλήγουν ότι αποτελεί το μηχανισμό προστασίας του περιβάλλοντος. Τρίτον, υποστηρίζεται ότι η οικονομική ανάπτυξη μπορεί να είναι αυτοσυντηρούμενη, αν τα αναπτυγμένα βιομηχανικά κράτη προσανατολίσουν τις δραστηριότητές τους, ώστε να απαιτούν λιγότερες πρώτες ύλες, να καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια και να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητά τους σ' αυτά.
Ως προς την εξάλειψη της φτώχειας, οι μέθοδοι που θα εφάρμοζαν εντός του πλαισίου του συστήματος είναι δύο: Είτε να υπάρξει διάχυση πόρων προς τα κάτω, είτε να υπάρξει ανακατανομή των εισοδημάτων μέσω κρατικής παρέμβασης.
Φυσικά εδώ κρατική παρέμβαση εννοείται η ακατάσχετη επιχορήγηση μονοπωλιακών ομίλων από το κράτος και η ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Η «αειφόρος ανάπτυξη»  ήταν το θεωρητικό περιτύλιγμα για να ενισχυθούν η καπιταλιστική κερδοφορία, η συγκέντρωση κεφαλαίων σε μονοπωλιακούς ομίλους, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα των δασών, των ορεινών όγκων, των υδάτων και των αιγιαλών. Να τι λένε τα ντοκουμέντα της Ε.Ε.: «Η ΕΕ επιδιώκει την εφαρμογή της αρχής της αειφόρου αναπτύξεως στο πλαίσιο της ελεύθερης λειτουργίας των μηχανισμών της αγοράς. Επιδιώκει την εγκαθίδρυση μιας δυναμικής οικονομίας και μάλιστα πιο ανταγωνιστικής οικονομίας στον κόσμο, η οποία να λειτουργεί σε συνθήκες πλήρους απασχολήσεως, συνδυάζοντας τις επιδιώξεις της Στρατηγικής της Λισαβόνας με την προστασία του περιβάλλοντος και των καταναλωτών, της υγείας των πολιτών και της εξασφαλίσεως της κοινωνικής συνοχής».
Υπεράνω όλων, λοιπόν, η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη. Μόνο η Δημόσια Υγεία του λαού και η λαϊκή ευημερία δεν εξασφαλίζονται.
Συνέχεια της είναι η «θεωρία του πράσινου καπιταλισμού», γιατί περί αυτής πρόκειται. Είναι άλλο ένα τρικ του σάπιου συστήματος, που επιχειρεί, για άλλη μια φορά, να αποπροσανατολίσει την όλη συζήτηση και να δώσει επιχειρήματα σε ρεφορμιστές, οι οποίοι πρόθυμα δίνουν χείρα βοηθείας, όταν υπάρχουν τριγμοί στο σύστημα. 
Δύο παραδείγματα:Με βάση κοινοτικές οδηγίες, η διαχείριση του νερού ιδιωτικοποιείται και περνά όλο και πιο πολύ στον έλεγχο των μονοπωλίων, με αποτέλεσμα αυτό το πολύτιμο φυσικό αγαθό να ισοδυναμεί πλέον με «χρυσάφι», τόσο για το λαό, όσο και για τη μικρομεσαία αγροτιά, πέρα από τους κινδύνους που υπάρχουν για τη Δημόσια Υγεία από τη διαχείριση του νερού με κριτήριο το κέρδος. Με αφορμή τη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις, αυξάνεται ο ανταγωνισμός, εμποδίζεται η αξιοποίηση εγχώριων πρώτων υλών (π.χ. ο λιγνίτης για τη χώρα μας, αν και υπάρχει τεχνολογία που εξασφαλίζει λιγότερη ρύπανση), με αποτέλεσμα και το ηλεκτρικό ρεύμα να αποτελεί είδος πολυτελείας και ταυτόχρονα καταστρέφετε το περιβάλλον. Θα γεμίσουν οι βουνοκορφές με συγκροτήματα ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών καταστρέφοντας ακόμα και προστατευόμενες περιοχές, ακόμα και γόνιμη γη. Σε λιγότερο από ένα μήνα έχετε εγκρίνει την εγκατάσταση τριών συγκροτημάτων ανεμογεννητριών στο Πάρνωνα και σήμερα θα εγκρίνετε ένα ακόμη από το μακρύ κατάλογο για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Αν ψάχνετε πως δημιουργήθηκε το δημόσιο χρέος, θα βρείτε μέρος του στα τεράστια κονδύλια που δόθηκαν σε επιχειρηματικούς ομίλους στο όνομα της αειφορίας, από την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Έφτασε η καπιταλιστική κρίση και απέδειξε και στην πράξη τα παραμύθια περί καταπολέμησης της φτώχειας και δικαιοσύνης. Και τώρα ετοιμάζετε καινούριο φαγοπότι για να εξασφαλίσετε την αειφορία των καπιταλιστών.
Τι είδους ανάπτυξη θα είναι αυτή, αν δεν τίθεται θέμα ελέγχου των μέσων παραγωγής και ισοκατανομής του πλούτου; Αν δε θιχτεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία και δεν κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια με την οργάνωση πανεθνικού κεντρικού σχεδιασμού; Ακόμα και αν δεν τεθούν παρόμοια ερωτήματα, πώς το  κεφάλαιο θα δεχτεί να εισάγει οικολογικά κριτήρια, στο πλαίσιο μιας αναπτυξιακής διαδικασίας, η οποία είναι προσανατολισμένη στο κέρδος;
Τέλος, ως προς το τρίτο στοιχείο της θεώρησης της βιώσιμης ανάπτυξης, που θέλει τα καπιταλιστικά κράτη να πραγματοποιούν αλλαγές με στόχο τον περιορισμό της κατασπατάλησης των πρώτων υλών και της ενέργειας, η εμπειρία μέχρι σήμερα από την Εκθεση Brundtland μέχρι τις μέρες μας αποδεικνύει ότι, παρά τις αλλαγές σε θέματα διαχείρισης των απορριμμάτων και της μόλυνσης, το φαινόμενο του θερμοκηπίου εξακολουθεί να φαντάζει απειλητικό, η όξινη βροχή καταστρέφει αρχαία μνημεία και λίμνες, η τρύπα του όζοντος μεγαλώνει, τα δάση βροχής αποψιλώνονται. Και να μην ξεχνάμε τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων στη χώρα μας που συνόδευαν τα μέτρα που έπαιρναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Είναι σαφές ότι η προστασία του περιβάλλοντος και η οικολογική ισορροπία μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από μια άλλου τύπου ανάπτυξη, που θα είναι στραμμένη στις λαϊκές ανάγκες και δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που θα εξασφαλίσει η Λαϊκή οικονομία και η Εργατική-Λαϊκή Εξουσία, με αποδέσμευση από την Ε.Ε. και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, διαγραφή του χρέους. Πραγματικά αειφορία μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με σοσιαλιστική οικονομία Στον καπιταλισμό «Αειφόρος» είναι μόνο η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.



Από τη Λαϊκή Συσπείρωση



NEWSLETTER