Αναφερόμενος στην προοπτική της συγκρότησης ενός κεντροαριστερού πόλου, τονίζει ότι η προσπάθεια εστιάζεται σε  «μια ευρύτερη πολιτική παράταξη, που αρνείται το δίλημμα "Σαμαράς ή Τσίπρας", γιατί θεωρούμε ότι απαιτείται ένα μέτωπο λογικής -δηλαδή, λογικά πράγματα που αμφισβητούν, τόσο το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο δόγμα, όσο και τον αριστερό λαϊκισμό». Παρατηρεί δε, ότι το μείζον ζήτημα «δεν είναι άλλο από την αντιπαράθεση με το δόγμα της λιτότητας, την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους και τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου. Δηλαδή τη βασική αντίληψη της Δεξιάς στην Ευρώπη», προβαίνοντας ταυτόχρονα στην εκτίμηση ότι «η "Ελιά", το ΠΑΣΟΚ, εμφορούνται από τις "συντηρητικές" απόψεις στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτές που ευνοούν τη συνύπαρξη με τους (νεο)φιλελεύθερους».

Συνέντευξη στον Βασίλη Μπακόπουλο

- Τι επιδιώκει και τι αναμένει η Δημοκρατική Αριστερά από τις επικείμενες ευρωεκλογές;

«Η ''Δημοκρατική Αριστερά - Προοδευτική Συνεργασία'' επιδιώκει να καταγραφεί στη μάχη των ευρωεκλογών ως ένα ισχυρό ρεύμα της Κεντροαριστεράς. Προσπαθούμε να οικοδομήσουμε μια ευρύτερη πολιτική παράταξη, που αρνείται το δίλημμα "Σαμαράς ή Τσίπρας". Οχι μόνο γιατί αναπαράγει, ως καρικατούρα, την πόλωση, που θυμίζει τον παλαιό δικομματισμό με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες για τη χώρα, αλλά, κυρίως, γιατί θεωρούμε ότι απαιτείται ένα μέτωπο λογικής. Δηλαδή, λογικά πράγματα που αμφισβητούν, τόσο το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο δόγμα, όσο και τον αριστερό λαϊκισμό. Εμείς, για παράδειγμα, είπαμε, από την πρώτη στιγμή, ότι ορθά η χώρα κινείται στις προτεραιότητες της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της υπέρβασης του πελατειακού κράτους, αλλά αρνηθήκαμε τις νεοφιλελεύθερες επιλογές, όπως, ας πούμε, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Υποστηρίξαμε την προτεραιότητα να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, ως ένα πιο ασφαλές οικονομικό περιβάλλον -σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης-, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε όλες τις επιλογές του Βερολίνου».

- Εκτιμάτε ότι οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν ένα είδος ''δημοψηφίσματος'' για τα κόμματα στη χώρα μας, όπως πολλοί υποστηρίζουν;

«Οι ευρωεκλογές αφορούν τη διαμόρφωση του νέου συσχετισμού στο Ευρωκοινοβούλιο και την επιρροή της Ελλάδας στις επιλογές της Κομισιόν. Αν μετατραπούν σε δημοψήφισμα για τη χώρα και τα εσωτερικά ζητήματα, καλύτερα τελικά να κάνουμε κατευθείαν εθνικές εκλογές. Αν κάποιοι, πάλι, θέλουν να μετατρέψουν ακόμα και τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές σε κεντρική κομματική αναμέτρηση, τότε ας καταργήσουμε και αυτές τις εκλογές και ας κάνουμε εθνικές. Ομως έτσι δεν κάνουμε τίποτα. Μόνο διαμαρτυρία, μόνο εθνική εσωστρέφεια».

- Τι είναι αυτό που κρίνεται σε αυτές τις ευρωεκλογές και πώς μια αλλαγή συσχετισμών στο Ευρωκοινοβούλιο θα μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα μας αλλά και την υπόθεση της ενωμένης Ευρώπης;

«Η ''Δημοκρατική Αριστερά - Προοδευτική Συνεργασία'' θα ενταχθεί στην ευρωομάδα των σοσιαλιστών. Πρόθεσή μας είναι να συμβάλουμε στην αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρώπη, με την ενίσχυση του ισχυρού πόλου της σοσιαλιστικής παράταξης. Αρκεί, όμως, και σε αυτή τη μεγάλη παράταξη να υπάρξει αφύπνιση. Δηλαδή, ένα ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο προς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, την Ευρωπαϊκή Δεξιά. Η συγκατοίκηση σε κυβερνήσεις με τους (νεο)φιλελεύθερους πλήττει αυτή την προσπάθεια. Αντιλαμβάνομαι τις έκτακτες ανάγκες ή τις εθνικές ιδιομορφίες. Είναι, όμως, σοβαρή ανάγκη να συνεννοηθούμε στο μείζον ζήτημα. Και αυτό, δεν είναι άλλο από την αντιπαράθεση με το δόγμα της λιτότητας, την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους και τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου. Δηλαδή τη βασική αντίληψη της Δεξιάς στην Ευρώπη.

Υποστηρίζουμε, επομένως, ότι οι σοσιαλιστές πρέπει να επιστρέψουν στις ρίζες τους. Στις βασικές αρχές του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Να οικοδομήσουν συμμαχίες με τους Πράσινους και τη Ριζοσπαστική Αριστερά, ώστε να αλλάξει η φορά των πραγμάτων στην Ευρώπη. Με αυτό το σκεπτικό θα κινηθούμε. Αλλαγή πολιτικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, με ρεαλισμό και συναίσθηση ευθύνης».

- Πολλή κινητικότητα παρατηρείται στη χώρα μας γύρω από τη δημιουργία ενός κεντροαριστερού ''τρίτου πόλου'', καθώς βλέπουμε και άλλες πολιτικές δυνάμεις να τον διεκδικούν για τον εαυτό τους. Πόσοι ''τρίτοι πόλοι'' υπάρχουν τελικά;

«Η απάντηση στο ερώτημα αυτό σχετίζεται με τις διαπιστώσεις που μόλις έκανα. Η "Ελιά", το ΠΑΣΟΚ, εμφορούνται από τις "συντηρητικές" απόψεις στο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Αυτές που ευνοούν τη συνύπαρξη με τους (νεο)φιλελεύθερους.

Προφανώς, αν η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς έχει σαφή οριοθέτηση, τόσο από τη Δεξιά, όσο και από τη λαϊκίστικη Αριστερά, τα περιθώρια συνεννόησης είναι μεγαλύτερα. Οσο, όμως, η "Ελιά" και το ΠΑΣΟΚ ταυτίζονται με τον ένα πόλο, αυτόν της ασκούμενης πολιτικής, πώς θα συγκροτήσουμε τον τρίτο πόλο απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ; Πώς θα ήταν η εικόνα ενός σχήματος, στο οποίο οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές θα ήταν, άλλοι με τη συμπολίτευση και άλλοι με την αντιπολίτευση; Δεν θα ήταν περίεργο;».

- ''Ο προοδευτικός πόλος ή θα είναι πραγματικά προοδευτικός ή δεν θα υπάρξει'' δήλωσε πρόσφατα ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Σε ποιους απευθύνεται ο κ. Κουβέλης με αυτή την παρατήρηση;

«Η επιμονή του Φώτη Κουβέλη για τον προοδευτικό προσανατολισμό του λεγόμενου τρίτου πόλου σχετίζεται με τις προτεραιότητες που περιγράφω. Δηλαδή, με την αμφισβήτηση του δόγματος της λιτότητας, με την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων. Για να το πω απλά, θέλουμε λιγότερο "συντεχνιακό κράτος" και πιο δυνατό "κοινωνικό κράτος". Σήμερα, που -και με τη συμβολή της ΔΗΜΑΡ- αποφύγαμε το Grexit, την έξοδο από το ευρώ, οφείλουμε, στο νέο σκηνικό, να διαμορφώσουμε, πρώτα και κύρια, ένα σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης, με επίκεντρο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, τους ανέργους και όχι μόνο με τη διασφάλιση των τραπεζικών συμφερόντων, όχι μόνο με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Είναι η ώρα για την αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής».

- Βλέπουμε στη χώρα μας μια ''έκρηξη'' δημιουργίας νέων κομμάτων και πολιτικών σχηματισμών. Πέρα από το αναμφισβήτητο δικαίωμα του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται, εκτιμάτε ότι αυτός ο πολυκερματισμός δηλώνει -κατά κάποιον τρόπο- την απαξίωση των υφιστάμενων κομμάτων από τον ελληνικό λαό;

«Τα κόμματα οφείλουν να έχουν σαφή ιδεολογικό και προγραμματικό προσδιορισμό. Αν είναι να μετατραπούν σε καταναλωτικά προϊόντα με επικοινωνιακά τρικ, τότε η πολιτική κρίση θα συνεχιστεί. Φανταστείτε να ήταν όλα τα κόμματα με ονομασίες "Το Ποτάμι", ''Η Θάλασσα'', ''Το Δάσος'', ''Η Φύση'', ''Το Ποδήλατο''. Ωραίες λέξεις, αλλά δεν θα ξέραμε πού το πάει ο καθένας, τι θέλει και πού κινείται. Οι ιδεολογικές δεσμεύσεις έχουν κάποιο κόστος. Εχουν όμως και ειλικρίνεια».

- Είχατε δηλώσει, πριν 2 μήνες, ότι ''υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι στο χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς που είναι πιο φανατικοί από τον Τόμσεν στην εφαρμογή του μνημονίου''. Σε ποιους αναφέρεστε; Εξακολουθείτε να πρεσβεύετε αυτή την άποψη;

«Πραγματικά πιστεύω ότι ορισμένοι φίλοι, από τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, συχνά γίνονται "βασιλικότεροι του βασιλέως". Τι εννοώ; Οτι στην προσπάθειά τους να ασκήσουν την ορθή κριτική στο οικονομικό μοντέλο της χώρας το 2009-2010, με αιχμή τις συντεχνίες, το πελατειακό σύστημα, την υπερκατανάλωση με δανεισμό, έχουν πάει σήμερα στο άλλο άκρο. Δηλαδή, δεν βλέπουν ότι οι δανειστές επιχείρησαν να εφαρμόσουν την τακτική "με έναν παπά να θάψουμε πέντε-έξι".

Μαζί με τη δημοσιονομική προσαρμογή και την αποδιάρθρωση του πελατειακού κράτους, έφεραν και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την πλήρη αμφισβήτηση σε κάθε τι που έχει δημόσιο χαρακτήρα, άνοιξαν τον δρόμο για την απομείωση της κοινωνικής προστασίας. Δεν βλέπουν και δεν ακούνε ακόμα και τους σοσιαλδημοκράτες διανοούμενους, που με αγωνία προειδοποιούν ότι η Ευρώπη γυρίζει στον 19ο αιώνα, με τη μεγέθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, με τη διόγκωση του κοινωνικού αποκλεισμού».

- Η δήλωση του Φώτη Κουβέλη ότι ''η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έκανε τις επιλογές της. Επιλογές που την απομακρύνουν από τον προοδευτικό χώρο και την προσδένουν στο άρμα των συντηρητικών πολιτικών και τη στρατηγική σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία'', αποτελεί, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι αναλυτές, ένα ''συγκρατημένο'' άνοιγμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ;

«Ούτε άνοιγμα στον ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζουμε, ούτε τίποτα. Προσπαθούμε να ισχυροποιηθεί η αυτόνομη ύπαρξη της Κεντροαριστεράς. Με αυτοπεποίθηση και περηφάνια. Χωρίς κάποιοι να θέλουν να γίνει μαξιλαράκι, είτε του Σαμαρά, είτε του Τσίπρα. Οι συμμαχίες οικοδομούνται με προγραμματικές βάσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ , για παράδειγμα, έχει μπερδευτεί στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Πώς να συνεννοηθούμε; Ας ξεκαθαρίσει τις βασικές του κατευθύνσεις, χωρίς μισόλογα».

- Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, σε πρόσφατη συνέντευξή του, δήλωσε ότι ''δεν μπαίνω σε συγκυβέρνηση ούτε με Σαμαρά ούτε με Βενιζέλο''. Γιατί χρειάζεται η ΔΗΜΑΡ να επαναβεβαιώνει την άρνησή της σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Ποιος το έθεσε;

«Από αρκετές πλευρές επιχειρείται να αθροιστεί η ΔΗΜΑΡ στον κυβερνητικό πόλο. Εμείς κάναμε το καλοκαίρι του 2012 μια προσπάθεια, με την τρικομματική κυβέρνηση, για να επανέλθει η χώρα σε κλίμα πολιτικής σταθερότητας και να αποτραπεί η έξοδος από το ευρώ. Μετά από ένα χρόνο, η Νέα Δημοκρατία επιχείρησε, αυτό το εγχείρημα να το μετατρέψει σε άσκηση μονοκομματικής εξουσίας. Είναι νωπές οι εικόνες από την υπόθεση Μπαλτάκου. Η ρήξη έγινε. Ο καθένας πήρε το δρόμο του».

- Μετά την καταψήφιση από τη ΔΗΜΑΡ του πολυνομοσχεδίου, διαβάσαμε δηλώσεις στελεχών της, σφόδρα επικριτικές για τον τρόπο που κινείται το κόμμα σας, ακόμα και αναφορές σε ''σταλινικού τύπου αποφάσεις του Κουβέλη, που δεν συνάδουν με κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς''. Τι απαντάτε στις μομφές αυτές;

«Ο κύκλος εσωστρέφειας στο κόμμα πρέπει να κλείσει. Οποιος τον συντηρεί, κάνει και λάθος και κακό στη συλλογική μας προσπάθεια. Τελεία και παύλα».

«Πολλοί μας κούναγαν το δάκτυλο»

- Πρόσφατα, στον προσωπικό σας λογαριασμό, σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρατε, με αφορμή την υπόθεση Μπαλτάκου, ότι ''όσοι κούναγαν το δάκτυλο στη ΔΗΜΑΡ τον Ιούνιο που αποχώρησε από την κυβέρνηση, τώρα πρέπει να ξανασκεφτούν τη στάση τους''. Σε ποιους αναφέρεστε;

«Δυστυχώς, πολλοί μας κούναγαν το δάκτυλο τότε. Η ΔΗΜΑΡ βρήκε το σύστημα Μπαλτάκου μπροστά της στον αντιρατσιστικό νόμο, στην ιθαγένεια, στο κλείσιμο της ΕΡΤ. Το βρήκε στις απειλές, εκείνη την εποχή, ότι μπορεί να σχηματιστεί νέο κυβερνητικό σχήμα, χωρίς τη ΔΗΜΑΡ αλλά με τη Χρυσή Αυγή. Το σύστημα Μπαλτάκου έφτιαχνε ακροδεξιά ατζέντα στη Νέα Δημοκρατία μέχρι τη δολοφονία του Π. Φύσσα, όπου, αναγκαστικά, πήραν διαφορετική τροπή τα πράγματα. Η δικαιοσύνη συνέβαλε -έστω με καθυστέρηση- στις διώξεις της εγκληματικής οργάνωσης. Τότε αδικήθηκε η ΔΗΜΑΡ για τη στάση της. Οτι δεν υπέκυψε, δηλαδή, σε αυτή την ατζέντα, σε αυτές τις πρακτικές. Τώρα, πολλοί βλέπουν πόσο δίκιο είχαμε τον Ιούνιο του 2013. Η αιτία της αποχώρησης από την κυβέρνηση βρίσκεται, φυσικά, στην εγκατάλειψη της προγραμματικής συμφωνίας για τα μείζονα οικονομικά προβλήματα. Η αφορμή της αποχώρησης βρίσκεται στις αυταρχικές μονοκομματικές επιλογές της Νέας Δημοκρατίας μέσα στο τότε κυβερνητικό σχήμα. Αυτή είναι με απλά λόγια η ιστορία».

«Η έξοδος στις αγορές δεν είναι έξοδος από την κρίση»

- Είναι δικαιολογημένοι οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για την έξοδο της χώρας στις αγορές;

«Η έξοδος στις αγορές είναι μια αναγκαία πράξη. Γίνεται, όμως, με βάση επικοινωνιακά κριτήρια. Συνδέεται απόλυτα με την άφιξη της Ανγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα. Εχουμε ευρωεκλογές και η Γερμανία δέχεται έντονες επικρίσεις για τα φαινόμενα αποπληθωρισμού και ύφεσης στην Ευρώπη. Η Ανγκελα Μέρκελ θέλει, επομένως, να στηρίξει το σχέδιό της για την Ελλάδα, να δώσει μια καλύτερη εικόνα. Ωστόσο, μην ξεχνάμε ότι μιλάμε πάλι για δανεικά, με την πολυδιαφημιζόμενη έξοδο στις αγορές.

Δεν πρόκειται για έξοδο από την κρίση!

Η ΔΗΜΑΡ επιμένει ότι χρειάζεται επανιεράρχηση προτεραιοτήτων. Με επίκεντρο την αναδιάρθρωση του χρέους, την αντιμετώπιση της δραματικής ανεργίας, τη χρησιμότητα ενός κύματος επενδύσεων. Αυτά είναι τα κρίσιμα. Δυστυχώς, το κυρίαρχο οικονομικό σχέδιο βασίζεται στη στήριξη των τραπεζών και όχι στη στήριξη της πραγματικής οικονομίας.

Επομένως, όσο λάθος είναι η καταστροφολογία και η απαξίωση της εξόδου στις αγορές, άλλο τόσο λάθος είναι οι πανηγυρισμοί. Η υπερβολή, να βλέπουμε διάγγελμα του ίδιου του πρωθυπουργού για μια κίνηση των αγορών. Οι υψηλοί τόνοι από τα διάφορα ''παπαγαλάκια'' δεν βοηθούν. Δυστυχώς, έχουμε πολύ δρόμο για την πραγματική ανάκαμψη».