Στις 22 Μαΐου η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρόσθεσε στο ενεργητικό της ένα ακόμα Eurogroup αποτυχημένων διαπραγματεύσεων. Ενα ακόμα Eurogroup-ναυάγιο, και μάλιστα χωρίς συμφωνία. Καμία συμφωνία για το χρέος, καμία συμφωνία για ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ε.Κ.Τ., χωρίς κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και χωρίς την εκταμίευση κάποιας δόσης, ούτε καν τμήματος αυτής! Το μόνο που κατάφερε ο κ. Τσίπρας είναι να πει «ναι σε όλα» και να μην πάρουμε τίποτα.
Αντί για την εκδοχή του «too good to be true» που ανέφερε ο πρωθυπουργός την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή, δηλαδή μια λύση για το χρέος που θα... παραήταν καλή για να είναι αληθινή, οι πολίτες έτριβαν τα μάτια τους με το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν απέσπασε ούτε καν τη σφραγίδα του Eurogroup για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, παρά την ψήφιση του βαρύτατου πακέτου των μέτρων από τη Βουλή.
Δυστυχώς, το κόστος που πληρώνει η χώρα σε αυτά τα δυόμισι χρόνια, από τις ιδεοληψίες, τα λάθη, τις εμμονές και τους τυχοδιωκτισμούς του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πάρα πολύ μεγάλο. Με τη μνημειώδη ανικανότητά του ο κ. Τσίπρας κατάφερε να μετατρέψει ακόμη και το αυτονόητο θέμα του χρέους, που είχε πετύχει η χώρα το 2012, σε ζητούμενο. Η ελληνική κυβέρνηση που περιμένει τη συμφωνία Σόϊμπλε - ΔΝΤ αποδείχθηκε γι' άλλη μια φορά ότι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Ο κ. Τσίπρας καλλιέργησε υπεραισιόδοξα σενάρια με μόνο στόχο οι πανηγυρισμοί του να αποτελέσουν το άλλοθι για να ψηφίσουν οι βουλευτές του το τέταρτο Μνημόνιο. Οπως όμως αποδείχτηκε, έλεγε για μια ακόμη φορά ψέματα.
Τελικά, το μόνο χειροπιαστό αποτέλεσμα της δήθεν περήφανης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης είναι να εγγυηθεί μια μακρά περίοδο σκληρής λιτότητας, με περικοπές συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου για όλους, κατάργηση των κοινωνικών επιδομάτων, μεγάλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Πολλά χρόνια λιτότητας με εξοντωτικά πρωτογενή πλεονάσματα και με την εσαεί εξάρτηση της χώρας από αχρείαστα μέτρα και έξωθεν επιτροπεία.
Η κυβέρνηση, από τη στιγμή που ψήφισε απαράδεκτα μέτρα, χωρίς καν να έχει πάρει την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους στο πλαίσιο των προηγούμενων αποφάσεων, ήταν ουσιαστικά θεατής χωρίς να μπορεί να πιέσει για τίποτα. Εκανε ξανά το ίδιο λάθος με αυτό που έκανε ο Βαρουφάκης τον Φεβρουάριο του 2015, όταν έκανε τετράμηνη συμφωνία χωρίς να πάρει χρήματα. Και τώρα όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει καμιά συμφωνία. Το μόνο που υπάρχει είναι η παράταση της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας για τη χώρα, την οικονομία και τους πολίτες.
Η ρύθμιση του χρέους είναι εθνική υπόθεση, αλλά η κυβέρνηση δυστυχώς αντιμετωπίζει το μεγάλο αυτό ζήτημα με επικοινωνιακούς όρους. Πρέπει όμως να καταλάβει πως οι ρυθμίσεις θα δεσμεύσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Τα σενάρια που συζητούνται για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως το 2022 και 2,2% ως το 2060, θα αλυσοδέσουν τη χώρα σε βαριά λιτότητα διαρκείας και δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτά.
Ο κ. Τσίπρας είχε δηλώσει ότι δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο καλά πάνε τα πράγματα - εγώ όμως δεν μπορώ να πιστέψω πόσο άσχημα πήγαν τα πράγματα για τον ελληνικό λαό. Είχε εκφράσει τη βεβαιότητα πως θα φορούσε γραβάτα στο τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης - τελικά όμως, δυστυχώς για την Ελλάδα και τους Ελληνες, του πήραν και το πουκάμισο.
