Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου κλόνισαν την παντοδυναμία της κυβέρνησης της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως, τα κόμματα εξουσίας της Κεντροαριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής) παρέμειναν σε μικρομεσαία ποσοστά, χωρίς δυναμική προοπτική επιστροφής στην κυβέρνηση.
Η εξέλιξη αυτή έφερε εσωκομματικές γκρίνιες και αμφισβητήσεις και στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και στην ΚΕ του περασμένου Σαββάτου κυριάρχησαν οι ομιλίες για κεντροαριστερές συγκλίσεις από τα στελέχη που πρόσκεινται στον πρώην πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα και κατατέθηκε πρόταση για δημοψήφισμα, ώστε να αποφασίσουν τα μέλη. Πρόταση που απέρριψε ο πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης και η πλειοψηφία των μελών της Κ.Ε.
Ωστόσο, η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και η πρωτιά του Νέου Λαϊκού Μετώπου στις κυριακάτικες εκλογές της Γαλλίας έστειλαν μήνυμα στην Ευρώπη και στην ελληνική Κεντροαριστερά, που αναγνώρισε και ο Στ. Κασσελάκης, ο οποίος αρχικά το είχε αμφισβητήσει.
Το καθοριστικό είναι ότι πήρε μπρος η συζήτηση για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, τη συνεργασία ή την ένωση των κομμάτων που την εκφράζουν (περιλαμβάνει και τη Νέα Αριστερά), ώστε να δημιουργηθεί ένας ισχυρός εναλλακτικός κυβερνητικός πόλος απέναντι στη Ν.Δ. και τον Κυρ. Μητσοτάκη.
Ανοίγοντας αυτή τη συζήτηση στην κοινωνία, η “Ε” απευθύνθηκε σε τοπικά στελέχη της νέας γενιάς των κομμάτων της Κεντροαριστεράς και παρουσιάζει τις απόψεις τους για την προοπτική ανασυγκρότησής της. Μετά το χθεσινό ρεπορτάζ με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στο σημερινό ρεπορτάζ δημοσιεύονται οι απόψεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ και της Νέας Αριστεράς που απάντησαν στα ακόλουθα ερωτήματα:
“1) Ποια είναι η άποψή σας για την ανάγκη και την προοπτική ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, ώστε να αποτελέσει εναλλακτική κυβερνητική λύση; 2) Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του κομματικού σας φορέα σε αυτή την προοπτική;”.
Δήμητρα Κεραμυδά, υποψήφια ευρωβουλευτής Νέας Αριστεράς
“Απέναντι στη μονοκρατορία του καθεστώτος Μητσοτάκη και τη σύνολη άνοδο της Ακροδεξιάς, ησύμπραξη των αριστερών δυνάμεων σε έναν διακριτό μετωπικό σχηματισμό αναδύεται ως αδήριτη ανάγκη. Η επιγραφή της ανάγκης αυτής ως «διάλογος για την Κεντροαριστερά» είναι από την αρχή της προβληματική. Πέρα από το ότι υπονομεύονται τα αριστερά προτάγματα και τίθεται ήδη ως πρόκριμα μια λογική «μέσων όρων», η συζήτηση έχει ήδη καταστεί προσωποκεντρική, με το ιδεολογικό περιεχόμενο να στριμώχνεται στο περιθώριο. Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Γαλλίας, είναι απαραίτητο να μελετήσουμε όχι μόνο το αποτέλεσμα της σύμπραξης που αποτυπώθηκε την επαύριο των ευρωεκλογών εκεί, αλλά τις κοινωνικές διεργασίες που οδήγησαν σε αυτό. Η συγκρότηση ενός τέτοιου πόλου απαιτεί σαφές -φυσικά αριστερό - ιδεολογικό και προγραμματικό περιεχόμενο. Αν ο στόχος είναι μια πειστική πρόταση, χρειάζεται να μιλήσουμε θαρρετά, συγκεκριμένα και με παραδείγματα για τις ρήξεις και τομές που θα στηρίζει αυτή η σύμπραξη: δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, δημόσια ενέργεια και ύδατα, φορολογική αναμόρφωση με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη (και για την κλιματική κρίση), επαναθεμελίωση του κράτους δικαίου. Καμία τέτοια πρωτοβουλία δεν μπορεί να συγκροτηθεί πειστικά, πόσο μάλλον να λειτουργήσει, με συμφωνίες κορυφής και από τα πάνω. Για τη Νέα Αριστερά, από την αρχή οι κοινωνικές διεργασίες, η λαϊκή κινητοποίηση και το άνοιγμα αυτής της συζήτησης σε μαζικούς χώρους, κυρίαρχα με τα λαϊκά στρώματα τα οποία αφορά, είναι οι κρίσιμοι παράγοντες για τη διαμόρφωση του πολιτικού περιεχομένου, και κυρίως εκεί αναδεικνύεται το πεδίο που πρέπει και μπορεί να έχει διακριτό ρόλο”.
Ηλίας Κορομηλάς, μέλος του Συντονιστικού της Ν.Ε. Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ και υπεύθυνος Τουρισμού
“Από τις εκλογές του 2019 και έως τις πρόσφατες ευρωπαϊκές εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία έχει καταστεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο ρόλος του στην ανασυγκρότηση της Κεντροριστερής παράταξης και στη δημιουργία μιας προοδευτικής κυβέρνησης του τόπου, θα πρέπει να είναι καίριος και καταλυτικός. Για να γίνει, όμως, αυτό πραγματικότητα, θα πρέπει στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, το κόμμα μας να βρει τις προγραμματικές αυτές συγκλίσεις εντός και εκτός Κοινοβουλίου, που θα δώσουν τις απαραίτητες λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό, όπως η ακρίβεια, η ανεργία, τα ζητήματα της υγείας και της παιδείας. Παράλληλα, με το καταστατικό μας συνέδριο το κόμμα μας θα πρέπει να καταρτίσει ένα πλήρως αναλυτικό και σύγχρονο πρόγραμμα, που θα απαντά στις ανάγκες των Ελλήνων πολιτών. Όσον αφορά για το ποιος ή ποια θα ηγηθεί σε αυτή την προσπάθεια, έχει τη σημασία του, αλλά δεν αποτελεί από μόνο του τον καταλυτικό παράγοντα αυτόν που θα κάνει τη μεγάλη διαφορά. Ας επιστρέψουμε στην ουσία της πολιτικής και να αφήσουμε στην άκρη την εσωστρέφεια,την γκρίνια και τις φιλοδοξίες κάποιων, που δεν έχουν καμία σημασία για τους πολίτες. Έπειτα ο ΣΥΡΙΖΑ ως ένα αριστερό κόμμα με κυβερνητικές φιλοδοξίες, θα πρέπει να έρθει σε ρήξη με το δόγμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για μόνιμη λιτότητα, στρατιωτικοποίηση της μεταναστατικής πολιτικής και την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, παράλληλα με τη δυναμική παρουσία του κόμματος στα συνδικάτα, στους συλλόγους και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Λειτουργία, λοιπόν, του κόμματος σε όλα τα επίπεδα και επικοινωνία των θέσεων μας σε κάθε ευκαιρία που μας δίνετε. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα κάνουμε την ιδέα της προοδευτικής διακυβέρνησης του τόπου ελκυστική στους Ελληνες πολίτες και θα τους δώσουμε πίσω την ελπίδα και την πίστη για ένα πιο αξιόπιστο πολιτικό σύστημα και ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις ζωές τους”.
Μανώλης Μάκαρης, συντονιστής Ν.Ε. Μεσσηνίας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, περιφερειακός σύμβουλος
“Η κατάσταση στην Ελλάδα μετά την πεντάχρονη διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστή: ακρίβεια, εργασιακή ανασφάλεια, υπερφορολόγηση, σοβαρά προβλήματα στο κράτος δικαίου, υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, αύξηση των ανισοτήτων και φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Αυτή η πολιτική αποδοκιμάστηκε έντονα με την θεαματική μείωση των ποσοστών της ΝΔ στις ευρωεκλογές και την έντονη αμφισβήτησή της από την ελληνική κοινωνία.
Στον αντίποδα οι προοδευτικές δυνάμεις παραμένουν κατακερματισμένες. Είναι σαφές ότι θα πρέπει να υπάρξει συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων, έτσι ώστε να υπάρξει κοινή κυβερνητική πρόταση. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να επιτευχθεί η λεγόμενη προγραμματική σύγκλιση, δηλαδή συμφωνία σε βασικά θέματα του κυβερνητικού προγράμματος. Παράλληλα, θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες επίσημης συνεργασίας στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης και των επιμελητηριακών εκλογών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ ως αξιωματική αντιπολίτευση παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στον διάλογο των προοδευτικών δυνάμεων. Άλλωστε έχει ως βασικό του συστατικό στοιχείο τις συνεργασίες. Προς τούτο μάλιστα είχε καθιερώσει την απλή αναλογική, τόσο στις αυτοδιοικητικές όσο και στις εθνικές εκλογές και έτεινε χείρα συνεργασίας προς τις υπόλοιπες προοδευτικές δυνάμεις. Δυστυχώς, δεν υπήρξε θετική ανταπόκριση από αυτές κατά το πρόσφατο παρελθόν. Τώρα με τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής που καθιέρωσε η κυβέρνηση της ΝΔ καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμη η ανάγκη για τη συνένωση των προοδευτικών δυνάμεων, ακολουθώντας το πετυχημένο παράδειγμα του νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, όπου είχαμε προγραμματική συμφωνία των αριστερών, προοδευτικών και οικολογικών δυνάμεων. Είναι σημαντικό λοιπόν και για την Ελλάδα να μην χαθεί η ιστορική ευκαιρία συνένωσης των προοδευτικών δυνάμεων που μπορεί να αποτελέσει θετική διέξοδο για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων που ταλανίζουν τους πολίτες”.
Γιώργος Μακρής, τέως συντονιστής της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ., μέλος της Νέας Αριστεράς
1) “Νομίζω ότι η συζήτηση που άνοιξε μετά τις ευρωεκλογές για την Κεντροαριστερά είναι περισσότερο προσχηματική παρά ουσιώδης, εκπορευόμενη από δύο περιστασιακές συνθήκες: α) από την αμηχανία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι στο αποτέλεσμα της κάλπης, που υπήρξε κατώτερο των προσδοκιών β) από τις τάσεις αμφισβήτησης των ηγεσιών τους στο εσωκομματικό πεδίο, που ανοίγουν έτσι ένα νέο κύκλο αντιπαράθεσης. Αυτό καταδεικνύει το γεγονός ότι - προς το παρόν τουλάχιστον - το ζήτημα της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς περισσότερο διακινείται ως μετεκλογική αναγκαιότητα από διάφορους κύκλους που μάλλον διερευνούν το πεδίο, παρά συμβαίνει κι εξελίσσεται εσωκομματικά με πολιτικούς όρους, οργανωμένα, στην βάση της επεξεργασίας θέσεων, αλλά και της συνδιαμόρφωσης ενός προγραμματικού σχεδίου. Το κρίσιμο είναι πως η απώλεια 1 εκ. ψήφων περίπου για το κυβερνών κόμμα στις κάλπες των ευρωεκλογών, δεν απορροφήθηκε ως ψήφος αντίδρασης και πολύ περισσότερο δεν αφομοιώθηκε από τα ισχυρότερα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού φάσματος: κι αυτό συνηγορεί στο ότι συνεχίζει να υπάρχει ταυτοτικό ζήτημα γι’ αυτά και αντίστοιχα για τους εκλογείς, που προφανώς δεν διακρίνουν ανάμεσα τους θεμελιώδεις διαφορές σε ιδέες, αρχές και αξίες”.
2) “Στην ακραία - δεξιά συντηρητικοποίηση των κοινωνιών που παρατηρούμε, αφού δεν πρέπει να υποτιμήσουμε ότι ο ακροδεξιός δημαγωγικός λόγος είναι ιδιαίτερα διεισδυτικός ιδίως στα λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα που δοκιμάζονται από τις συνεχείς πλέον αναπαραγόμενες κρίσεις του ύστερου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού (λιτότητα, πληθωρισμός-ακρίβεια, αύξηση των ανισοτήτων κ.α.), η απάντηση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι χλιαρή κι αμφιταλαντευόμενη. Εξάλλου, όποτε υπήρξε χλιαρή, γνώρισε μόνο ιστορικούς συμβιβασμούς και ήττες που της κόστισαν για ολόκληρες γενιές. Προϋποθέτει ένα κατανοητό αφήγημα με αιχμηρές διαφανείς θέσεις για όλες τις σύγχρονες προκλήσεις (π.χ. πλαφόν στα ενοίκια, χαμηλή διατίμηση σε βασικά προϊόντα, έκτακτη φορολόγηση στις μεγάλες επιχειρήσεις κλπ.). Μόνο οι σαφείς και διακριτές πολιτικές θέσεις μπορούν να συνθέσουν ένα σύγχρονο, πειστικό αριστερό - προοδευτικό αφήγημα που θα συσπειρώσει πλειοψηφικά ένα ισχυρό δημοκρατικό μέτωπο πολιτών, ικανό <να ρίξει τα συμφέροντα> και να υπερκεράσει την βασική γραμμή άμυνας και πλοήγησης που θα μείνει πιστή ως το τέλος στην κυβέρνηση της ΝΔ: Τα ισχυρά πελατειακά δίκτυα, στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα”.
Αγγελική Ταυλαρίου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, αναπληρώτρια συντονίστρια του Τμήματος Αναπηρικής
1) Μάλλον πίσω από το ερώτημα των ημερών υπάρχει ένα άλλο ερώτημα πιο ουσιαστικό. Τι χρειάζεται για να ξυπνήσει πάλι η ελπίδα και η εμπιστοσύνη σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, με στόχο την ανατροπή της ανάλγητης κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας; Είναι η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς η απάντηση; Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, και σίγουρα δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε τη συζήτηση σε όλα τα επίπεδα. Η άνοδος της Ακροδεξιάς πανευρωπαϊκά, τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αλλά και η κοινωνική συντηρητικοποίηση των τελευταίων χρόνων μας προβληματίζουν όλους. Μεγάλο μέρος του προοδευτικού κόσμου αυτοπροσδιορίζεται ως κεντροαριστερό, ακόμα μεγαλύτερο έχει κουραστεί από τον κατακερματισμό και τις διασπάσεις. Την ίδια στιγμή είναι αντιληπτό ότι στην πολιτική δύο και δύο δεν κάνουν τέσσερα ή αλλιώς μια απλή εκλογική συνεργασία πολιτικών φορέων δεν θα πείσει ούτε θα δημιουργήσει πολιτικό ρεύμα. Χρειαζόμαστε ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο που να απαντά στα βασικά καθημερινά προβλήματα της πλειοψηφίας της κοινωνίας, είναι η στιγμή να βγούμε από τη θέση άμυνας πολύ ξεκάθαρα και αποφασιστικά. Χρειαζόμαστε ένα όραμα.
2) Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ είναι ένα κόμμα της αριστεράς που έχει την κουλτούρα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, γιατί και ίδιος δημιουργήθηκε μέσα από τη συνεργασία. Το έχει αποδείξει στηρίζοντας, όταν χρειάστηκε στην αυτοδιοίκηση υποψηφιότητες του κεντροαριστερού χώρου χωρίς παζάρια και συμφωνίες κορυφής. Σε αυτό το πνεύμα και πάντα ακούγοντας την κοινωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ θα πρέπει να γίνει ο καταλύτης των εξελίξεων για την συνεργασία του αριστερού και κεντροαριστερού χώρου. Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να διαλυθούν όλα”.
