Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας παίζει ένα σκληρό πολιτικό παιχνίδι σε βάρος της ελληνικής οικονομίας. Εχει μπει στην τρίτη φάση της στρατηγικής του, η οποία θα έχει τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος όπως οι δύο προηγούμενες.
Η μεγάλη μπλόφα
Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε την άνοδό του στην εξουσία σε μια μεγάλη πολιτική μπλόφα. Αξιοποίησε τη λαϊκή δυσαρέσκεια με την αναγκαστική εφαρμογή των μνημονίων και υποσχέθηκε τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και του δεύτερου προγράμματος-μνημονίου στη βάση της πολιτικής βούλησης. Αρκούσε να ψηφίσει ο ελληνικός λαός τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα για να απαλλαγεί από τα βασανιστικά οικονομικά και κοινωνικά του προβλήματα.
Αποδείχθηκε στην πράξη ότι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν είχαν ολοκληρωμένο εναλλακτικό σχέδιο αποτελεσματικής διαχείρισης της οικονομίας, με αποτέλεσμα να συμβάλουν με τα λάθη και τις παραλείψεις τους στη σκλήρυνση της λιτότητας και στην παράταση της μνημονιακής περιόδου.
Ο νέος λογαριασμός
Υστερα από τους ελιγμούς του πρώτου εξαμήνου του 2015 και την αναγκαστική στροφή 180 μοιρών που πραγματοποίησε η κυβέρνηση Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015 φθάσαμε σε έναν νέο λογαριασμό που ξεπερνούσε κατά πολύ τις υποχρεώσεις και τους περιορισμούς του δεύτερου προγράμματος-μνημονίου.
Το 2016 και τους πρώτους μήνες του 2017 η ελληνική οικονομία και η κοινωνία πληρώνουν το κόστος της κυβερνητικής αποτυχίας στη διάρκεια του 2015. Οι τελευταίες εξελίξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχουμε ακόμη μπροστά μας εξαιρετικά μεγάλες δυσκολίες. Αναφέρω ενδεικτικά ότι τον Ιανουάριο παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη αύξηση ανεργίας τον συγκεκριμένο μήνα κατά τη διάρκεια της περιόδου 2008-2017, εμφανίστηκε ξανά η τάση μείωσης των τραπεζικών καταθέσεων, αυξήθηκαν κι άλλο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και ξεπερνούν πλέον το 45% του συνόλου των δανείων, ενώ παρατηρείται και υποχώρηση στην ιδιωτική κατανάλωση ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τα τρόφιμα και τα βασικά καταναλωτικά αγαθά.
Οι θετικές εκτιμήσεις των κυβερνητικών παραγόντων ελάχιστη σχέση έχουν με την οικονομική πραγματικότητα και απλά εκφράζουν την ικανοποίησή τους με τις ευκολίες και τα προνόμια της εξουσίας.
Προκλητικός ετεροχρονισμός
Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του επιδιώκουν να κερδίσουν χρόνο στην εξουσία ετεροχρονίζοντας την αντιμετώπιση των προβλημάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν ή επιδείνωσαν. Δυσκολεύονται να κλείσουν τη δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, η οποία έπρεπε να είχε κλείσει, με βάση το χρονοδιάγραμμα που διαπραγματεύτηκε και συμφώνησε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, τον Φεβρουάριο του 2016. Δημιουργείται έτσι κλίμα αβεβαιότητας στην οικονομία, πηγαίνουν χαμένες πολλές από τις θυσίες και ανεβαίνει συνεχώς το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της αναγκαίας προσαρμογής.
Με τη δεύτερη αξιολόγηση να έχει καθυστερήσει περισσότερο από έναν χρόνο παίρνει παράταση και η ολοκλήρωση του δεύτερου προγράμματος-μνημονίου πέρα από τον Αύγουστο του 2018. Είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο για την ελληνική πλευρά να προλάβει να βγάλει το ελληνικό Δημόσιο στις διεθνείς αγορές για να καλύψει τις χρηματοδοτικές του ανάγκες με χαμηλά επιτόκια πριν από τον Αύγουστο του 2018. Οδηγούμαστε έτσι σε νέα παράταση της μνημονιακής περιόδου με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα.
Στην προσπάθειά της να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος της αποτυχίας τής οικονομικής της πολιτικής η κυβέρνηση επιχειρεί το τελευταίο διάστημα έναν απαράδεκτο ετεροχρονισμό. Ζητεί την κατανόηση των Ευρωπαίων εταίρων και των πιστωτών σε ό,τι αφορά τους δημοσιονομικούς στόχους και την οικονομική διαχείριση για το 2018 και προσπαθεί να φορτώσει όλα τα νέα βάρη που προκάλεσε η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, στην επόμενη κυβέρνηση το 2019 και το 2020.
Τα πολιτικά παιχνίδια που έπαιξε ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια σε βάρος της οικονομίας δημιουργούν έναν τεράστιο λογαριασμό σε βάθος χρόνου.
Του ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Γιώργου Κύρτσου
