Η Ελλάδα είχε ένα σωρό προβλήματα πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στην εξουσία, τα οποία απέκτησαν μεγαλύτερες διαστάσεις την τελευταία τριετία. Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν όλοι αναπτύσσονται δυναμικά στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ εμείς μπήκαμε στο «ψυγείο» του Τσίπρα και του Βαρουφάκη.
Κι ενώ είναι φανερό ότι πρέπει να ενισχύσουμε την εθνική και κοινωνική συνοχή για να αντέξουμε στις πιέσεις, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του εφαρμόζουν το δόγμα «βλέποντας και κάνοντας» ανοίγοντας μέτωπα ανάλογα με την πολιτική συγκυρία και τη σκοπιμότητα της στιγμής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η πολυδιάσπαση δυνάμεων και η γενικευμένη σύγχυση, που κάνουν ακόμη πιο δύσκολη την έξοδο της πατρίδας μας από την πολυδιάστατη κρίση.
Στροφή κατά της Εκκλησίας
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχε επενδύσει πολιτικά στη βελτίωση των σχέσεων της κυβέρνησης με την Εκκλησία της Ελλάδος. Εδιωξε τον κ. Φίλη από το υπουργείο Παιδείας για να περάσει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει αντιεκκλησιαστική στρατηγική, ανέπτυξε προσωπικές σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο, επισκέφθηκε το Αγιον Ορος και ψήφισε έναν προκλητικό για τους καταπιεσμένους φορολογούμενους νόμο, με τον οποίο εξαιρούνται από τη φορολογία ακόμη και τα ακίνητα των μονών του Αγίου Ορους που βρίσκονται εκτός Αγίου Ορους και έχουν εμπορική και όχι θρησκευτική διάσταση.
Αφού τα έκανε όλα αυτά, θεώρησε ότι είχε μια ευκαιρία με το νομοσχέδιο για την αλλαγή του φύλου να συσπειρώσει τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και να αναδείξει τα συντηρητικά χαρακτηριστικά της Νέας Δημοκρατίας. Αποφάσισε λοιπόν να αδειάσει με τον χειρότερο τρόπο την Εκκλησία της Ελλάδος και σε προσωπικό επίπεδο τον Αρχιεπίσκοπο.
Ανεξάρτητα από τις απόψεις που εκφράζει η εκκλησιαστική ιεραρχία δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι, ιδιαίτερα σε περίοδο μεγάλης κρίσης, δύναμη εθνικής και κοινωνικής συνοχής. Δεν έχουμε την πολυτέλεια, σαν χώρα, να στήνει η κυβέρνηση πολιτικές ενέδρες στην Εκκλησία.
Δικαίωση Μητσοτάκη
Εάν το ενδιαφέρον του κ. Τσίπρα για όσους σκέφτονται να προχωρήσουν σε αλλαγή φύλου ήταν ειλικρινές, θα απομόνωνε το ζήτημα από την πολιτική επικαιρότητα, θα ερχόταν σε μια διακριτική συνεννόηση με την κορυφή της Εκκλησίας και θα εξασφάλιζε τη θετική στάση της ΝΔ ανταποκρινόμενος στις δικαιολογημένες ενστάσεις και ευαισθησίες της.
Ακολούθησε μια εντελώς διαφορετική πολιτική μέθοδο σε μια προσπάθεια να διευκολυνθεί επικοινωνιακά και κομματικά. Επέλεξε τον θορυβώδη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα ζητήματα που έχουν σχέση με την οικονομική και κοινωνική κρίση και δημιούργησε κλίμα τεχνητής έντασης με τη ΝΔ.
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι στο αρχικό νομοσχέδιο δεν υπήρχε πρόβλεψη για δυνατότητα αλλαγής φύλου στα 15. Προστέθηκε αργότερα ίσως για να είναι σίγουρος ο κ. Τσίπρας ότι θα προκληθεί μεγάλη αναταραχή.
Μπορεί να κέρδισε, από επικοινωνιακή άποψη, μερικά 24ωρα αποπροσανατολισμού, αλλά η κυβέρνηση μεγάλωσε το πρόβλημα στις σχέσεις της με την κοινωνία αναδεικνύοντας ταυτόχρονα εσωκομματικά και ενδοκυβερνητικά προβλήματα συνοχής.
Οσο για τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Μητσοτάκη, κέρδισε εντυπωσιακά εύκολα την μάχη της ουσίας με την πρότασή του να κατοχυρωθεί η δυνατότητα αλλαγής φύλου αλλά από τα 18 για να αυξηθούν οι πιθανότητες να πάρει ο ενδιαφερόμενος τη σωστή απόφαση και να αντέξει στις αναπόφευκτες πιέσεις. Σύμφωνα με έρευνα της κοινής γνώμης (MRB για το Star Channel) το 71,7% των ερωτηθέντων προσυπογράφουν τη θέση Μητσοτάκη και μόλις το 26,7% τη θέση που υποστήριξε ο κ. Τσίπρας, γεγονός που αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση δεν δίστασε να στραφεί εναντίον της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας για να περάσει τον πολιτικό της σχεδιασμό στα πλαίσια του δόγματος «βλέποντας και κάνοντας».
