Στο χαιρετισμό του σημείωσε: “Χαιρετίζω κι εγώ με τη σειρά μου την εξόχως τιμητική παρουσία του Ηλία Συράκου του νέου ψηλού φοιτητή επάνω στον κίονα του Πολυτεχνείου, για να συμβολίζει το ακαταμάχητο και το ηρωικό των βορείων δήμων της Μεσσηνίας και του Σουλιμά. Το αιώνιο και αέναο.

Με πολλή χαρά βρίσκομαι ανάμεσά σας για τη συγκεκριμένη εκδήλωση, κυρία συνάδελφε Νάντια Γιαννακοπούλου της Μεσσηνίας. Βρίσκομαι εδώ για να ενώσω την αγάπη μου και τα συναισθήματά μου όλα, φιλοπατρία, οραματισμό για το πώς θέλουμε τον τόπο μας και πόσο αγαπάμε τον τόπο μας, για την εκδήλωση που διοργανώνεται από τους δύο διδάσκοντες εδώ καθηγητές, ο ένας του Πολυτεχνείου, ο κύριος Καλιαμπάκος και ο κύριος Κολώνας του υπουργείου Πολιτισμού. Για να μιλήσουμε για τα γεφύρια της Νέδας. Εγώ έχω χτίσει με τη βοήθεια του Θεού και με τη θέλησή μου – περίπου στην παρανομία – το γεφύρι του Νέδα. Όμως σύγχρονο και τσιμεντένιο.

Τις προάλλες, προ τριών μηνών, ίσως και περισσότερο, λαμβάνω SOS σήμα από τον αγαπητό μου φίλο, μαζί με τον Τζιβίσκο, τον δήμαρχο κατ’αξίαν του Περιστερίου από το Στάσιμο, τον Κώστα Καράμπελα. Εδώ έχουμε σήμα, μου λέει, ότι θα φτιάξουν υδροηλεκτρικά εργοστάσια στις πηγές του Νέδα. Αντέδρασα και το απέτρεψα. Είναι η τελευταία μικρή μου νίκη. Ελήφθη, του λέω. Κάνω τις κατάλληλες ενέργειες ενός «λεκτικού γρόνθου» και την επομένη που ήταν η συνέλευση με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ο Κώστας: «νενικήκαμεν». Δεν θα γίνουν τα εργοστάσια.

Λέω «του Νέδα» και όχι «της Νέδας» γιατί υπάρχει πάντα το κατά συνεκδοχήν σχήμα λόγου. Που υπονοεί «ο ποταμός Νέδα». Πάντοτε υπονοείται ο ποταμός και βεβαίως όλοι αποδεχόμαστε τη νύμφη Νέδα. Λήξις σ’αυτό, γιατί έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε και όχι να κοιτάμε μόνον την ορθογραφία. Η Νέδα μας έχει αναστήσει. Όταν έχουμε και παρόχθια χωράφια στα πάνω χωριά, όπως Κακαλέτρι, Μπέρεκλα, έχουν κήπους παρόχθιους.

Εμείς είχαμε μια δυσκολία, αλλά οι πρόγονοί μου ησκούντο στην πιο άτεχνη και πρωτόγονη αλιεία. Πιάνανε κάτι ψαράκια τα οποία είχαν μόνον αγκάθια, καθόλου ψαχνό. Μια φορά δοκίμασα. Αγαπούμε όμως πάρα πολύ το ποτάμι. Σαν σύμβολο και συστατικό στοιχείο της ύπαρξής μας.

Άλλο ένα σημείο που θέλω να εκθέσω ενώπιόν σας. Θαυμάζω τον Κώστα Καράμπελα και όλους τους προέδρους των Συλλόγων, όπως και τους δύο καθηγητές, διότι είναι κατά μία έννοια οι «τελευταίοι των Μοϊκανών». Δεν ξέρω αν έχουν συνείδηση του τί κάνουν. Από την άποψη ποιόν σκοπό βαθύτερο υπηρετούν. Οι σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να μην έχουμε ποτάμια. Να μην έχουμε δάση. Να μην έχουμε χωράφια. Να μην έχουμε σπίτι στο χωριό. Να μην έχουμε χωριά. Να μην έχουμε μνήμες για τα χωράφια. Απαγορεύουν, το έχω δει σε διάφορες ρητορικές, και βαρύγδουπες in extremis απόψεις, θα το βλέπετε κι εσείς, να αγαπάμε τον τόπο μας. Τόσο υπερβολική και τρελλή άποψη που την προβάλλουν οι «νεοταξίτες». Ενώ για εμάς ο τόπος δεν είναι κάτι «χρηστικό», ούτε ένα απλό συναίσθημα. Είναι μία «γεννήτρια». Ακουμπάμε στη γη μας σαν τον Ανταίο και παίρνουμε δύναμη. Είμαστε άνθρωποι της θυσίας. Εγώ που μάχομαι μαζί με εσάς, δηλαδή τους καθηγητές, τον Καράμπελα, εμάς όλους, δεν ξέρω τί ακριβώς κάνουμε. Μία διάσταση είναι έντονη και υπαρκτή μέσα μου. Η διάσταση της θυσίας. Όχι, δεν θα περάσετε, παρά μόνο πάνω από το πτώμα μου, όταν φέρετε τις μπουλντόζες για να τα κάνετε γης μαδιάμ όλα.

Προχθές είδα έναν Ινδιάνο από τη Βραζιλία, έναν ιθαγενή με πολύχρωμα φτερά στα μαλλιά του, να λέει στην τηλεόραση «δεν θα σας αφήσουμε να μας πάρετε τη ζωή μας, την αναπνοή μας, το νερό μας, το οξυγόνο μας, τα δάση μας. Όλα. Εμείς γεννηθήκαμε εδώ και θα μείνουμε εδώ». Ένα τέτοιο περιστατικό, που είναι τόσο επικό, θυμίζει την όποια μάχη είχαν δώσει οι πρόγονοί μας, και θα δείτε σε αυτό, ακέραιο το πνεύμα της θυσίας. Είτε το καταλαβαίνουν αυτό οι σύγχρονοι πολιτικοί της «μανιακής Τεχνητής Νοημοσύνης», είτε δεν το καταλαβαίνουν. Εμείς διακατεχόμεθα από αυτό το πνεύμα θυσίας. Και αγάπης για τον τόπο μας.

Δεν μας ανήκει τίποτα. Εμείς θέλουμε να ανήκουμε στη Νέδα, στο Λύκαιο, στο Τετράζι. Ζήτω τα «πάνω χωριά»! Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας και των καθηγητών μας για αυτή την εκδήλωση, που είναι εν τέλει μια πολιτική και ηθική πράξη.

Σας ευχαριστώ πολύ”!