Όπως μαρτυρούν κάθε καινούρια ανάγνωση φέρνει στην επιφάνεια και κάτι νέο, κρυμμένο στη σκιά της προηγούμενης κατάδυσης ψυχής ανα-ψυχής. Βιβλία για χειμερινές αναγνώσεις, που θα σας καθηλώσουν και θα σας κρατήσουν την καλύτερη συντροφιά! Ολα παραμένουν διαθέσιμα εάν, με τη σειρά σας, τα επιλέξετε.

«Η Τέχνη της Αγάπης» – Έριχ Φρομ

«Η αγάπη», όπως γράφει ο Έριχ Φρομ, «είναι η μόνη ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης».
Ωστόσο, οι πιο πολλοί από μας είναι ανήμποροι ν’ αναπτύξουν την ικανότητά τους για αγάπη σε βαθμό τέτοιο, που η αγάπη να είναι σύνθεση ωριμότητας, αυτογνωσίας και θάρρους.
Η τέχνη της αγάπης, όπως κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί εξάσκηση και συγκέντρωση. Περισσότερο όμως από κάθε άλλη τέχνη, απαιτεί διόραση και κατανόηση.
Σ’ αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, ο δρ. Φρομ ερευνά την αγάπη απ’ όλες τις πλευρές. Όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που περιβάλλεται από τόσες πλάνες, αλλά και την αγάπη των γονιών για τα παιδιά, την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για το Θεό.

«1984» – Τζωρτζ Όργουελ

Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Μεγάλου Αδελφού, παρακολουθώντας συνεχώς τους πάντες και τα πάντα μέσα από αμέτρητες διαδραστικές τηλεοθόνες, ασκεί τον απόλυτο έλεγχο στις πράξεις και τις συνειδήσεις. Όλα προσαρμόζονται στη μία και μοναδική αλήθεια, αυτή που πρεσβεύει το Κόμμα, ο μόνος αλάθητος μηχανισμός, του οποίου προσωποποίηση είναι ο Μεγάλος Αδελφός. Όλα, ακόμα και το παρελθόν: όποιος ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον, και όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν.
Το έγκλημα της σκέψης είναι θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του: ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης, πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό.
Όταν ο Όργουελ έγραφε το βιβλίο του, το 1984 ήταν μέλλον. Σήμερα είναι παρελθόν. Αλλά, μετά από το έργο αυτό, το πραγματικό 1984 θα είναι πάντα μια χρονιά του μέλλοντος, η πρώτη του ζοφερού μιλένιουμ που απειλεί την ανθρώπινη ιστορία.

«Ο Ξένος» – Αλμπέρ Καμύ

Έχοντας χάσει την αίσθηση των ανθρώπινων νόμων, ο ξένος αποδέχεται τις συνέπειες του αυτοαποκλεισμού του ζώντας στις παρυφές της κοινωνίας. Αντίθετα, για τη λογοτεχνία αποτελεί το επίκεντρο, με τη διαφορετικότητα να κατοχυρώνει τις αντιφάσεις του, απόλυτος εγωιστής και συγχρόνως ήρωας της αυταπάρνησης, απάνθρωπος μαζί και ευαίσθητος. Η πολλαπλότητα των μεταμορφώσεων του ξένου μέσα από το έργο μεγάλων δημιουργών αποτελεί το αντικείμενο αυτού του βιβλίου.

«Το βιβλίο της Κατερίνας» – Αύγουστος Κορτώ

«Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος – το δικό της και το δικό μου».
Έτσι ξεκινά το «Βιβλίο της Κατερίνας», μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη. Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της.

«Μάργκινους Μόριους» – Στέλιος Χαλκίτης

Περιγράφει με απόλυτη καθαρότητα τη ζωή του κεντρικού του ήρωα, του επτάχρονου Οδυσσέα, ο οποίος ελάχιστα εμφανίζεται μπροστά μας σαν γιος αφού πολύ γρήγορα μεταβάλλεται σε απόκληρο της ζωής και κακοποιείται στο σώμα του και στην ψυχή του σε χώρους εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας. Παρουσιάζεται ως ένα παιδί ευαίσθητο με έντονη εσωτερικότητα, κατατρεγμένο από τη μοίρα, που δεν θα βρει στοργή και αγάπη στο σπίτι που το φιλοξενεί και θα στραφεί στα στοιχεία της φύσης για να εναποθέσει εκεί τη σκέψη και τα προβλήματά του. Μα ούτε το επίσημο σχολικό περιβάλλον θα σταθεί κοντά στον μικρό Οδυσσέα. Μόνο μια νέα φωτισμένη δασκάλα θα του προσφέρει παιδαγωγική και εκπαιδευτική στήριξη μέχρις ότου «αι βουλαί των ανθρώπων» θα την απομακρύνουν από κοντά του. Ο μικρός Οδυσσέας μετασχημάτισε τη θλίψη σε δύναμη και πίστη και άρχισε να προχωρεί όλο και πιο βαθιά στην εσωτερική του αναζήτηση.

Πρόκειται για ένα επίτευγμα συγγραφικό, ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο, ανατρεπτικό, ανοικτό σε αναγνώσεις. Αξίζει να διαβάζεται και όχι μόνο μια φορά! «Ένιωσα πως ξαφνικά έκανα μια βουτιά στα άδυτα της συμπυκνωμένης συμπαντικής γνώσης και ο συγγραφέας μου την έδινε να την πιω μονορούφι και έπαθα ένα γνωστικό σοκ» αναφέρεται, ανάμεσα σε πολλά άλλα, στην παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη στις 26/5/2012.

Εννιά χρόνια μετά την έκδοση του «Μάργκινους Μόριους» ότι γράφεται οι αναγνώστες το διαβάζουν "απνευστί" και περιμένουν το επόμενο.

«Δέντρα, πολλά δέντρα» - Ρούλα Γεωργακοπούλου

Ανατομία της πιο ουσιαστικής σχέσης της ζωής μας -της σχέσης με τη μητέρα- και ταυτόχρονα ύστατος αποχαιρετισμός, κατάδυση στον εαυτό, οικογενειακή ιστορία και ανασύνθεση μιας εποχής, είναι το βιβλίο της Ρούλας Γεωργακοπούλου. Αστείο και τρομερό, συγκινητικό και σκληρό, δεν μιλάει απλώς για τη βιολογική μητέρα, φορέα της επιθυμίας και της απαγόρευσης, αλλά για το «μητρικό», τη βάση, δηλαδή, πάνω στην οποία στηρίζεται το αίσθημα ότι υπάρχουμε, τα όνειρα, οι σκέψεις μας, η δυνατότητά μας για δημιουργία. Ένας κόσμος αινιγματικός, μαγικός, κάποτε απροσπέλαστος, ζωντανεύει με απαράμιλλη χάρη γραφής, ψυχαναλυτική ένταση και σουρεαλιστική φαντασία.

«Το δεύτερο φύλο» – Σιμόν Ντε Μποβουάρ

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ ήταν συγγραφέας, φιλόσοφος, ακτιβίστρια, διανοούμενη και μια από τις σπουδαιότερες φεμινίστριες που γνώρισε ποτέ το φεμινιστικό κίνημα παγκοσμίως.
Πάνω απ’ όλα, η Ντε Μποβουάρ ήταν η γυναίκα που άλλαξε ριζικά τον τρόπο που οι κοινωνίες αντιλαμβάνονται τη γυναίκα και τη θέση της στην κοινωνία.
Έγραφε η Σιμόν ντε Μποβουάρ:
«Οι σημερινές γυναίκες έχουν σχεδόν εκθρονίσει τον μύθο της θηλυκότητας, αρχίζουν να κάνουν αισθητή την ανεξαρτησία τους με πολύ συγκεκριμένους τρόπους κι, ωστόσο, δεν καταφέρνουν εύκολα να βιώσουν απόλυτα την κατάστασή τους ως ανθρώπινα όντα.
Έχοντας ανατραφεί από γυναίκες, μέσα στους κόλπους ενός γυναικείου κόσμου, ο φυσιολογικός προορισμός τους είναι ο γάμος, ο οποίος στην πραγματικότητα τις υποδουλώνει ακόμα και σήμερα στον άντρα. Το ανδρικό κύρος κάθε άλλο παρά έχει εξαλειφθεί: Στηρίζεται ακόμα σε γερές οικονομικές και κοινωνικές βάσεις. Είναι συνεπώς αναγκαίο να μελετήσουμε πολύ προσεκτικά την παραδοσιακή μοίρα της γυναίκας.
Θα προσπαθήσω να περιγράψω πώς η γυναίκα μαθαίνει την κατάστασή της, πώς τη βιώνει, σε τι είδος σύμπαντος βρίσκεται εγκλωβισμένη, ποιους τρόπους διαφυγής έχει. Και μόνο αν όλα αυτά γίνουν κατανοητά, μόνο τότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που, έχοντας κληρονομήσει ένα βαρύ παρελθόν, προσπαθούν να χτίσουν ένα καινούργιο μέλλον.»
Το «Δεύτερο φύλο» κυκλοφόρησε το 1949 και έκτοτε, εξακολουθεί να αποτελεί το απόλυτο έργο αναφοράς του φεμινιστικού κινήματος.