Ενός ταλαντούχου και πολυεδρικού καλλιτέχνη που όπως καταδεικνύεται και από τα ποιήματά του υπήρξε μια εντελώς ξεχωριστή φωνή. Ζωηρός, αντισυμβατικός, επαναστατημένος, συνειδητοποιούσε την ποίηση ως μια πράξη ανταρσίας  και εσωτερικής λύτρωσης, γεγονός που μας γίνεται αντιληπτό τόσο από το ποιητικό βιβλίο που είχε εκδώσει ενόσω ζούσε, αλλά και από τα κατάλοιπα ποιήματά του που δημοσιεύονται για πρώτη φορά στο σύνολό τους στην παρούσα συγκεντρωτική έκδοση.
Από τις χαρακτηριστικότερες ποιητικές παρουσίες της γενιάς του ΄70, ο Χρήστος Λεττονός, εξέφρασε το κυρίαρχο αίτημα την γενιάς αυτής, που υπήρξε η αμφισβήτηση σε όλα τα επίπεδα της ζωής (μια αμφισβήτηση όπως πρώτος την επισήμανε ο μέγιστος κριτικός λογοτεχνίας Βάσος Βαρίκας). Μια αμφισβήτηση, όμως, που όσο κατεδαφιστική κι αν την αναγνωρίζει κανείς, άλλο τόσο την αναρριπίζει το όραμα ενός καλύτερου κόσμου κι από την άποψη αυτή ο Χρήστος Λεττονός αφήνει ένα βαθύ χνάρι στο χώρο της σύγχρονης ποίησής μας.
Ενδεικτικοί είναι οι στίχοι του: «Δεν είναι τόσο εύκολος όσο νομίζεις / ένας περίπατος στο Ζάππειο / χωρίς την αστυνομική σου ταυτότητα / περιπολικά σε σταματάνε στις γωνιές / ερωτήσεις / ‘‘Ποιος είσαι; Τι ζητάς στο πάρκο τέτοια ώρα;’’ /αμύνεσαι απελπισμένα / ‘‘για ποιον με περάσατε; / εγώ έχω ραντεβού με το κορίτσι μου / τι σχέση έχω εγώ μ’ αυτούς;’’/ και το μυαλό σου κολλημένο σε φράση που είχε πει / κάποιος Χριστός πολύ παλιά στον Πέτρο / δεν ξεγελάς κανέναν πια.»
Θανάσης Θ. Νιάρχος Πρόλογος: Γιάννης Κοντός / Βαγγέλης Χρόνης, επιμέλεια: Θανάσης Θ. Νιάρχος.