Κυκλοφόρησε σε δεύτερη, ιδιαιτέρως επαυξημένη, έκδοση το βιβλίο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας και Επίτιμου Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο «“Πάρθια Βέλη” κατά της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης; Η αντιπαράθεση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, του Συμβουλίου Επικρατείας της Γαλλίας και του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας με το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», με πρόλογο του καθηγητή κ. Γιώργου Σωτηρέλη (εκδ. Παπαζήση).
Στην αρχική, πρώτη έκδοση, του 2020 ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος έχει, με την δεύτερη έκδοση, προσθέσει στην νομολογία του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και την νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας της Γαλλίας καθώς και του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας, όπως διαμορφώθηκαν το 2021.
Στην μελέτη του αυτή ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισημαίνει ότι το τον «ολισθηρό» δρόμο της εξελισσόμενης στις μέρες μας επικίνδυνης σύγκρουσης μεταξύ Ευρωπαϊκού και Εθνικού Δικαίου και της συνακόλουθης αμφισβήτησης της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν τον «άνοιξε» πρώτο το Συνταγματικό Δικαστήριο της Πολωνίας. Είχαν προηγηθεί, ιδίως, αφενός το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (BVerfG), κυρίως με την απόφασή του «Weiss», της 5ης Μαΐου 2020. Και, αφετέρου, το Συμβούλιο της Επικρατείας της Γαλλίας («Conseil d’ Έtat»), κυρίως με την απόφασή του «French Data Network et autres», της 21ης Απριλίου 2021. Και δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο της Πολωνίας εξέδωσε την επίμαχη απόφασή του –μετά πολλές διασκέψεις, όπως ήδη διευκρινίσθηκε- την 7η Οκτωβρίου 2021.
Δηλαδή όταν είχαν ήδη «σύρει τον χορό» της αμφισβήτησης του Ευρωπαϊκού Δικαίου και της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένσης δικαστήρια, οπωσδήποτε αδιαμφισβήτητης θεσμικής «βαρύτητας», όπως το BVerfG και το «Conseil d’ Έtat». Σίγουρα όμως, η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας δείχνει ότι η Χώρα αυτή έχει «υπερβεί τα εσκαμμένα». Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και για λόγους που αφορούν την δική της «επιβίωση», δεν μπορεί πλέον να παρακολουθεί τις εξελίξεις χωρίς να δίνει, με τον απαιτούμενο δυναμισμό, τις πρέπουσες «απαντήσεις», urbi et orbi.
