Το πολυσυζητημένο βιβλίο του Μεσσήνιου συγγραφέα Παναγιώτη Γιαννουλέα "Τετράκις εις θάνατον - Η δηλητηριάστρια της Μάνης" παρουσίασαν οι εκδόσεις "Κύφαντα" στον Κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα.
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου αγκαλιάστηκε από το κοινό ενώ στην δεύτερη έκδοση, το επίμετρο που προστέθηκε αναφέρεται στην ποινή του θανάτου, που δεν υπάρχει πια στην χώρα μας.
Για το βιβλίο μίλησαν ο Γιάννης Πανούσης, καθηγητής εγκληματολογίας, ο Γιάννης Ράγκος συγγραφέας και δημοσιογράφος, o Πάνος Σόμπολος δημοσιογράφος, π. πρόεδρος ΕΣΗΕΑ (συντονιστής της εκδήλωσης) και ο ίδιος ο συγγραφέας. Χαιρέτησαν ο υπεύθυνος εκδηλώσεων του χώρου, Βασίλης Χατζηιακώβου, ο εκδότης του βιβλίου, Γιάννης Χουτόπουλος και ο δημοσιογράφος Θανάσης Παντές.
Ο Γιάννης Πανούσης, καθηγητής εγκληματολογίας, μίλησε για την ποινή του θανάτου, αν μας χρειάζεται, αν τιμωρεί, αν μέσα από το αίμα διαπαιδαγωγεί. Τόνισε πως στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας δεν υποκύπτει σε καμία χρήση γλωσσικών παιγνίων δεν παράγει μύθους, προβαίνει σε διαπιστώσεις, σε αλήθειες, δεν κάνει αυθαίρετες προσεγγίσεις, δίνει το αυθεντικό νόημα στα εγκλήματα και με αυτή την έννοια λυτρώνει και τα θύματα ή τους απογόνους των θυμάτων μέσα από μια έμμεση κάθαρση.
Ο Πάνος Σόμπολος, δημοσιογράφος και συντονιστής της εκδήλωσης είπε ότι: "Είναι μια συγκλονιστική υπόθεση στα ελληνικά αστυνομικά χρονικά". Η Αικατερίνη Δημητρέα, «η δηλητηριάστρια της Μάνης», όπως έχει καταγραφεί στα εγκληματολογικά χρονικά της χώρας, είναι η ηρωίδα του μυθιστορήματος του Παναγιώτη Γιαννουλέα. Είναι η πρώτη Ελληνίδα κατά συρροή δολοφόνος και η τελευταία γυναίκα που εκτελέστηκε στην Ελλάδα. Η πρωτοφανής αυτή υπόθεση, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, μονοπωλούσε τα δημοσιεύματα τόσο του τοπικού όσο και του αθηναϊκού Τύπου, ενώ αναφορές υπήρξαν και σε μεγάλες εφημερίδες του εξωτερικού. Ακόμα και σήμερα, εφημερίδες, sites και τηλεοπτικές εκπομπές ασχολούνται με τη «δηλητηριάστρια της Μάνης». Στα πραγματικά γεγονότα, τα οποία ο συγγραφέας έζησε στα εφηβικά του χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, υπεισέρχεται η μυθοπλασία.
"Είμαι υπερήφανος που ο συγγραφέας όλα αυτά τα χρόνια μου έχει εκμυστηρευτεί τις συγγραφικές του ανησυχίες", υπογράμμισε ο δημοσιογράφος Θανάσης Παντές, ο οποίος είπε επίσης ότι: "Εχω τη χαρά να έχω παρακολουθήσει από κοντά την πορεία όλων των βιβλίων του συγγραφέα και μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση για την αφήγηση που έχει το τελευταίο του βιβλίο «η δηλητηριάστρια της Μάνης» -για ένα ακόμα λόγο- γιατί συμβάλλει καθοριστικά στην ηθογραφία της αγαπημένης του περιοχής της Στούπας". Είναι ένα είδος λογοτεχνίας όπου η μυθοπραγματικότητα συναντά τη μυθοπλασία αναφέρει μεταξύ άλλων ο Γιάννης Ράγκος συγγραφέας και δημοσιογράφος και συμπληρώνει "Αν έπρεπε ο συγγραφέας να έχει γράψει ένα βιβλίο, θα έπρεπε να ήταν αυτό και μόνο".
Ο ίδιος ο συγγραφέας είπε πως η σκέψη της συγγραφής της ιστορίας της Αικατερίνης Δημητρέα υπήρχε εδώ και πολλά χρόνια στο μυαλό του. Θεωρούσε χρέος του απέναντι στα θύματά της, τα οποία γνώριζε καλά, να γράψει αυτή την ιστορία που έζησε στα εφηβικά του χρόνια. Αναφερόμενος στην πραγματικότητα που ο ίδιος βίωσε, στα τέλη της δεκαετίας του '60 είπε ότι "εκτός από το πένθος που υπήρχε στο χωριό, υπήρχε ο φόβος, η αγωνία, υπήρχε το τι γίνεται τώρα, νοιώθαμε έναν αόρατο κίνδυνος να μας απειλεί".
Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την απόφασή του, όπως είπε, έπαιξε και η ώθηση των συγγενών των θυμάτων. Ακόμη, κάποιοι συγχωριανοί του που είχαν ζήσει τη δράση της δηλητηριάστριας, τον προέτρεπαν, κατά καιρούς, να γράψει αυτή την τραγική ιστορία. Ακολούθησε διάλογος με το κοινό και στη συνέχεια ο συγγραφέας υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου.
