Εισαγωγικά ο συγγραφέας καταγράφει την αφετηρία γι' αυτή την έκδοση:
"Σαράντα χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Από τα γεγονότα που χάραξαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους στην ελληνική κοινωνία και τη ζωή πολλών ανθρώπων που τα έζησαν σαν ενεργοί πολίτες και όχι σαν παρατηρητές. Ημέρες που είναι θα αρχίσουν πάλι οι συζητήσεις και τα μηνύματα για το δικό μας Πολυτεχνείο. Ολο αυτό τον καιρό προτίμησα τη σιωπή για την ιστορία. Για να ακριβολογώ, αφηγήθηκα ανώνυμα τα γεγονότα όπως τα έζησα, απέφυγα τις αμέτρητες προσκλήσεις για αφηγήσεις στα σχολεία και εκδηλώσεις, όταν πολλοί διεκδικούσαν τη "δόξα" της συμμετοχής και το Πολυτεχνείο ήταν μια ηρωική αφήγηση.
Αλλοτε ως "αυτόπτης μάρτυς" και άλλοτε ως "ένας από τους χιλιάδες" αποτύπωσα βιωματικά τη μνήμη των γεγονότων. Σήμερα όλα είναι διαφορετικά, με τη "γενιά του Πολυτεχνείου" φορτωμένη τις ευθύνες των "επιφανών" εκείνης της εποχής που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους με κυβερνητικές και άλλες θέσεις εξουσίας. Με όλους να προσπαθούν να κρατήσουν αποστάσεις και μάλιστα όχι μόνον από πρόσωπα και πράγματα. Ετσι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε γιατί πρέπει να υπερασπιστούμε την ιστορία μας και τη συλλογική μνήμη της αντίστασης στη χούντα και το φασισμό".
Αν αυτή είναι η αφετηρία, υπάρχει και ο καταλυτικός παράγοντας: "Μέσα στο μισοσκόταδο γράφω το πρώτο αυτοβιογραφικό κείμενο για το Πολυτεχνείο, ένα μήνα μετά τα γεγονότα, στις 17 Δεκεμβρίου. Κείμενο πολιτικά άγουρο και τραχύ, με καταγραφή σημαντικών αλλά και ασήμαντων γεγονότων. Στο ίδιο μήκος κύματος 3 ημέρες αργότερα γράφεται ένα ακόμη κείμενο για το φοιτητικό κίνημα. Τα είχα χάσει για 30 χρόνια και πίστευα πως είχαν καταστραφεί. Είχα την τύχη να τα ανακαλύψω φέτος το καλοκαίρι σε μια καταπακτή της ντουλάπας στο σπίτι που μένει η μητέρα μου. Τα κουβαλούσαν με τον πατέρα μου στις μετακομίσεις από σπίτι σε σπίτι. Αποφάσισα να μαζέψω τις μνήμες και διαπίστωσα ότι ο χρόνος επαληθεύει βασικά γεγονότα και στα κείμενα της πολιτικής και κοινωνικής ωριμότητας. Σαράντα χρόνια μετά θεώρησα χρέος να δημοσιοποιήσω συγκεντρωμένα αυτά τα υλικά. Χρέος απέναντι σε συγγενείς και φίλους, στην προσωπική μου πολιτική διαδρομή, σε εκείνους που μάχονται για να ανατραπεί η πολιτική που βυθίζει τη χώρα σε βαθύτατη ανθρωπιστική κρίση".
Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα μικρό βιογραφικό για την πολιτική πορεία την περίοδο 1973-1993, με την επισήμανση: "Πρώτη -ενδεχομένως και τελευταία- καταγραφή αυτής της πορείας, για λόγους σεβασμού στην πολιτική ιστορία και αποτύπωσης της επίδρασης που είχε στην προσωπική μου πορεία η συμμετοχή στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα".
Το εξώφυλλο του βιβλίου, δημιουργία του τυπογραφείου Λεβέντη, συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν αποτυπώνοντας το πνεύμα του βιβλίου.
Εξ αρχής ο συγγραφέας τονίζει ότι: "Αποφάσισα να τυπώσω μικρό αριθμό αντιτύπων, που δεν θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο. Γιατί οι μνήμες δεν πωλούνται, μοιράζονται ανάμεσα σε καλούς φίλους. Με την ελπίδα ότι δεν θα παρεξηγηθούν οι προθέσεις. Το βιβλίο όμως είναι διαθέσιμο δωρεάν για όλους, σε μορφή pdf, στην ηλεκτρονική έκδοση της "Ελευθερίας"
