Μνήμες, ημερολόγια, σημειώσεις, γράμματα συγκροτούν ένα αφήγημα διαφορετικό από τα συνήθη. Όπως σημειώνει ο ίδιος «το βιβλίο αυτό είναι ασφαλώς αυτοβιογραφικό και ως εκ τούτου υποκειμενικό ως προς τις προσεγγίσεις του.
Εκ των πραγμάτων αντανακλά μια ολόκληρη εποχή, αυτή που διέτρεξε η σειρά 148 (αυτοί που παρουσιάστηκαν τον Οκτώβριο του 1980), και τα όσα συνέβαιναν στο στρατό κατά τη διάρκεια της θητείας.
Το υλικό της είναι οι καταγραφές που έκανα καθημερινά, τις οποίες δεν «πείραξα» για να τις προσαρμόσω στις σημερινές αντιλήψεις. Θα έχαναν έτσι την όποια αξία μπορεί να έχουν. Αυτονόητα η αφήγηση δεν είναι ευθύγραμμη και εκ των πραγμάτων αποτυπώνει κατά έναν τρόπο κάθε φορά τον συναισθηματικό κόσμο. Που έχει έντονη παρουσία σε τέτοιες στιγμές.
Αφιερώνω το βιβλίο στους φίλους που βρεθήκαμε μαζί εκείνα τα χρόνια, με ορισμένους επικοινωνούμε ακόμη μέσα από την κοινωνική δικτύωση».
