Σχετικά με την υπόθεση: Πάσχω από μια σπάνια αρρώστια. Είμαι αλλεργική στον κόσμο. Δε βγαίνω από το σπίτι μου, έχω να βγω δεκαεπτά χρόνια. Τα μοναδικά άτομα που βλέπω είναι η μαμά μου και η νοσοκόμα μου, η Κάρλα. Μια μέρα ένα φορτηγό με έπιπλα σταματάει στο διπλανό σπίτι. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου και τον βλέπω. Είναι ψηλός, λεπτός και φοράει μαύρα – μαύρο μπλουζάκι, μαύρο τζιν, μαύρα αθλητικά και ένα μαύρο σκουφάκι που καλύπτει τελείως τα μαλλιά του. Το βλέμμα του καρφώνεται πάνω μου. Και εγώ δεν μπορώ να τραβήξω τα μάτια μου. Το όνομά του είναι Ολι. Ισως δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον αλλά μπορούμε να προβλέψουμε μερικά πράγματα. Για παράδειγμα, είναι σίγουρο ότι θα ερωτευτώ τον Ολι. Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτό θα είναι καταστροφικό. Ενα μυθιστόρημα που αποδεικνύει πόσο συναρπαστικό μπορεί να είναι όταν βγαίνουμε από το καβούκι μας και κάνουμε πράγματα τρελά για την αγάπη. Η Νίκολα Γιουν μεγάλωσε στην Τζαμάικα και στο Μπρούκλιν. Σήμερα ζει στο Λος Αντζελες με τον άντρα της και την κόρη της, τους οποίους υπεραγαπά. Αυτό είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.