Ο χορός, όπως πολλές άλλες τέχνες, δεν αναγνωρίζει σύνορα. Ακόμα και όταν κάποιες τεχνοτροπίες προσπαθούν να περιοριστούν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, σύντομα επικρατεί τελικά η κίνηση της ζωής, η χορογραφία της και η ανάγκη της για ροή, αναγκάζοντας τις τεχνοτροπίες να αναμειχθούν. Φυσικά όλα σχετίζονται με τα πάντα, και ο χορός μπορεί να σταθεί μόνο στο χώρο όπου ανήκει, στο χώρο του πάντα ρευστού παρόντος.
Πιστεύω ότι πρέπει να διαφυλάξουμε το χορό, ως μια από τις πιο ειλικρινείς μορφές έκφρασης, γιατί όταν οι άνθρωποι χορεύουν, είτε σε μια παράσταση μπαλέτου, είτε σε μια μονομαχία χιπ-χοπ, σε μια πρωτοποριακή παράσταση σύγχρονου χορού ή απλά σε μια ντισκοτέκ διασκεδάζοντας χαλαρά, σπάνια ο χορός τους αφηγείται κάποιο ψέμα ή κάποιοι φοράνε μάσκα. Οι άνθρωποι εκπέμπουν συνεχώς διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τον ποιον έχουν απέναντί τους, σαν καθρέφτες, αλλά όταν χορεύουν, το μόνο που εκπέμπουν είναι μια στιγμή ειλικρίνειας. Με το να κινούνται σαν τους άλλους, με το να κινούνται μαζί με τους άλλους και με το να τους παρακολουθούν να κινούνται μπορούμε να νιώσουμε τα αισθήματά τους με τον καλύτερο τρόπο, να σκεφτούμε όπως σκέφτονται και να συνδεθούμε με την ενέργειά τους. Και ίσως μόνο τότε μπορούμε να τους γνωρίσουμε και να τους καταλάβουμε καλύτερα.
Μου αρέσει να βλέπω την παράσταση χορού ως μια γιορτή της συνύπαρξης, ως έναν τρόπο να δίνουμε και να δημιουργούμε χώρο και χρόνο ο ένας για τον άλλο. Συχνά τείνουμε να το ξεχνάμε αυτό, αλλά η υποφώσκουσα ομορφιά μιας παράστασης είναι αυτή η συνάντηση μιας ομάδας ανθρώπων που κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο και μοιράζονται την ίδια στιγμή. Δεν υπάρχει τίποτα το ιδιωτικό σ’αυτό· μια παράσταση είναι μια ακραία κοινωνική εμπειρία. Όλοι μας είμαστε συγκεντρωμένοι εκεί γι’ αυτή την τελετουργία, αυτό μας συνδέει με την παράσταση, και αυτό μας συνδέει με το κοινό παρόν.
Έτσι, εύχομαι σε όλους πάρα πολύ χορό μέσα στο 2012. Όχι για να ξεχάσουν τα προβλήματά τους από το 2011, αλλά το αντίθετο, για να μπορέσουν να τα ξεπεράσουν δημιουργικά, να τα υπερπηδήσουν χορευτικά, για να βρουν έναν τρόπο να συνδεθούν ο ένας με τον άλλο και με τον κόσμο, να συνδεθούν με τη ζωή ως μέρος της αέναης χορογραφίας της. Χορέψτε για να βρούμε την ειλικρίνεια και να την μεταδώσουμε, για να συλλογιστούμε πάνω σ’αυτήν και να την γιορτάσουμε.»
Τρίτη, 01 Μαϊος 2012 10:09
Aπό τον Sidi Larbi Cherkaoui το φεετινό μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού
Ο διάσημος Φλαμανδο-μαροκινός χορογράφος Sidi Larbi Cherkaoui, ο οποίος έχει εμφανιστεί στο 13ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας το 2007 με τη χορογραφία του “Myth” και στο 17ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας το 2011 με το έργο του “Babel” συνέταξε το φετινό μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Χορού. Η ημέρα αυτή γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο από το 1982, στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Jean-Georges Noverre (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου.
Στο πλαίσιο της ημέρας αυτής, το Διεθνές Κέντρο Χορού Καλαμάτας, ανοίγει τις πόρτες της Δημοτικής Σχολής Χορού (Αναγνωσταρά και Καίσαρη 6) το Σάββατο 5 Μαΐου από τις 10 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι και προσκαλεί όλους όσους θέλουν να την επισκεφθούν, για να παρακολουθήσουν μαθήματα χορού και βίντεο.
Μεταξύ άλλων, ο χορογράφος Sidi Larbi Cherkaoui στο μήνυμά του αναφέρει τα εξής στο κείμενο του με τίτλο: «Γιορτάζοντας την αέναη χορογραφία της ζωής». «Μέσα στο χρόνο, μέσα στους αιώνες, το μόνο που αντέχει είναι η τέχνη. Η τέχνη μοιάζει να είναι αυτό που το ανθρώπινο είδος αφήνει στους απογόνους του ως παρακαταθήκη –είτε είναι κτήριο, είτε βιβλίο, είτε ζωγραφική, είτε μουσική. Μπορεί και κίνηση, χορός. Με αυτή την έννοια, σκέφτομαι το χορό ως το πιο σύγχρονο, το πιο αναθεωρημένο μάθημα ιστορίας, καθώς βρίσκεται σε μια μόνιμη σχέση με το πιο πρόσφατο παρελθόν του και μπορεί να συμβεί μόνο στο παρόν.
Κατηγορία
Εκδηλώσεις
