Με παραδοσιακές στολές γυναίκες και άνδρες διαφόρων ηλικιών συμμετείχαν ακολουθώντας όλη τη διαδικασία όπως παλιά.

Ο θερισμός γινόταν με χειρωνακτικό τρόπο τον Ιούνιο μήνα, που τον έλεγαν και "θεριστή". Κύριο εργαλείο για τον θερισμό ήταν το δρεπάνι. Κατά τον θερισμό συγκεντρώνονταν τα στάχυα κατ' αρχάς σε μικρά δέματα, τα λεγόμενα "χερόβολα", κατόπιν σε πολλά τέτοια χερόβαλα γινόταν τα μεγαλύτερα δέματα τα λεγόμενα "δεμάτια" και με τα ζώα μεταφέρονταν στις άκρες των αλωνιών και τοποθετούντο σε μεγάλους σωρούς, τις γνωστές "θημωνιές".
Κατά τον θερισμό οι κάτοικοι του χωριού βιάζονταν να τελειώσει γρήγορα, γιατί, όπως και σε κάθε συγκομιδή, φοβόντουσαν την αλλαγή του καιρού ή αν έμενε αθέριστο το χωράφι υπήρχε φόβος να πάθει ζημιά ο καρπός. Εδώ ισχύει η παροιμία "θέρος, τρύγος, πόλεμος". 
Στο τέλος του θερισμού και μετά το κουβάλημα στ' αλώνια των "δεματιών" ακολουθούσε το αλώνισμα, που γινόταν τον Ιούλιο μήνα, που τον έλεγαν και Αλωνιάρη. 

Ο πρόεδρος του συλλόγου Νικήτας Τζιούβελης λέει: "Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθη η εκδήλωση του Θέρου πού διοργάνωσε ο Μορφωτικός Σύλλογος Δυρραχίου. Η συμμετοχή των Δυρραχιτών και φίλων και κυρίως των νέων ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Με την δράση μας αυτή θυμίσαμε στους παλιούς και δείξαμε πως γίνονταν ο θέρος στους νέους. Ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά τα οποία ενθουσιάστηκαν και μας δήλωσαν ότι του χρόνου θα ξαναέρθουν και θα έχουν και αυτά δρεπάνια.

Επίσης ευχαριστούμε τις Δυρραχίτισσες που ετοίμασαν το κολατσιό που απολαύσαμε όλοι κάτω από τον ίσκιο της καρυδιάς. Υποσχόμαστε ότι μέσα στο καλοκαίρι θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη εκδηλώσεις για τις οποίες θα υπάρξει αναλυτική ενημέρωση. Καλό καλοκαίρι σε όλους."
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν και συμμετείχαν ενεργά ο πρόεδρος της κοινότητας Κώστας Τζιούβελης και ο ιερέας του χωριού π. Φώτιος Τζαμουράνης.