Σε μια κατάμεστη αίθουσα για το βιβλίο μίλησαν ο Παντελής Σκλιάς – Καθηγητής, Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφος, ο Παναγιώτης Λιαργκόβας – Πρόεδρος ΚΕΠΕ, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ο Μίλτος Χρυσομάλλης – Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας και ο Παύλος Γερουλάνος – Βουλευτής ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής. Εισηγητής και συντονιστής της παρουσίασης ήταν ο Δημήτρης Πετρόπουλος, Κοσμήτορας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Οι ομιλητές σημείωσαν ότι το βιβλίο περιγράφει με ακρίβεια τα ζητήματα του αγροτικού τομέα και κωδικοποιεί τις πολιτικές για την ύπαιθρο. Έκδηλη ήταν η ανησυχία για τον αγροτικό τομέα με χαρακτηριστικές τις επισημάνσεις του Δημήτρη Πετρόπουλου ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «Ύπαιθρος χωρίς αγροτικό τομέα και αγροτική παραγωγή δεν υπάρχει. Η ύπαιθρος και ο αγροτικός τομέας είναι κάτι παραπάνω από παραγωγή, είναι οι παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα κλπ. Δυστυχώς, όλοι μας ξεχνάμε τη σπουδαιότητα του αγροτικού τομέα. Θεωρούμε δεδομένη την πρόσβασή μας σε τρόφιμα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για το σύνολο του πληθυσμού και της χώρας μας αλλά κυρίως του πλανήτη Γη. Επιπλέον ξεχνάμε την σπουδαιότητα του αγροτικού τομέα για την Εθνική μας Οικονομία….».
«…Αν συνεχιστούν η απραξία-απροθυμία των Ελληνικών Κυβερνήσεων για τη δημιουργία ενός Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης του Αγροτικού Τομέα και η αντιμετώπιση από την ΕΕ των αγροτικών προϊόντων ως βιομηχανικών προϊόντων, τότε σε 20-30 χρόνια θα έχουμε μια πολύ σοβαρή αλλαγή της κατάστασης, σε συνδυασμό με το ότι το 70% των τροφίμων παγκόσμια ελέγχεται από τρεις εταιρείες, αλλά και με τη συγκεντροποίηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων που γίνεται με όλο και πιο έντονο ρυθμό παγκοσμίως...».
Και κατέληξε τονίζοντας: «Η Χώρα μας έχει τις προϋποθέσεις να «ξεφύγει» εφαρμόζοντας πολιτικές ανάδειξης της τοπικότητας των αγροτικών προϊόντων, των παραδοσιακών προϊόντων, των προϊόντων ΠΟΠ και ΠΓΕ, για τα οποία βρισκόμαστε στην 5η θέση στο πλαίσιο της ΕΕ, αλλά στην τελευταία σε αξία αυτών. Αυτό σημαίνει ότι ναι μεν έχουν πιστοποιηθεί σαν τέτοια (ΠΟΠ, ΠΓΕ), αλλά δεν έχουν αξιοποιηθεί, ότι υπάρχουν περιθώρια και δυνατότητες ανάπτυξης».
