Λίγα λόγια για την ταινία

Στις παρυφές ενός από τα αρχαιότερα δάση της Ευρώπης, στα ανατολικά σύνορα της Πολωνίας, η Άσα και ο Μάρεκ προσπαθούν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή για εκείνους και τα τρία τους παιδιά. Το δάσος, ένας απέραντος παιχνιδότοπος και δεύτερο σπίτι για τα παιδιά, γίνεται ξαφνικά ο τόπος ενός δράματος που συγκλονίζει την Ευρώπη: της προσφυγικής κρίσης. Καθώς οι πρόσφυγες παγιδεύονται ανάμεσα σε δύο χώρες που τους θεωρούν ανεπιθύμητους, οι ήσυχες μέρες της οικογένειας μοιάζουν μετρημένες. Οι νόμοι απαγορεύουν την παροχή βοήθειας σε «παράνομους μετανάστες», αλλά πώς μπορεί κανείς να αρνηθεί τη βοήθεια σε κάποιον που την έχει ανάγκη;

Η Λίντια Ντούντα δημιουργεί ένα έργο που βρίσκει μια υπέροχη, ποιητική ισορροπία ανάμεσα στο βαθιά προσωπικό και το ουσιαστικά πολιτικό. Με την κάμερά της να δίνει τον πρώτο λόγο στο φυσικό τοπίο και στο συναισθηματικό περιβάλλον των χαρακτήρων, το "Δάσος" χτίζει, πέρα από βαρύγδουπες δηλώσεις, ένα φιλμ που ακούγεται δυνατά. Είναι μια ταινία γεμάτη ένταση αλλά και τρυφερότητα, ένα σκοτεινό παραμύθι για τους δύσκολους καιρούς μας, το οποίο συγκινεί και υπενθυμίζει τη σημασία της αλληλεγγύης και της προσωπικής ευθύνης.

Οι κριτικοί έχουν επαινέσει την ταινία για την ευαισθησία και την οικεία της προσέγγιση, τονίζοντας ότι «δεν είναι ένα τυπικό ντοκιμαντέρ για την προσφυγική κρίση» αλλά «ζεστό και σιωπηλά καταστροφικό». Η κινηματογραφία της Ζουζάνα Ζαχάρα-Χασαΐρι έχει χαρακτηριστεί «εκπληκτική», ενώ η σκηνοθέτιδα επιδιώκει να αναδείξει όχι μόνο την ομορφιά της φύσης, αλλά και την αόρατη κρίση που εκτυλίσσεται μέσα στο δάσος, ειδικά τη νύχτα.