Ο καλλιτέχνης σχολιάζει όσον αφορά την έκθεση: αυτή η εγκατάσταση είναι η πιο πρόσφατη από μια σειρά έργων που βασίζονται

στη θεωρία των «έγχρωμων σκιών». Φως προβάλλεται πάνω σε επίπεδα και επιφάνειες και τις σκιές που δημιουργούνται ο νους ή το αντιληπτικό σύστημα τις «βλέπει» ως χρώματα, συνήθως τα συμπληρωματικά των προβαλλόμενων. Στη βασική της μορφή η θεωρία των έγχρωμων σκιών το προβλέπει αυτό: το κόκκινο φως δημιουργεί πράσινες σκιές, το μπλε φως πορτοκαλί σκιές και το κίτρινο φως ιώδεις σκιές. Ως ζωγράφος, πάντοτε ενδιαφερόμουν για τη δημιουργία έργων παρόμοιων στη μορφή και το περιεχόμενο με την μουσική, καθαρά αφηρημένων. Οι εικόνες που αποτελούν αυτή τη σειρά έργων περιορίζονται στη χρήση της φόρμας και του χρώματος. Είναι μη αναπαραστατικές και η σύνθεσή τους βασίζεται σε ένα απλό είδος σημειογραφίας. Για τη σύνθεση κάθε έργου φτιάχνω ένα σύστημα

σημειογραφίας βάσει αριθμών και η «εκτέλεση» γίνεται σε πραγματικό χρόνο παρόμοια με εκείνη της μουσικής. Ωστόσο και στις 2 τέχνες, οι διάφορες περιπλοκές, οι λεπτές διαφορές, οι πολυπλοκότητες κάθε εκτέλεσης δύσκολα προβλέπονται και ποτέ δεν επαναλαμβάνονται".