Αναλυτικά όμως το πλαίσιο που προωθεί το ΚΚΕ καταγράφεται σε ρεπορτάζ του Νίκου Κόκκινου, ο οποίος περιοδεύει στην Πελοπόννησο και μεταδίδει συνεχώς ρεπορτάζ από διαφορετικούς τόπους. Στο μεταξύ έχει μετατεθεί η σύγκληση του συνεδρίου Γαργαλιάνων στις 28 Ιουλίου «κατ’ απαίτησιν των σταφιδοπαραγωγών Πύργου, Πάτρας διά την καλυτέραν προπαρασκευήν»:
«Με χίλιους τρόπους, από χίλια ακάθαρτα χέρια, από τα πιο λαίμαργα γουρλωμένα μάτια, από τους πελονέχτες και αχόρταστους λύκους περνάει το βιος του σταφιδοπαραγωγού. Κι αν ήταν δυνατό στον σταφιδοπαραγωγό να πήγαινε μοναχός του το πράμμα του από το χωριό του ως το τελωνείο, κι’ εκεί να βγαίνανε όλοι οι ληστές του ιδρώτα του, όλα εκείνα τ’ αρπαχτικά όρνια και να ζητούσανε εκείνο του του αρπάζουνε κάθε χρόνο τι θα αντίκρυζε;
1) Ο ΑΣΟ πρώτος και φοβερώτερος θα του φώναζε: Δος μου τη μισή σου σταφίδα, εδώ είνε το παρακράτημά μου, είναι ο φόρος του αίματος! 1800 δραχμές... ακόμα η εξαγωγική εισφορά άλλες 750 δραχμές και για χαλαζόπληκτους και παγόπληκτους 100-400 δραχμές.
2) Το κράτος θα ζητούσε 3-19% συναλλαγματικό παρακράτημα.
3) Για τοπικούς φόρους 140-270 δραχμές, άλλη δηλαδή επιβάρυνση με 3000-3500 δραχμές.
4) Οι σταφιδέμποροι θα ζητούσανε κι’ αυτοί 1500-2000 δραχμές υπέρογκα έξοδα.
Και με τη σειρά τους θάρθουν τα ακτοπλοϊκά τραστ, οι τοκογλύφοι, οι χοντρομπακάληδες δανειστές, οι αργόμισθοι του ΑΣΟ, ολι φόροι στο οινόπνευμα, οι ληστείες στη δημιουργία των ποιοτήτων και όλα τα κοράκια που πέφτουν με δίψα να πιούνε το αίμα του φτωχού παραγωγού. Θάβλεπε τότε πως από τις 9000, το κατώτερο, που θα πουληθεί η σταφίδα στο εξωτερικό, στα ροζιασμένα του χέρια μονάχα θα τούμεναν 2000-2800 δραχμές το χιλιόλιτρο.
Με τη σκέψη που να πρωτοδώσει, που έχει χρέη στην τράπεζα, στον τοκογλύφο και το μπακάλη του, θα θόλωνε το μυαλό του. Ακόμα όταν συλλογιστεί πως το ψωμί ακριβαίνει ολοένα, πως η ζάχαρη του έγινε είδος πολυτελείας και κοντεύει να μην έχει μια χούφτα αλάτι στο σπίτι του, ε, τότε πια, αρχίζει να βράζει το αίμα του.
Η ληστεία όμως που παραπάνω αναφέραμε γίνεται με το γάντι. Γίνεται “χέρι-χέρι” όπως λένε οι παπατζήδες, όταν ο πρώτος που θαρπάξει το πορτοφόλι το πασάρει στον άλλον, κι’ ο άλλος στον άλλον... κι έτσι ούτε ο ένοχος βρίσκεται, και το πορτοφόλι γίνεται καπνός.
Μα εδώ πια τους λωποδύτες τους ξέρουμε. Χρόνια τους πιάνουμε στην κλεψιά και χρόνια τους έχουμε στην καμπούρα μας. Τι πρέπει να γίνει; Η αλήθεια είναι ότι κάποτε οι ληστές του ιδρώτα των δουλευτάδων της σταφίδας θα πληρώσουν με τα κεφάλια τους τα επίχειρα της κακίας τους. Μα για να φτάσουμε εκεί, για ν’ ανοίξουνε μια μέρα μάτι και να ξανασάνουν λεύτερα οι ηρωικοί σταφιδοπαραγωγοί, που τόσο βασανίζονται σήμερα, πρέπει ν’ αγωνιστούνε συστηματικά και σκληρά. Ν’ αρχίσουν να συσπειρώνουν τις δυνάμεις τους και ενωμένοι ν’ αγωνιστούνε. Να πάρουν μέρος όλες οι περιφέρειες και να μη μείνει χωριό που να μη στείλει αντιπρόσωπο στο συνέδριο που γίνεται στους Γαργαλιάνους στις 28 του Ιούλη, κι εκεί ν’ αποφασίσουν:
Με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που θα καθοδηγούνται από επιτροπή αγώνα σε κάθε χωριό και περιφέρεια, με συλλαλητήρια και καθόδους στις πόλεις ν’ απαιτήσουν:
1) Να καταργηθεί ο ΑΣΟ. 2) Να καταργηθεί το παρακράτημα. 3) Να δοθεί αμέσως 500δραχμη ενίσχυση μέχρι 20 χιλιόλιτρα παραγωγή στους σταφιδοπαραγωγούς. 4) Να ρευστοποιηθεί η περιουσία του ΑΣΟ και να μοιραστεί στους φτωχούς και κατεστραμμένους σταφιδοπαραγωγούς. 5) Να καταργηθή ο έγγειος σταφιδικός φόρος, η εξαγωγική εισφορά και το συναλλαγματικό παρακράτημα. 6) Να καταργηθούν οι τοπικοί φόροι (λιμενικοί, κοινοτικοί, δημοτικοί, γεωργικών επιμελητηρίων και λοιπών ιδρυμάτων). 7) Ν’ απαλλαγούν οι εργαζόμενοι σταφιδοπαραγωγοί που έχουν μέχρι 50 χιλιάδες δραχμές εισόδημα από κάθε φόρο. 8) Προοδευτική φορολογία των πλουσιοχτηματιών, οινοκαρχαριών και σταφιδεμπόρων. 9) Σβήσιμο των χρεών των εργαζομένων σταφιδοπαραγωγών προς τους τοκογλύφους, τράπεζες και σταφιδεμπόρους. 10) Ατοκες μακροπρόθεσμες πιστώσεις στον καιρό της καλλιέργειας και συγκομιδής μέχρι την πούληση της σταφίδας, για να γλυτώσουν οι φτωχομεσαίοι παραγωγοί απ’ τους εκβιασμούς και τις ληστείες των τοκογλύφων σταφιδεμπόρων και τραπεζών. 11) Κατάργηση του φόρου και του μονοπωλίου στο οινόπνευμα, για να γίνει μεγαλύτερη κατανάλωση. 12) Οικονομικές ενισχύσεις στους κατεστραμμένους από θεομηνίες (χαλάζι, πάγους, ασθένειες, κρίση και τα λοιπά) εργαζόμενους σταφιδοπαραγωγούς σε βάρος των πολεμικών κονδυλίων, των ξένων ομολογιούχων και ντόπιων τοκογλύφων. 13) Λεύτερη φύτεψη, πώληση, απόσταξη, βιομηχανοποίηση της σταφίδας δίχως κανένα περιορισμό και δέσμευση. 14) Ατοκες κρατικές πιστώσεις για την κατασκευή και προμήθεια τεχνικών μέσων (υπόστεγα, τσιβιέρες, σταφιδόπανα κλπ.). 15) Αδασμολόγητο θειάφι, χαλκό, τσίγκο, τσιμέντο, σύρμα, πανιά, λιπάσματα, εργαλεία κλπ. δίχως μονοπώληση και εκβιασμούς από την Αγροτική Τράπεζα, τον ΑΣΟ, την Εταιρεία Λιπασμάτων. 16) Ελάττωση των δικαιωμάτων των σέμπιρκων κτημάτων προς τους μεγαλοχτηματίες στα 25%. 17) Κατάργηση των μοναστηριακών δικαιωμάτων (νόβολο κλπ.) 10-30% στιε σταφιδικές περιφέρειες Αιγιαλείας (Μεγάλο Σπήλαιο, Ταξιάρχη), Ζακύνθου κλπ. 18) Κατάργηση των δασμών και κάθε φόρου στο στάρι και όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Εισαγωγή ρούσικου φτηνού σταριού. 19) Κατασκευή τοπικών λιμανιών σ’ όλες τις σταφιδικές περιφέρειες σε βάρος των πολεμικών κονδυλίων. 20) Αναθεώρηση της εκτίμησης των ζημιών δίχως 200δραχμο και άμεση πραγματική αποζημίωση των χαλαζοπλήχτων. 21) Διορισμός γεωπόνων σε κάθε σταφιδική περιοχή. 22) Αποφυλάκιση των κρατουμένων σταφιδοπαραγωγών της Αιγιαλείας. Ισόβια σύνταξη στις οκογένειες των θυμάτων του σταφιδικού αγώνα. Αυστηρή τιμωρία των δολοφόνων και υπευθύνων για τα γεγονότα του Αιγίου.
- Δημοκρατικές ελευθερίες και κατάπαυση της φασιστικής τρομοκρατίας που εξασκείται σε βάρος των εργαζομένων.
- Διάλυση των ψευτοεθνοσυνελεύσεων και διενέργεια λεύτερων εκλογών με αναλογική ψηφοφορία.
Οι σταφιδοπαραγωγοί μονάχα με μια πάλη σκληρή, μονάχα με την ένωσή τους, μονάχα με τον όγκο τους και τη δύναμή τους και με τη βοήθεια των εργατών και όλης της φτωχολογίας θα περισώσουν το ψωμί των παιδιών τους και τις ελευθερίες τους που σήμερα κινδυνεύουν, όχι μόνον από τον κροταλία ΑΣΟ και τους ομοίους του αλλά κι’ από το τέρας του μοναρχοφασισμού» (1161).
(1161) “Ριζοσπάστης” 18/7/1935
