Τέλος η εφημερίδα αναφέρει τους ξένους εφοπλιστές, εισαγωγείς, μεσίτες, παντοπώλες, αρτοποιούς, βιομήχανους κ.λπ.

Σήμερα ποια είναι η κατάσταση; Ενα χιλιόλιτρο σταφίδας πάνω στο βαπόρι “φομπ” κοστίζει 4.950-6.000 δραχμές (α’ και β’ ποιότητα). Τα βάρη της σταφίδας ξεπερνούν τις 2.350 δραχμές, βγάζουν και οι σταφιδέμποροι κ.λπ. μεγάλο μερτικό και στους σταφιδοπαραγωγούς δεν μένουν ούτε τα μισά. Ολοι οι σταφιδέμποροι παίρνουν και από το τραστ των ξένων εφοπλιστών πίσω ένα 3%.

Από τα λίγα λεφτά που θα μείνουν στους σταφιδοπαραγωγούς θα πληρωθούν και οι τόκοι των τοκογλύφων και της Αγροτικής Τράπεζας, καθώς και οι αγροφύλακες κ.λπ. Φυσικά τα καλλιεργητικά έξοδα είναι έξω ολότελα που εξανεμίζουν το εισόδημα. Αν βάλουμε και τους έμμεσους φόρους για τα είδη που καταναλώνει ο αγρότης, τότε βλέπουμε ότι αυτός είναι σε χειρότερη θέση από το σκλάβο και δουλοπάροικο του Μεσαίωνα.

Η κατάσταση φέτο θα είναι πολύ χειρότερη για τους σταφιδοπαραγωγούς των κατωτέρων ποιοτήτων. Η χιτλερόφιλη κυβέρνηση Μεταξά με τις διάφορες “επιτροπές”, μικρές και μεγάλες, προσπαθεί να προετοιμάσει το έδαφος για να επιβάλλει:

1. Τις χαμηλές τιμές με 2.035 δραχμές το χιλιόλιτρο για τα πλεονάσματα.
2. Την εκρίζωση.
3. Το μονοπώλιο της “ενιαίας” διαχείρισης.

Παράλληλα βάζει και τους ειδικούς και ορισμένους “αντιπροσώπους” των σταφιδοπαραγωγών, που ζητάνε την κατάργηση των αμβύκων. Ετσι λένε θα βιομηχανοποιηθεί μεγαλύτερη ποσότητα σταφίδας. Την κατάργηση των αμβύκων σε συνδυασμό με το μονοπώλιο του οινοπνεύματος από καιρό το ζητούν και οι Εταιρείες Οίνων και Οινοπνευμάτων, καθώς και τα εμποροβιομηχανικά επιμελητήρια με σκοπό να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερα κέρδη και κλεψιές.

Με τη ρουκέτα της κατάργησης των αμβύκων, οι εκμεταλλευτές προσπαθούν ακόμα να φέρουν σε αντίθεση τους σταφιδοπαραγωγούς με τους αμπελουργούς. Μα δεν θα το κατορθώσουν. Οι αγρότες άσχετα με τα προϊόντα που παράγουν, φορολογούνται εξ ίσου άγρια και έχουν κοινούς εχθρούς τους οινοπνευματάρχες και κάθε λογής εκμεταλλευτές. Οπως οι σταφιδοπαραγωγοί έχουν μοναδικό προϊόν τη σταφίδα, έτσι και οι αμπελουργοί έχουν τα σταφύλια και το κρασί τους. Και τα τσίπουρα για τους φτωχούς αμπελουργούς δεν είνε άχρηστα “υποπροϊόντα” αλλά αποτελούν ένα μέρος από το μικρό εισόδημά τους. Οι χιλιάδες των αμπελουργών της Κρήτης, Ηπείρου, Μακεδονίας, Πελοποννήσου και ιδιαίτερα της Θεσσαλίας θα ματαιώσουν τα σχέδια του “Βάκχου” και των “ειδικών” του κράτους και των μεγαλοποτοποιών.

Κανένα από τα μέτρα που προτείνουν η επιτροπή του ΑΣΟ και οι διάφοροι πολιτευτές και “ειδικοί” δεν συμφέρει τους σταφιδοπαραγωγούς. Αμεσα θα ανακουφίσουν τους σταφιδοπαραγωγούς τα μέτρα αυτά:

1. Εξαγορά των πλεονασμάτων με 3.200-3.500 από την 1η του Σεπτέμβρη, αρχή του σταφιδικού χρόνου. Ετσι θα πάψει η εκμετάλλευση των τοκογλύφων και σταφιδεμπόρων.
2. Χρεωστάσιο για πέντε χρόνια.
3. Μακροπρόθεσμα δάνεια με 4% τόκο για να μπορούν να αναπτύξουν οι αγρότες το οικοκυριό τους.
4. Κατάργηση των δασμών και κάθε είδους φόρων στα είδη πρώτης ανάγκης (ψωμί, ζάχαρη, πετρέλαιο, ρούχα κ.λπ.).
5. Ενίσχυση στους κατεστραμμένους από πλημμύρες, παγετώνες κ.λπ.
6. Να φτιαχθούν λιμάνια σ’ όλα τα σταφιδοπαραγωγικά κέντρα.
7. Να χορηγηθούν αφορολόγητα θειάφι, γαλαζόπετρα, σταφιδόπανα κ.λπ.
8. Να διαλυθεί το τραστ “Βάκχος” και να καταργηθεί το μονοπώλιο της οινοπνευματοποίησης.
9. Ελεύθερη φύτευση, πούληση και βιομηχανοποίηση σταφίδας.
10. Ελάττωση των κομίστρων των σιδηροδρόμων και των ναύλων βαποριών.
11. Φορολογική απαλλαγή για όσους έχουν μέχρι 50 χιλιάδες δραχμές εισόδημα.
12. Προοδευτική φορολογία των πλουσίων.

Οι χαμηλές τιμές, η εκρίζωση και το μονοπώλιο της “ενιαίας” θα ρίξουν στη δυστυχία και την καταστροφή τους σταφιδοπαραγωγούς.

Παράλληλα θα πρέπει οι σταφιδοπαραγωγοί να ζητήσουν:

1. Να κάτσουν στο σκαμνί οι υπεύθυνοι που διαχειρίστηκαν και σπατάλησαν την περιουσία τους με τον ΑΣΟ και το τραστ “Βάκχος” και
2. Να βγει άμεσα μια επιτροπή 20μελής με ψηφοφορία από όλους τους σταφιδοπαραγωγούς (συνεταιρισμένους ή όχι) που να κάνει έλεγχο στον ΑΣΟ εκκαθαρίζοντας την κατάσταση για τη διάλυσή του. Επίσης η επιτροπή να αναλάβει την οργάνωση του αγώνα των σταφιδοπαραγωγών.

*

Απ’ όσα εκθέσαμε βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπεύθυνες για τα χάλια που κατάντησε η σταφίδα -το μαύρο χρυσάφι- είνε όλες οι κυβερνήσεις λαϊκών και βενιζελικών. Αυτές με το πρόσχημα προστασίας της σταφίδας δημιούργησαν από 40 χρόνια μια σειρά οργανισμούς για να παραδώσουν φτηνή πρώτη ύλη στις Οινοπνευματοποιητικές Εταιρείες, για να θησαυρίζουν δισεκατομμύρια. Παράλληλα ενίσχυσαν αντί να χτυπήσουν, τις ληστείες των μεγάλων σταφιδεμπόρων και του τραστ των ξένων και ντόπιων εφοπλιστών σε βάρος της σταφίδας.

Κι’ ακόμα με τους οργανισμούς επέβαλαν μεγάλους φόρους υπέρ του κράτους.

Πριν τον πόλεμο και ύστερα απ’ αυτόν η σταφίδα δεν είχε κρίση αλλά καταναλωνόταν όλη στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Την κρίση της σταφίδας την ενίσχυσαν τα “προστατευτικά” μέτρα που πήρε η πλουτοκρατία με τις κυβερνήσεις της. Ιδιαίτερα με τον ΑΣΟ μεγάλωσαν τα βάρη πάνω στην εξαγόμενη σταφίδα. Είνε δε τα βάρη αυτά που έριξαν την εξαγωγή από 180 εκατομμύρια που ήταν στα 1924-25 (ίδρυση ΑΣΟ) στα 140 εκατομμύρια λίτρες τα τελευταία χρόνια.

Για να αντιμετωπισθεί σήμερα η κατάσταση θα πρέπει να παρθούν:

1. Αμεσα μέτρα για τη φετινή εσοδεία.
2. Μέτρα για τη ριζική λύση του σταφιδικού ζητήματος.

Και τα μέτρα αυτά φυσικά μπορούν να επιβαρύνουν τους σταφιδοπαραγωγούς επιβαρύνοντας την κατάστασή τους.

Ο ΑΣΟ και το κράτος με τις “ειδικές” επιτροπές και τους κομματάρχες προσπαθούν και φέτο να ρίξουν τα βάρη στους φτωχούς σταφιδοπαραγωγούς. Η “προπαρασκευαστική” επιτροπή που οι εισηγήσεις της αποτελούν τη βάση των συζητήσεων στη “μεγάλη” 100μελή Επιτροπή λέει ότι: Μια που έπεσε σταθερά τα τελευταία χρόνια η παραγωγή της σταφίδας στα 140 εκατομμύρια λίτρες και η παραγωγή ξεπερνάει τα 200 εκατομμύρια, θα πρέπει:

1. Να εξαγοραστούν τα πλεονάσματα με 2.035 δραχμές και ως το 1940-41 (“Πενταετές σχέδιο”), να αυξηθεί η τιμή χρόνο με το χρόνο κατά 137 δραχμές! Αν αυξήσει εννοείται η εξαγωγή.
2. Για την εξαγόμενη σταφίδα α) να μείνει το παρακράτημα 50% που με τιμή 2.035 πλεονασμάτων θα είναι 1.018 δραχμές, β) να αυξηθεί η εξαγωγική εισφορά σε 1.197 δραχμές, γ) να καταργηθεί το συναλλαγματικό παρακράτημα και δ) να μείνουν οι τοπικοί φόροι 100 δραχμές.

Τα βάρη που προτείνει με τις ταχυδακτυλουργικές αυξομειώσεις είνε 2.315 δραχμές. Τι γίνεται μ’ αυτά τα μέτρα; Οι κύριοι της επιτροπής τα βάρη που είνε σήμερα 2.320 δραχμές (παρακράτημα 1.500, εξαγωγική εισφορά 600, συναλλαγματικό παρακράτημα 120 και τοπικοί φόροι 100 δραχμές), τα “κατεβάζουν” σε 2.315 δραχμές, δηλαδή κατά ένα τάλληρο.