Τον ξεχωρίσαμε από τους "Εικαστικούς Περιπάτους". Στα έργα του διακρίναμε μια ευαισθησία, μια συγκινητική απλότητα, έναν πρωτόλειο ρομαντισμό που δείχνει πως η δουλειά του θα εξελιχθεί σε ακόμη πιο υψηλά επίπεδα. Ο λόγος για ένα νέο και αρκετά σεμνό καλλιτέχνη, τον Κωνσταντίνο Σημειωνόπουλο, ο οποίος ζει και δραστηριοποιείται στην Καλαμάτα και εργάζεται πάνω στον τομέα των κατασκευών και της γλυπτικής. Μίλησε στην "Ε" για τα όνειρα, το σκεπτικό του, τον τρόπο προσέγγισης μιας καλλιτεχνικής ιδέας.

- Νιώθεις περισσότερο εικαστικός, γλύπτης, κατασκευαστής; Ποιος "τίτλος" νιώθεις πως σου ταιριάζει περισσότερο;
"Δεν πιστεύω ότι μπορεί να μπει κάποιο ''καρτελάκι'' για να μου
προσδιορίσει κάτι συγκεκριμένο. Να το πω με τον δικό μου τρόπο: θέλω να κατασκευάζω έργα δικής μου έμπνευσης, μοναδικά και με κίνηση. Ετσι μια κουπαστή καταλήγει να θυμίζει εικαστικό δρώμενο και ένα τραπέζι να σε ταξιδεύει στα ελαιοπερίβολα του Ταϋγέτου. Μάλλον συνδυάζω κάποια πράγματα".

- Πότε ξεκινά η σχέση σου με τη δημιουργία; Με ποια αφορμή;
"Το έναυσμα είναι η επιπλοποιία, μεγάλωσα μέσα σε ένα επιπλοποιείο με πραγματικούς καλλιτέχνες τον πατέρα μου και το θείο μου που κάθε μέρα σχεδίαζαν και κατασκεύαζαν κάτι διαφορετικό.
Στο δημοτικό θυμάμαι, σκάλιζα τις άκρες των μολυβιών και έφτιαχνα
πρόσωπα, αργότερα συμμετείχα σε αρκετούς διαγωνισμούς χαρταετού όπου κέρδιζα τον τίτλο της πρωτοτυπίας κάθε χρόνο. Ομως ένα μεγάλο άλμα έγινε μετά το στρατό, όταν πήγα στη Σιβιτανίδειο Σχολή. Εκεί ανακάλυψα ότι έχω κάποιες δυνατότητες στη γλυπτική και στο συνδυασμό των υλικών που αυξάνονται όσο τις εξασκώ".

- Ποια είναι τα υλικά με τα οποία επιλέγεις να δουλεύεις; Πού τα βρίσκεις και πόσο επεμβαίνεις σε αυτά, μέχρι να φτάσεις στο τελικό σου αποτέλεσμα;
"Μου αρέσει πολύ η μικτή τεχνική, να συνδυάζω ξύλο, μέταλλο, ύφασμα, γυαλί και πέτρα (μερικές φορές). Αν έχω ένα υλικό όπως είναι ο κορμός ενός δέντρου προσπαθώ να μην κάνω μεγάλες παρεμβάσεις, σε αυτό με βοηθάει η εύρεση κατάλληλου κορμού που ''γράφει ωραία στα μάτια μου''. Αν πάλι δουλέψω με πριστή ξυλεία τότε οι επεμβάσεις είναι μεγάλες. Οι παραλίες της Καλαμάτας είναι ο πρώτος προορισμός για την πρώτη ύλη και ακολουθεί ο Ταΰγετος σε ό,τι αφορά τα φυσικά υλικά".

- Πόσο εύκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να μπορέσει να πείσει με τη δουλειά του, ειδικά σε μια πόλη της επαρχίας;
"Είναι λίγο δύσκολο τουλάχιστον για εμένα λόγω υποδομής, δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο χώρο, μία έκθεση που θα παρουσίαζε καθημερινά τη δουλειά μου στο κοινό. Υπάρχουν όμως άνθρωποι στην πόλη μας που εκτιμούν και θέλουν ένα έργο τέχνης - η Καλαμάτα γενικότερα είναι μία πόλη με κουλτούρα".

- Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο έργο και γιατί;
"Το ''ευ αγωνίζεσθαι'' είναι το αγαπημένο μου. Πρόκειται για έναν κορμό ελιάς που θυμίζει αρχαίο Ελληνα αθλητή σε φυσικό μέγεθος,
τοποθετημένο επάνω σε μαύρο βελούδο με φαρδιά επιμεταλλωμένη κορνίζα και έναν αρχαίο ελληνικό κότινο να στεφανώνει νοητά το νικητή. Δύο χρόνια σκεπτόμουν πώς θα αναδείξω τη φυσική κίνηση και ομορφιά χωρίς να αλλοιώσω τον κορμό της ελιάς".

- Σκοπεύεις να παρουσιάσεις κάποια προσωπική έκθεση στην Καλαμάτα;
"Ακόμα όχι, οι υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές για να μου επιτρέψουν μία ατομική έκθεση, αρκούμαι σε ομαδικές εκθέσεις, όπως είναι οι «Εικαστικοί Περίπατοι»".