Μιλήσαμε με την Καλλιρρόη Βελέντζα, ιδρυτικό μέλος της ομάδας, τον Απόστολο Μεσσανάκη και την Κωνσταντίνα Κολόκα, οι οποίοι μας είπαν ότι όλους τους έφερε εδώ... ο έρωτας: όχι μόνο του καθενός για το ταίρι του, που τους προσέλκυσε εδώ, μα και της Καλαμάτας για το θέατρο - και όλων τους για τη δουλειά τους. Τώρα, βρίσκουν πια τον βηματισμό τους μες στην πόλη, ανακαλύπτοντας τους ανθρώπους και τα στέκια της... με μια αχόρταγη λαχτάρα να σχετιστούν, να πάρουν και να δώσουν.
• Πριν από τη συζήτηση έπρεπε να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις:
Καλλιρρόη: Είμαστε μια επαγγελματική ομάδα, είμαστε όλοι επαγγελματίες στη "ReAct". Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από μένα και την Κατερίνα Κίτσου, τη χορογράφο μας, τον περασμένο Φλεβάρη που αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί τη "Σονάτα του Σεληνόφωτος" εν είδει χοροθεάτρου: αυτό που αποτέλεσε στην ουσία το δεύτερο μέρος της παράστασης "Αφησέ με να ’ρθω μαζί σου, μ’ ακούς;" η οποία ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο. Οπότε μπορούμε να θεωρήσουμε ότι εγώ και η Κατερίνα είμαστε τα "ιδρυτικά μέλη". Στην πορεία μπήκε και ο Απόστολος Μεσσανάκης, επίσης ηθοποιός από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης όπως κι εγώ. Και το καλοκαίρι, για να ολοκληρώσουμε την ομάδα βάλαμε αγγελία για επαγγελματία ηθοποιό: Επικοινώνησε μαζί μας η Κωνσταντίνα, η οποία ήρθε στην πόλη πολύ πρόσφατα κι έγινε μέλος της ομάδας μας.
Κωνσταντίνα: Ναι, εγώ είμαι πολύ νέο μέλος, και στην πόλη και στην ομάδα...
Απόστολος: Ούτε εγώ κατάγομαι από εδώ. Κρητικός είμαι. Ζούσα στην Αθήνα από τα 17 μου έως τα 38, αλλά βρίσκομαι ήδη σχεδόν ενάμιση χρόνο στην Καλαμάτα. Εγώ επέλεξα να ζήσω στην πόλη.
Καλλιρρόη: Είμαστε όλοι... ερωτικοί μετανάστες!
• Θέατρο "Νηπιαγωγείο": Πώς δημιουργήθηκε και με τι στόχο; Ρωτήσαμε την ομάδα για την εμπειρία της από το πρώτο διάστημα της λειτουργίας του, αλλά και πώς ανταποκρίθηκε το κοινό.
Καλλιρρόη: Το θέατρό μας είναι βέβαια μια ιδιωτική πρωτοβουλία. Μας δημιουργήθηκε η ανάγκη ενός ανεξάρτητου θεατρικού χώρου, διότι καλώς ή κακώς τα διαθέσιμα κτήρια της Καλαμάτας είναι δημοτικά αμφιθέατρα - δεν είναι τόσο προσβάσιμα και επίσης είναι πολύ μεγάλα για εμάς, για τη δουλειά που κάνουμε εμείς. Ασχολούμαστε με ένα είδος θεάτρου το οποίο αναδεικνύεται καλύτερα σε έναν μικρότερο χώρο, πιο "προσωπικό", με περισσότερη επαφή του ηθοποιού με το θεατή. Θεωρούσα -κι ακόμη θεωρώ- ότι αυτό έλειπε απ' την πόλη και ότι είναι σημαντικό να υπάρχει ένας τέτοιος χώρος, φιλόξενος για όλες τις ομάδες, πιθανόν κι από άλλες πόλεις, που θα μπορούν να έρθουν εύκολα να δείξουν μια δουλειά. Το "Νηπιαγωγείο" είναι διαθέσιμο και για άλλες παραγωγές. Η ίδρυσή του ξεκίνησε μέσω crowd-funding, μια μέθοδο χορηγιών από τον κόσμο. Πήγε καλά και μας έδωσε έναυσμα να ξεκινήσουμε. Προσθέσαμε βέβαια κι εμείς ένα σημαντικό ποσό. Ξεκινήσαμε εδώ αρχές Οκτωβρίου - είμαστε πολύ "νέοι" ακόμα, πολύ φρέσκοι, και περιμένουμε. Κάποιες μικρές αλλαγές ίσως χρειάζονται ακόμα, νομίζω όμως ότι έχουμε πια έναν αρκετά ολοκληρωμένο χώρο.
Απόστολος: Το κοινό ανταποκρίθηκε πολύ καλύτερα απ’ όσο πιστεύαμε και οι ίδιοι. Εδειξε πραγματικά έντονη θέρμη - ειδικά μάλιστα για ένα είδος θεάτρου που δεν ήταν ακριβώς... θέατρο: Η πρώτη παράστασή μας εδώ στηριζόταν στο "Μονόγραμμα" του Ελύτη και στη "Σονάτα του Σεληνόφωτος" του Ρίτσου: δύο ποιήματα τα οποία δραματοποιήθηκαν. Ετυχε όμως να έρθει άνθρωπος ο οποίος δεν έχει δει ποτέ στη ζωή του θέατρο, αυτή ήταν η πρώτη του παράσταση, και παρ’ όλα αυτά του άρεσε τόσο πολύ που μου είπε ότι "μετά από αυτή την παράσταση θα συνεχίσω να βλέπω θέατρο". Αυτό πραγματικά δεν το πίστευα, θεωρούσα ότι το έργο αυτό ίσως απευθύνεται σε ένα πιο ειδικό κοινό. Αλλά αν σκεφτούμε την ουσία των πραγμάτων... η ουσία ποια είναι; Οτι απευθύνεται τελικά σε όλους, αρκεί η δουλειά να γίνεται με σωστό τρόπο.
Καλλιρρόη: Ναι, νομίζω ότι ήταν συνολικά θετική η ανταπόκριση του κόσμου. Ειδικά για το χώρο, μας είπαν τα καλύτερα. Το κοινό βέβαια είναι πάντα πιο πρόθυμο να συζητήσει για την παράσταση και το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, να σχολιάσει αυτά τα θέματα παρά τις πρακτικές λεπτομέρειες - κάτι το οποίο είναι και πολύ ωραίο, το θέλουμε.
• Σε ποιες περιοχές κινείται -και θα κινηθεί- το ρεπερτόριο του "Νηπιαγωγείου";
Καλλιρρόη: Εμείς κάνουμε γενικά ψυχολογικό θέατρο, έχουμε αυτή την τάση - χωρίς να αποκλείεται βέβαια η σωματικότητα, χωρίς να αποκλείονται άλλα είδη, χωρίς να αποκλείεται το παράλογο, το οποίο παρουσιάζουμε τώρα. Το ψυχολογικό θέατρο ξεκίνησε από το σύστημα Στανισλάβσκι στις αρχές του 20ού αιώνα, εξελίχθηκε στην αμερικανική σχολή, ας πούμε, του Actors Studio, μετουσιώθηκε σε Method Acting και είναι το είδος θεάτρου που έχουμε διδαχθεί κι εμείς στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης - η οποία είναι παραδοσιακά ψυχολογική σχολή. Οσον αφορά τα κείμενα, δεν νομίζω ότι η γκάμα μπορεί να περιοριστεί. Θεωρώ πως το οτιδήποτε μπορεί να παιχτεί με τον τρόπο του ψυχολογικού θεάτρου. Εμάς πάντως η εστίαση και το ενδιαφέρον μας είναι στα κλασικά κείμενα. Μας ενδιαφέρει να ασχοληθούμε με μεγάλους συγγραφείς, με ανθρώπους που άλλαξαν την τέχνη.
Απόστολος: Και αυτό, για να αλλάξουμε κι εμείς μέσα από την τέχνη. Γιατί στόχος μας δεν είναι μόνο να ανεβάσουμε μία παράσταση· μέσα από μια παράσταση μπορούμε να κερδίσουμε γνώση, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι καλλιτέχνες.
Καλλιρρόη: Η επιλογή των έργων μέχρι στιγμής έγινε καθαρά με κριτήριο το τι θέλουμε να κάνουμε, με αυστηρό κριτήριο... το τι μας αρέσει, τι μας εκφράζει καλύτερα. Θεωρώ ότι είναι πρωταρχικής σημασίας το κείμενο να καίγεσαι να το πεις. Να καίγεσαι να το παρουσιάσεις, να το δείξεις, να το παίξεις. Να έχει κάτι να πει σε σένα πρώτα - γιατί μόνο έτσι μπορείς να καταθέσεις την προσωπική σου αλήθεια, και μόνο έτσι μπορείς να μεταδώσεις κάτι και στο κοινό, και μόνο έτσι το κοινό μπορεί να ταυτιστεί και να το εισπράξει».
• Μιλήσαμε φυσικά για την ταυτότητα της τρέχουσας παραγωγής, αλλά και για τις εναλλαγές που θ' ακολουθήσουν.
Κωνσταντίνα: Τώρα έχουμε ξεκινήσει με το νέο μας έργο από το Σάββατο 19 Νοεμβρίου, και οι παραστάσεις θα διαρκέσουν μέχρι λίγο πριν από τις γιορτές: Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου θα είναι η τελευταία. Μιλάμε για "Το Μάθημα" του Ιονέσκο, παράλογο θέατρο. Η σκηνοθεσία είναι της Καλλιρρόης Βελέντζα, οπότε η παράσταση έχει χτιστεί πολύ όμορφα... και με πάρα πολύ κόπο - γιατί παράλληλα συνεχίζουμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα στο χώρο του "Νηπιαγωγείου".
Καλλιρρόη: Η υπόθεση αφορά μια μαθήτρια η οποία θέλει να πάει στο πανεπιστήμιο. Πάει λοιπόν στον καθηγητή να τη διδάξει... και υπάρχει επίσης μια υπηρέτρια, η οποία εμφανίζεται και προειδοποιεί ότι κάτι κακό θα γίνει, κάτι θα γίνει, κάτι θα γίνει... Ε, στο τέλος κάτι γίνεται, μην τα λέμε και όλα!
Απόστολος: Είναι μια κόκκινη παράσταση. Αν μπορούσαμε να της δώσουμε χρώμα, θα της δίναμε το κόκκινο.
Καλλιρρόη: Το κάθε έργο μας προς το παρόν θα παίζεται για ένα μήνα, όχι παραπάνω. Ο λόγος είναι ότι το κοινό της Καλαμάτας δεν είναι ανεξάντλητο. Κι αν κάποιος θέλει να δει το έργο, σε ένα μήνα θα έχει οπωσδήποτε ευκαιρία.
Κωνσταντίνα: Θέλουμε επιπλέον να έχουμε συνεχώς καινούργια τροφή, και για εμάς, αλλά και για το κοινό.
Καλλιρρόη: Υπάρχει πάντως περίπτωση να επαναλάβουμε κάποιες δουλειές. Αν νιώσουμε αργότερα ότι έχει κάτι να μας πει μια επανάληψη, βεβαίως θα την κάνουμε. Για την ώρα έχουμε φρέσκα πράγματα, ξέρουμε από τώρα τι θα ανεβάσουμε τους ερχόμενους μήνες. Το επόμενο θα είναι το "Ζοο Story" του Αλμπι και το μεθεπόμενο το "Κεκλεισμένων των θυρών" του Σαρτρ. Οπότε έχουμε μπροστά μας σχέδια να οργανώσουμε...
Κωνσταντίνα: Και φυσικά μετά τις γιορτές θα ξεκινήσουμε και παιδικό θέατρο, θα υπάρχει και μια παιδική παράσταση.
Απόστολος: Στόχος μας είναι να τρέχει μία παιδική παράσταση καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν.
• Στο Θέατρο "Νηπιαγωγείο" όμως δεν παίζουν μόνο παραστάσεις, αλλά και σεμινάρια, μαθήματα Υποκριτικής, Ιστορίας και Δραματολογίας, παιδικά τμήματα, γιόγκα...
Απόστολος: Εγώ έχω αναλάβει το μάθημα της Υποκριτικής και του Αυτοσχεδιασμού - Ανάπτυξης Εκφραστικών Μέσων. Εχω αρκετούς μαθητές κι είναι πολύ ενδιαφέρον, τόσο για μένα όσο και για τα παιδιά. Δεν είναι ένας κύκλος μαθημάτων, έχει περισσότερο τη μορφή ιδιαίτερων μαθημάτων. Εχουμε καταπιαστεί με συγκεκριμένα κείμενα, συγκεκριμένες συνθήκες... Στόχος μας είναι να μάθουμε ο καθένας από την πλευρά του ουσιαστικά πράγματα για την τέχνη του θεάτρου. Στα μαθήματα μπορούν να συμμετέχουν από ερασιτέχνες μέχρι επαγγελματίες ηθοποιοί, δάσκαλοι, ή και απλός κόσμος που δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο. Ετσι κι αλλιώς το θέατρο μπορεί να βοηθήσει τον καθένα: Ενα μάθημα Υποκριτικής μπορεί να μας ανοίξει τη φαντασία, μέσα από αυτή τη διαδικασία μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τους άλλους ανθρώπους και κυρίως τον εαυτό μας. Αρκεί όλο αυτό να γίνεται με σωστό τρόπο. Αν γίνεται με λάθος τρόπο, απλώς... περνάνε όλοι καλά - κάτι είναι κι αυτό.
Καλλιρρόη: Στο χώρο μας γίνονται και μαθήματα σύγχρονου χορού, κάτι πολύ ενδιαφέρον γιατί επίσης απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες, σ’ όλους τους σωματότυπους, σε όλους τους ανθρώπους, κ είναι πολύ δημιουργικό γιατί ανοίγει τεράστια πεδία έκφρασης. Ακόμη, γίνεται γιόγκα που μεταξύ άλλων βοηθάει πολύ στη συγκέντρωσή μας· εμένα προσωπικά η γιόγκα με έχει βοηθήσει πολύ μέχρι σήμερα. Γίνεται επίσης ένα θεωρητικό μάθημα Ιστορίας και Δραματολογίας, ενώ έχουμε και μαθήματα για παιδιά από 4 έως 6 ετών, από 6 έως 8, κι από 8 και πάνω. Ξεκίνησε επίσης ένα σεμινάριο διάρκειας 4 μηνών, το "Viewpoints" που είναι μία μέθοδος προετοιμασίας ηθοποιών - όχι απαραίτητα επαγγελματιών, απλώς θα πρέπει κανείς να έχει μια επαφή με τη σκηνή για να το παρακολουθήσει. Δεν είναι για απολύτως αρχάριους. Διδάσκει η Καλαματιανή Πένυ Γκούζου, θεατρολόγος επίσης και νέο μέλος, νέα συνεργασία στην ομάδα μας.
Κωνσταντίνα: Στο "Νηπιαγωγείο" δηλαδή, όπως βλέπετε, ουσιαστικά δουλεύουμε συνέχεια...
• Και οι αυτοσχεδιασμοί του "Couch Soup" πάνω σε θεατρικά κείμενα που είχε γράψει το κοινό;
Απόστολος: Α, το "Couch Soup" πήγε υπέροχα, ήταν θαυμάσιο, είχε πάρα πολλές συμμετοχές! Οταν μου πρότεινε την ιδέα η Καλλιρρόη με τρόμαξε λίγο, γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτό το πράγμα: να πάρεις εκείνη τη στιγμή, πάνω στη σκηνή, ένα κείμενο στα χέρια σου που το έχει γράψει κάποιος άγνωστος, και να το κάνεις κάτι. Το καλό είναι πως όταν δύο άνθρωποι έχουν κοινή αντίληψη, κοινή αισθητική, και μπορούν να ταιριάξουν πάνω στη σκηνή -κάτι που δεν συμβαίνει με όλους τους ηθοποιούς- μπορούν να ξεπεράσουν και τον εαυτό τους. Με το "Couch Soup" συνειδητοποίησα ότι μπορώ να κάνω και πράγματα που νόμιζα ότι δεν μπορούσα. Εγώ είμαι και λίγο σκληροπυρηνικός, είμαι πολύ της πρόβας, να δουλεύω 100 χρόνια για να ανεβάσω κάτι... αλλά τελικά συνειδητοποίησα ότι όταν συνεργάζεσαι με σωστούς ανθρώπους, μπορεί σε μια στιγμή, χωρίς να έχεις ούτε καν τα απαραίτητα, να δημιουργήσεις πολύ όμορφα πράγματα.
Καλλιρρόη: Εγώ χάρηκα πολύ με τη συμμετοχή του κοινού, με το γεγονός ότι το κοινό μπήκε σε δημιουργική διαδικασία, έγραψε καλά κείμενα, με ενδιαφέρον... σε σημείο που αναγκαστήκαμε να κάνουμε και δεύτερο "Couch Soup" και πήρε παράταση να γίνει και δεύτερη.
Κωνσταντίνα: Εγώ το είδα ως θεατής. Γνώριζα τι έχουν κάνει μέχρι τώρα οι συνεργάτες μου, αλλά δεν είχα δει πώς μπορούν να δουλέψουν ένα κείμενο που μόλις έπεσε στα χέρια τους. Ηταν εκπληκτικό το πώς ένα κείμενο που αρχικά ίσως παρέπεμπε σε μια δραματική κατάσταση το έκαναν κωμικό - ή το αντίστροφο. Ηταν μοναδικό... Πολύ όμορφη εμπειρία και πολύ ωραία τα κείμενα που έστειλε το κοινό.
Καλλιρρόη: Γι' αυτό και σίγουρα θα το ξανακάνουμε. Περάσαμε πολύ καλά για να το αφήσουμε πίσω μας - και ήταν πάρα πολλά τα κείμενα.
• Υπάρχουν σκέψεις στη "React", αλλά και περιθώρια, για συνεργασίες με τα υπόλοιπα επαγγελματικά ή και ερασιτεχνικά σχήματα της Καλαμάτας;
Καλλιρρόη: Τις ερασιτεχνικές ομάδες θα ήταν καταρχάς χαρά μας να τις φιλοξενήσουμε εδώ στο χώρο μας - αλλά νομίζω ότι οι παραγωγές τους δεν μπορούν να φιλοξενηθούν εύκολα σ' ένα μικρό θέατρο 50 ατόμων. Αν φυσικά κάποια ομάδα θεωρεί ότι μπορεί να εξυπηρετηθεί από το "Νηπιαγωγείο", είμαστε ανοιχτοί. Είμαστε γενικά ανοιχτοί στις συνεργασίες. Υπάρχει διάθεση να συνδημιουργήσουμε, ειδικά με τους επαγγελματίες. Και υπάρχουν στα χαρτιά διάφορες πιθανότητες...
Απόστολος: Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί όλοι να συνεργαστούν με όλους. Αυτό που μας αφορά κυρίως, είναι για ποιο λόγο οι άνθρωποι κάνουν θέατρο, αλλά και ποια είναι η διαδρομή τους μέχρι την παράσταση που έχουν σχηματίσει στο κεφάλι τους. Αυτό εμένα με αφορά πάρα πολύ. Ποια είναι τα όπλα τους δηλαδή και ποιες οι κινήσεις που κάνουν μέχρι να φέρουν σε πέρας το συγκεκριμένο αντικείμενο πώς δουλεύουν την κάθε τους παραγωγή.
• Πώς να βιώνουν άραγε αυτοί οι νέοι άνθρωποι τη μετάβαση και τη νέα τους καθημερινότητα, προσωπική και επαγγελματική, στην Καλαμάτα; Με το χέρι στην καρδιά...
Καλλιρρόη: Θα σας πω εδώ κάτι που έχουμε αντιμετωπίσει ως νέα ομάδα στην Καλαμάτα και το οποίο τολμώ να πω ότι δεν το καταλαβαίνω ακριβώς... Εγώ, ας πούμε, κατάγομαι από την Καλαμάτα αλλά έζησα όλα μου τα χρόνια στην Αθήνα κι ερχόμουν ως παιδί για διακοπές. Αποφάσισα όμως πριν από ενάμιση χρόνο να έρθω μόνιμα στην Καλαμάτα - όπως είπα πριν, όλοι στην ομάδα είμαστε ερωτικοί μετανάστες....
Απόστολος: ...Εγώ έχω ερωτευτεί απλά το θέατρο! Επέλεξα αυτή την πόλη για να ζήσω και να κάνω θέατρο. Αλλά και πάλι ερωτευμένος θεωρούμαι - με τη δουλειά μου!
Καλλιρρόη: Πραγματικά τον εντάσσω κι αυτόν στους ερωτικούς μετανάστες, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο! Η Κωνσταντίνα ζούσε επίσης στην Αθήνα και ήρθε πολύ πρόσφατα. Ο Απόστολος ήρθε ταυτόχρονα μ’ εμένα. Η Κατερίνα ήταν 2-3 χρόνια πριν εδώ. Εχουμε λοιπόν συναντήσει πάρα πολύ το "από πού είστε" και το "τίνος είσαι συ". Αναρωτιέμαι τι σημασία μπορεί να έχει, από την άποψη ότι απ’ όπου και να είμαστε, επιλέξαμε την Καλαμάτα. Είναι κάτι ανάλογο με τη σχέση μητέρας - παιδιού και θετής μητέρας - παιδιού: Εχει καμία διαφορά αν μια μητέρα είναι φυσική ή έχει υιοθετήσει το παιδί της, ως προς την αγάπη που μπορεί να υπάρχει μεταξύ τους; Δεν πιστεύω ότι υπάρχει. Ετσι κι εμείς, επιλέξαμε την Καλαμάτα - μπορεί εγώ να έχω καταγωγή από εδώ αλλά δεν έπαιξε ρόλο σ’ αυτή την επιλογή. Επιλέξαμε την Καλαμάτα για να δώσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε. Και θα χαρούμε η Καλαμάτα, οι άνθρωποι της Καλαμάτας, να έρθουν και να πάρουν αυτό που έχουμε.
Απόστολος: Βρίσκονται ακόμα στη διαδικασία να μας γνωρίσουν... Υπήρξαν και στιγμές που ομολογώ ότι έχω νιώσει λίγο "ξένος", κι αυτό με θλίβει κάπως γιατί εμένα δεν με έφεραν οι κακές συνθήκες πίσω στο σπίτι μου που το έχω αφήσει εδώ και 50 χρόνια. Το σπίτι μου δεν είναι εδώ - όμως εγώ επέλεξα να φτιάξω το σπίτι μου εδώ. Ισως οι συνθήκες στην Αθήνα όπου ζούσα να ήταν καλύτερες· κάτι όμως μου έλεγε ότι πρέπει να ζήσω στην Καλαμάτα. Μου ταιριάζει πάρα πολύ αυτή η πόλη.
Κωνσταντίνα: Εγώ εκεί που το σκεφτόμουν αν θα μετακομίσω ή όχι (γιατί είχα ένα άγχος με τα επαγγελματικά μου), μόλις είδα ότι μπορώ ως επαγγελματίας κάπου να σταθώ στην Καλαμάτα, αυτό μου έδωσε το οριστικό ΟΚ για να έρθω. Είπαμε, είμαι ερωτική μετανάστρια, αλλά το ότι βρήκα κάπου να σταθώ επαγγελματικά στην πόλη ήταν καταλυτικό...
Απόστολος: Προσωπικά είδα ότι η πόλη αυτή διψάει πολύ για τέχνη. Από εκεί ξεκίνησα μάλλον.
Καλλιρρόη: Πραγματικά διψάει! Πολλοί χορεύουν, πολλοί παίζουν μουσική, πολλοί ακούν μουσική, πολλοί βλέπουν θέατρο, πολλοί παίζουν θέατρο... Το ρόλο των ερασιτεχνικών ομάδων δεν πρέπει καθόλου να τον υποτιμούμε. Υπάρχουν τόσο πολλές και τόσο πολυπληθείς ομάδες, που είναι εντυπωσιακό και θαυμάσιο. Και είναι σημαντικό γιατί το θέατρο μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Αρα υπάρχουν εδώ πάρα πολλοί άνθρωποι που επέλεξαν αυτόν το δρόμο για να εξελίξουν το υλικό τους, τον εαυτό τους.
Κωνσταντίνα: Εχει ζήτηση όλη αυτή η παραγωγή από το κοινό. Για να έχει η πόλη τόσες ομάδες, σίγουρα ζητούσε θέαμα το κοινό.
Καλλιρρόη Εγώ πάντως το έχω ξαναπεί: Ολα μου τα χρόνια ως φοιτήτρια των δραματικών σχολών, της Θεατρολογίας, των μεταπτυχιακών μου, περισσότερα πράγματα έμαθα βλέποντας θέατρο, παρά μέσα από τα βιβλία μου ή από τη μελέτη στη σχολή! Γι' αυτό μάλιστα θεωρώ ότι και για τον ερασιτέχνη ηθοποιό μια επαγγελματική προσέγγιση μπορεί να του ανοίξει δρόμους. Αρα, κι από αυτή την άποψη νομίζω ότι υπάρχει χώρος γι’ αυτό που κάνουμε. Και πάνω απ' όλα θα ήθελα να γίνει συνειδητό ότι δεν είμαστε σε κανενός είδους ανταγωνισμό, ούτε με την πόλη, ούτε φυσικά με τις άλλες ομάδες. We come in peace!...
• Ποια είναι λοιπόν τα νέα τους στέκια; Ζητήσαμε να μας πουν πού συχνάζουν και τι αγαπούν περισσότερο στην πόλη:
Απόστολος: Εγώ αγαπώ πολύ την κεντρική πλατεία, κι εκεί είναι το αγαπημένο μου στέκι. Το πιο αγαπημένο μου "στέκι" όμως είναι ο ποδηλατόδρομος!
Κωνσταντίνα: Αυτό που μου αρέσει στην πόλη, εκτός από το φαγητό, είναι ότι εδώ τα μαγαζιά έχουν κρατήσει την ταυτότητά τους: Δεν είναι όλα μια καφετέρια που έπειτα γίνεται και λίγο φαγάδικο και μετά είναι και λίγο μπαράκι. Η Καλαμάτα έχει τα καφέ της, τα εστιατόρια-ουζερί της, τα μπαράκια της... Εχει τύπο σ’ αυτό η πόλη και μου αρέσει πολύ.
Καλλιρρόη: Εγώ προσωπικά λατρεύω το Ιστορικό Κέντρο και τα μαγαζιά του. Πηγαίνουμε πάρα πολύ εκεί· καταρχάς για εμάς εδώ είναι και πολύ βολικό. Σ' αυτό που είπε η Κωνσταντίνα έχει δίκιο, έχουν κρατήσει τύπο τα μαγαζιά - κι επίσης μου αρέσει που έχουν υψηλής ποιότητας προϊόντα και υπηρεσίες. Δεν σου σερβίρει ο άλλος τη χθεσινή πατάτα, την προτηγανισμένη πατάτα... Εδώ είναι όλα τοπικά και οι γεύσεις πολύ καλύτερες, δηλαδή πραγματικά νιώθω τη γεύση των φαγητών! Από την ώρα που ήρθα εδώ λέω "τι έτρωγα τόσα χρόνια;"».
• Και ένα τελευταίο σχόλιο, ιδέα, όνειρο, ευχή...
Καλλιρρόη: Ειδικά για όσους ασχολούνται με την τέχνη, εύχομαι να κοιτάζουμε τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Να αναζητάμε λίγο πιο βαθιά και επίμονα την αλήθεια των πραγμάτων. Τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται, σχεδόν ποτέ. Πρέπει να ψάξουμε. Νομίζω ότι το έχουμε όλοι ανάγκη.
Απόστολος: Ο,τι κάνουμε πρέπει να το κάνουμε με ήθος και αξιοπρέπεια, να είμαστε απόλυτα συνειδητοποιημένοι, να σεβόμαστε τους συναδέλφους, να σεβόμαστε τα μέλη της ομάδας και, όπως είπε η Καλλιρρόη, πρωταρχικός στόχος να είναι η αναζήτηση της αλήθειας. Να γνωρίζουμε ποια είναι η βάση των πραγμάτων. Τι σημαίνει θέατρο, για ποιο λόγο κάνουμε θέατρο.
Κωνσταντίνα: Εγώ θέλω να δίνονται ευκαιρίες στις πολιτιστικές δράσεις, ιδίως σε μια πόλη όπως η Καλαμάτα που ήταν και υποψήφια Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα, έχει σημασία η όλη διαδρομή, στη διάρκεια της οποίας έγιναν πολλά. Θέλουμε να είμαστε κι εμείς κομμάτι της πολιτιστικής ζωής της Καλαμάτας.
