Με αυτή την αφορμή η "Ε" φιλοξενεί σήμερα μια συζήτηση με τη νέα συγγραφέα - η οποία μιλώντας για το βιβλίο αποκαλύπτει επίσης τα "είναι" και τα "θέλω" της γραφής της, τη σχέση με τους ήρωες και τα κείμενά της, καθώς και το νήμα που τη συνδέει σταθερά με τη γενέτειρά της.

- Πότε ξεκίνησες να φλερτάρεις με τη γραφή και πότε βεβαιώθηκες ότι θέλεις να γίνεις -και θα γίνεις- συγγραφέας;

Είμαι ακόμα δόκιμη στη συγγραφή. Για να λάβω τον τίτλο του συγγραφέα θέλει πολλή πειθαρχημένη δουλειά. Το φλερτ με το γράψιμο ξεκίνησε στα φοιτητικά μου χρόνια. Ξεκίνησα να γράφω ποιήματα πρωτόλεια που πήγαζαν από μια ανάγκη γνωριμίας και προσδιορισμού με το γύρω μου και το μέσα μου· μια ανάγκη έκφρασης όσων "ασφυκτιούσαν στο λαρύγγι" μου σαν εξομολόγηση.

Ο σπόρος της σχέσης φυτεύτηκε από τα σχολικά διαβάσματα - και από εκείνη την ποιητική ανθολογία που ξεφύλλιζα ήδη από το δημοτικό, κόκκινη στο εξώφυλλο με χρυσά γράμματα.

- Με “Το τσόφλι” έσπασες πρόσφατα το δικό σου τσόφλι και βγήκες στον κόσμο των βιβλίων με το πρώτο αποκλειστικά δικό σου πόνημα. Πώς νιώθεις; Τι αλλάζει;

Πολύ όμορφα νιώθω, ιδιαίτερα που θα επικοινωνήσω στους αναγνώστες κάτι δικό μου και θα το κάνουν δικό τους. Εξάλλου ένα βιβλίο ολοκληρώνεται μόνο εφόσον υπάρχει έστω και ένας αναγνώστης.

Δεν έχει αλλάξει κάτι, πέρα από την επιβεβαίωση ότι υπάρχουν άνθρωποι πολύ δοτικοί στα λόγια και τις πράξεις τους. Τους ευχαριστώ πολύ.

- Πάντως, οι ήρωες των διηγημάτων σου αναπολούν το δικό τους τσόφλι, πλέοντας με τη σκέψη τους κόντρα στο ρεύμα του χρόνου. Είναι ανόμοιοι· τι τους συνδέει;

Καθένας από τους ήρωες έχει τη δική του προσωπικότητα. Μου παρουσιάστηκαν έτσι ώστε δεν μπορούσα παρά να τους δεχτώ. Ισως φτιάχνονταν με τέτοιο τρόπο για να τους συμπονώ. Παρά τις διαφορές τους, όλοι είναι μοναχικοί κι αδιέξοδοι - και θα ήθελαν μια επιστροφή, μια επανεκκίνηση.

- Το βιβλίο σου έχει ιδιότυπη δομή: Ζευγάρια πεζών 12 τον αριθμό: μια ντουζίνα εύθραυστα “αβγά” με τον πυρήνα και το κέλυφός τους, απ’ τα οποία εκκολάπτεται… ποια συγγραφική σου ανάγκη;

Τα ζευγάρια ήταν μια ιδέα εντελώς ώριμη. Μια ανάγκη για την άλλη όψη των πραγμάτων: για την κρυφή ματιά σε αντίθετες ή παράλληλες πλευρές. Γιατί μόνο έτσι  επιτυγχάνεται μια τέλεια περιστροφή. 24 οι ιστορίες, όσα και οι ώρες...

- Σκέφτεσαι να προχωρήσεις σύντομα και στη μεγάλη φόρμα, στο μυθιστόρημα, ή προς το παρόν σε εκφράζει η αφαιρετική εστίαση του διηγήματος;

Η αλήθεια είναι ότι η μικρή φόρμα, η ευσύνοπτη, με εκφράζει πολύ. Μικρή έκταση με συμπυκνωμένο νόημα· ωστόσο η μεγάλη φόρμα έχει άλλες χάρες. Είναι μια πρόκληση για κάποιον που ξεκινά τις προσπάθειές του. Αν θα υποκύψω στην πρόκληση θα εξαρτηθεί από τους ήρωές μου και το κατά πόσο θα θέλουν να παραμείνουν λογοτεχνικά ζωντανοί.

- Γράφεις επίσης ποιήματα, στίχους, παραμύθια, άρθρα… Σκοπεύεις να εστιάσεις κάπου περισσότερο ή σε ανακουφίζει αυτή η εναλλαγή;

Δεν σκοπεύω να περιοριστώ σε κάποιο λογοτεχνικό είδος. Δεν είναι άλλωστε θέμα απόφασης για μένα. Ερχονται και με βρίσκουν αυτά. Υπήρχε περίοδος που έγραφα ταυτόχρονα διάφορα είδη. Ισως και να είναι ανακουφιστική η εναλλαγή, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ προηγουμένως.

- Τι είδους ταυτότητα αποτελεί για σένα η Καλαμάτα; Μια σχετικά μικρή πόλη λειτουργεί κυρίως ως έμπνευση ή ως περιορισμός;

Ταυτότητα προσδιοριστική είναι. Η Καλαμάτα λειτουργεί τις περισσότερες φορές ανακουφιστικά. Περιορισμός σε καμία περίπτωση, με τόσες όμορφες εικόνες και ετερόκλητους χαρακτήρες. Ως έμπνευση, υπάρχουν φορές που δρα υπογείως. Μου αρέσει αυτό γιατί εκπλήσσει και μένα στο γραπτό μου.

- Εργάζεσαι επαγγελματικά με παιδιά. Ποιες “υπερδυνάμεις” θα ήθελες να τους χαρίσεις, για όταν θα σπάσουν το δικό τους τσόφλι;

Την υπερδύναμη να αναγνωρίζουν και να συμφιλιώνονται με την αδυναμία τους, την υπερδύναμη να θυμώνουν αλλά να μπορούν να το διαχειρίζονται, την υπερδύναμη να μην τους δημιουργούνται ενοχές για κάτι που θέλουν, την υπερδύναμη να βρίσκουν τη χαρά στα μικρά και ασήμαντα, την υπερδύναμη να λένε αλήθειες, κυρίως στον εαυτό τους... και πολλές άλλες, για να γίνουν ισορροπημένοι ενήλικες.

Την Πέμπτη 9 Αυγούστου στις 8 μ.μ., οι Εκδόσεις Κέδρος και το βιβλιοπωλείο "Βιβλιόπολις" - Δήμητρα Δημοπούλου, με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Σωματείου για την Τέχνη & Φύση "Ναρτούρα", παρουσιάζουν το βιβλίο της Βίκης Κοσμοπούλου "Το Τσόφλι" στο καφέ "Ανδρούβιστα" στην Καρδαμύλη. Θα μιλήσουν ο ποιητής Αγγελος Λάππας, πρόεδρος της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων, και ο Μιχάλης Μπορνόβας, οδοντίατρος. Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Σταυρούλα Μπαρδουνιώτη. Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.