Η συναυλία θα γίνει μετά τη μεγάλη παρέλαση των αρμάτων και των γκρουπ, και έτσι η φετινή διοργάνωση αναμένεται να είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη! Η ίδια μίλησε στην “Ε” για τα σχέδιά της, για τη μουσική που τόσο αγαπάει, αλλά και για τους καλλιτέχνες που την έχουν στιγματίσει.

- Τι θα ακούσει από σένα το κοινό στη συναυλία της Δευτέρας στη Μεσσήνη; Τι έχεις ετοιμάσει με τον Ησαΐα Ματιάμπα;

Είναι το ξεκίνημα μιας νέας συνεργασίας. Εχουμε ετοιμάσει ένα πολύ δυνατό πάρτι. Ετσι μας αρέσει να το λέμε. Προφανώς θα έχουμε και το ρεπερτόριό μας, αλλά θα ακουστούν και πάρα πολλά άλλα τραγούδια. Οταν έχεις live band, όλη η αίσθηση αλλάζει. Γι’ αυτό και προσκαλούμε τον κόσμο να έρθει και να το ζήσει από κοντά!

- Μεγαλώνοντας, ποιοι καλλιτέχνες αποτέλεσαν έμπνευση για σένα; Μουσικά, χορευτικά και αισθητικά; Φαίνεται πως έχεις πολλές -και σημαντικές- επιρροές.

Πιο μικρή, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα ακούσματα των γονιών μου. Στο σπίτι και στα ταξίδια μας. Καλή, ποιοτική ελληνική μουσική. Από Βίκυ Λέανδρος μέχρι και όλους τους μεγάλους Ελληνες συνθέτες. Μετά την εφηβεία άρχισα να ακούω πιο πολύ ξένη μουσικλη, όλα τα είδη. Τώρα με τραβάει περισσότερο η μουσική του σήμερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επιστρέφω και στα παλιά.

- Καλλιστεία, θέαμα με χορό, σόου με τραγούδι και μίμηση, παρουσίαση, live εμφανίσεις... Τα έχεις κάνει όλα και με μεγάλη επιτυχία. Ποιο από όλα τα κομμάτια της δουλειάς σου θεωρείς πιο απαιτητικό, ποιο σε δυσκόλεψε περισσότερο;

Το πιο δύσκολο, θεωρώ, είναι να τραγουδάς live με συντονισμένη χορογραφία. Σε πολύ κόσμο φαίνεται απλό, χρειάζεται όμως φοβερή δύναμη, έλεγχο φωνής, φυσική κατάσταση… Ασ'το, είναι κάτι που κάθε φορά το βλέπω σαν πρόκληση.

 - Αισθάνεσαι δικαιωμένη από την επιλογή σου να τραγουδήσεις το συγκεκριμένο μουσικό είδος, αυτό που υπηρετείς τα τελευταία χρόνια; Θα το χαρακτήριζες trap (που είναι και πολύ hot τάση αυτή την εποχή), hip hop, rap;

Οι ταμπέλες δεν έχουν σημασία. Και νομίζω ότι δε νοιάζουν και τον κόσμο. Ολο αυτό που έξω ονομάζουν “urban” μουσική (hip hop, r&b, dance, trap) είναι πλέον η pop του σήμερα. Εδώ η pop ήταν και θα είναι η ελληνική μουσική. Λαϊκά, ελαφρολαϊκά κ.λπ. Δεν υπάρχει θέμα δικαίωσης. Ο καθένας κάνει τη μουσική που τον κάνει να νιώθει καλά, που τον εκφράζει.

- Γιατί δεν βλέπουμε πολλές γυναίκες να ραπάρουν, ακόμα και σήμερα που αυτό γίνεται πια σε όλο τον κόσμο;

Γιατί γενικά ο χώρος του θεάματος δεν είναι εύκολος για τις γυναίκες. Μπορεί να έχουμε πετύχει διάφορες κατακτήσεις, αλλά ακόμα δεν είμαστε εκεί που θέλουμε. Η συγκεκριμένη μουσική έχει μια επιθετικότητα, ένα attitude που για πολλούς δεν ταιριάζει στη γυναίκα. Πάντως όλο και περισσότερες κατακτούν τις πρώτες θέσεις.

- Ολα τα βιντεοκλίπ σου είναι ολοκληρωμένες δουλειές με στόρι, χορογραφία, υψηλή αισθητική στα κοστούμια. Το τελικό αποτέλεσμα έχει και δικές σου “πινελιές”, σου αρέσει να συμμετέχεις με τις ιδέες σου;

Δεν γίνεται αλλιώς. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς. Και αγαπημένο. Να καθόμαστε με την ομάδα να προετοιμάζουμε ένα clip... Πολλές φορές, ολόκληρη η ιδέα ενός τραγουδιού συνοδεύεται από την ιδέα του videoclip. Νιώθω τυχερή που τα περισσότερα σχέδιά μου έχουν πάρει εικόνα.

- Τι σχέδια έχεις για το επόμενο διάστημα όσον αφορά νέα τραγούδια; Μήπως θα ανακαλύψουμε και κάποια νέα πτυχή του ταλέντου σου (π.χ. θέατρο, σίριαλ); 

Ετοιμάζουμε αρκετές κυκλοφορίες (τραγούδια) και εκπλήξεις για το 2019. Προς το παρόν, μόνο το “Your face sounds familiar” υπάρχει, δεν σκέφτομαι κάτι άλλο.

- Είναι αλήθεια πως αποτελείς πολύ αγαπητό πρόσωπο στα νέα κορίτσια. Σου στέλνουν μηνύματα για ζητήματα που τα απασχολούν, για αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν; Και τι αφορούν κυρίως αυτά; Τι συμβουλές τους δίνεις; 

Προσπαθώ να μιλάω με όποιον μπαίνει στον κόπο να απευθυνθεί σε μένα. Δεν γίνεται βέβαια να αντικαταστήσω οικογενειακά ή φιλικά πρόσωπα. Αυτό που πάντα λέω είναι να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με ειλικρίνεια, ευθύτητα και αισιοδοξία.

- Ποια ήταν μέχρι τώρα η αγαπημένη σου μεταμφίεση στο “Your face sounds familiar”; Σε ποιο από τα πρόσωπα είχες την περισσότερη αδυναμία και σε ποιο τη μεγαλύτερη δυσκολία;

Προφανώς και καλλιτέχνες όπως η Γαλάνη και η Φαραντούρη προσεγγίζονται με δυσκολία, σοβαρότητα και σεβασμό. Η καριέρα και το έργο τους το απαιτούν αυτό. Αλλά η “αδυναμία” μου ήταν η Nicki Minaj, που όσο και να σας φαίνεται περίεργο, ήταν πολύ δύσκολη. Εχει δύσκολο και σε διπλό χρόνο flow.