- Βρίσκεστε πέντε δεκαετίες παρών καλλιτεχνικά. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη δουλειά σας όλα αυτά τα χρόνια;

«Δεν θα μπορούσε παρά να είναι αποτύπωση του χαρακτήρα μου. Προσαρμοσμένη στον ηχητικό και στοχαστικό κόσμο της κιθάρας, μιας και είναι το μόνο όργανο που γνωρίζω και παίζω. Είναι και ανθρωποκεντρική από τα στιχουργήματα-ποιήματα που επιλέγω να μελοποιήσω. Μουσικολογικά, πάντα έχω ως σκέψη τις γέφυρες Ανατολής-Δύσης, που είναι η πεμπτουσία της βαλκανικής μας κουλτούρας. Ημουν και παραμένω πολίτης μέσα στην κοινωνία της μνήμης από τους ταξιδευτές του '60…».

 

- Η σημερινή πολιτική-κοινωνική κατάσταση σας δίνει καλλιτεχνικά ερεθίσματα;

«Ασφαλώς και με επηρεάζει. Το θεωρώ ως δεδομένο. Ζούμε ιστορικές στιγμές με μια κοινωνία που δείχνει κουρασμένη, φοβισμένη, τρομοκρατημένη από τον οικονομικό βομβαρδισμό, παγιδευμένη από την πολιτική σαχλαμάρα που συσσωρεύτηκε επί δεκαετίες και συγκρατημένη μπροστά στην απειλή ενός ιστορικού πισωγυρίσματος με τις συμμορίες των πιστολέρο με τις μαύρες μπλούζες που μέσω ναζισμού θα σώσουν το έθνος (!!!). Αν δεν είναι ατμόσφαιρα αυτή, τότε τι είναι; Αυτή η ατμόσφαιρα είναι όντως "καλλιτεχνικό ερέθισμα", πιστέψτε με».

 

- Είστε άνθρωπος που αρθρώνετε δημόσιο λόγο. Ποια σημεία της ελληνικής πραγματικότητας σας απογοητεύουν, σας θυμώνουν;

«Δεν είναι μόνο θυμός. Είναι μια απογοήτευση όταν βλέπουμε μπροστά μας να ξετυλίγεται (να αποκαλύπτεται) το νήμα της ελληνικής κακοδαιμονίας με τις καθημερινές ατελείωτες αποκαλύψεις για καταχρήσεις, σκάνδαλα παντός τύπου, πλεκτάνες, διαπλοκές, επιδόματα-συντάξεις σε πολίτες που ψευδώς αναφέρονται ως τυφλοί! Σε λαθραίες συντάξεις, σε εισφοροδιαφυγές, ένας ολόκληρος λαός (ο επονομαζόμενος και "υπερήφανος") που έχασε την αξιοπρέπειά του εν ριπή οφθαλμού, αφού, σε συνεργασία με τον κρατικό μηχανισμό, χώθηκε μέσα στο έρεβος της αδίστακτης διαπλοκής… Είναι πολλά, πάρα πολλά τα τραύματα. Μπροστά σε ένα απεχθές δικομματικό παιχνίδι μιας εξουσίας που επί δεκαετίες υφάρπαξε πλούτο και προνόμια, κατάφερε να μας "κλέψει" ακόμα και την αξιοπρέπεια που τώρα θα πρέπει να την επανακτήσουμε. Πώς; Με ποια μέσα; Με ποιους τρόπους; Σε πόσο χρόνο; Με πόσο αντίτιμο; Θαρρείς και είμαστε σημαδεμένοι όλοι! Θύτες και θύματα μιας έκρηξης που θα πρέπει να αναποδογυρίσει όλο το κράτος, όλο το σύστημα, όλες τις ζωές και ολόκληρη κουλτούρα… Την κουλτούρα (τον πολιτισμό) των όποιων κατακτήσεων της γνώσης και της μάθησης. Ναι, δεν είναι όλοι υπαίτιοι. Απλώς, ήμασταν σε λήθαργο…

Τώρα χρειαζόμαστε μια γενναία επανεκκίνηση για να διασώσει πράγματα που, φοβάμαι, η δική μου γενιά, δεν θα προλάβει να δει!».

 

- Τι είναι αυτό που μας λείπει σήμερα. Τόλμη ή μέτρο;

«Και τα δυο. Μας λείπει το κυριότερο: ένας πολιτισμός που την κρίση θα την μετατρέψει σε εργαλείο δουλειάς. Λείπει η κουλτούρα των συνεργασιών και παρατηρώ πως το μεγαλύτερο μέρος του λαού ψέγει και βρίζει οποιαδήποτε πολιτική συνεργασία με απαράδεκτες κατηγορίες και σε αυτό είναι μανούλα η Αριστερά… Το μέτρο το χρειαζόμαστε ανά πάσα στιγμή, εμείς, ένας λαός αμετροεπής. Η τόλμη ίσως έρθει από εκείνους που θα βρουν τη νέα αντίληψη μιας άλλης ζωής, ικανής να ανατρέψει το μεγάλο φάσμα της κοινωνικής παραμόρφωσης».

 

- Ποιο τραγούδι σας νομίζετε ότι ταιριάζει περισσότερο στην εποχή μας;

«Ο νους μου πάει στο: "Ποτέ δεν είν’ αργά" (στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής), εκεί κάπου λέει:

"Ποτέ δεν είν’ αργά για να ματώσεις

Ποτέ δεν είν’ αργά να γιατρευτείς

κι από παιδί όσα σε μάγευαν να σώσεις

και πάλι αυτά που σε ρημάξαν ν’ αρνηθείς"».

 

- Η οικονομική κρίση θα αποτελέσει ευκαιρία για συμμάζεμα;

«Θεωρητικά, ναι. Αρκεί, αυτή τη φορά, το κράτος να μεριμνήσει για τα τρωκτικά που υπάρχουν παντού! Νομίζω πως εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Το αντιφατικό είναι που επαφίεμαι στο "κράτος". Κατανοώ πως εκεί μέσα έχουν φωλιάσει τέτοια αρπαχτικά… Αυτή τη φορά βέβαια υπάρχει ο έλεγχος από την Ευρώπη και κάτι τέτοιο, σας ομολογώ, μου δημιουργεί μια κάποια ασφάλεια…».

 

- Καλλιτεχνικά πού σας βρίσκουμε αυτό το διάστημα;

«Στην έκδοση ενός βιβλίου με τον τίτλο: "Παγκόσμιο χρονολόγιο συνθετών-ερμηνευτών της μουσικής". Θα βγει με τον "Ιανό" και θα είναι ένα βιβλίο (και με ηλεκτρονική έκδοση) που θα είναι χρήσιμο στον κάθε μουσικό, σε ωδεία και μουσικολογικές σπουδές».

 

- Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τη νέα χρονιά;

«Να συνάδουν οι προσδοκίες με το εφικτό. Σε μια εποχή με συρρικνωμένη τη δισκογραφία, τη δυσκολία νέας παραγωγής, τη δυσκολία των συναυλιών, χρειάζεται παρατηρητικότητα. Η πραγματικότητα είναι σκληρή και σε συνδυασμό με το Διαδίκτυο θα παρακολουθούμε ποια πορεία θα διαμορφωθεί. Χρειάζεται όσφρηση και βλέμμα. Οι προσδοκίες μου λοιπόν έχουν να κάνουν με την πολυπόθητη ανάπτυξη. Να δούμε αν αυτή θα ανοίξει νέους δρόμους για την παραγωγή δισκογραφίας, υποστήριξη των ωδείων και των πνευματικών κέντρων των δήμων, καθώς και άλλων δημιουργικών οραματισμών».