- Καλαμάτα ξανά, μετά το καλοκαίρι που εμφανίστηκες.
"Ναι, αλλά το καλοκαίρι είχα έρθει με τον Λάκη Παπαδόπουλο και παίξαμε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, οπότε σε μουσική σκηνή είναι η πρώτη φορά. Φυσικά την ξέρω την πόλη γιατί πριν μερικά χρόνια είχα ξανάρθει στο Κάστρο σε συναυλίες. Χαίρομαι πολύ που θα έρθω ξανά, γιατί είναι αγαπημένη πόλη για μένα και μ' αρέσει που θα έρθω σε έναν κλειστό χώρο, να την δω και χειμώνα. Ερχομαι μάλιστα με δύο καταπληκτικούς νέους μουσικούς (πιάνο - κιθάρα) τον Δημήτρη Χατζηδημητρίου και τον Παρασκευά Θεοδωράκη αντίστοιχα, που αποτελούν ένα νέο γκρουπ που το έχουν ονομάσει "on the road"... κι είναι όνομα και πράμα! Εχω παρασυρθεί κι εγώ τα δύο τελευταία χρόνια που συνεργαζόμαστε και γυρνάω από μεγάλα μέχρι πολύ μικρά μέρη σε όλη της Ελλάδα. Το πρόγραμμα που θα παίξουμε θα περιλαμβάνει μια επιλογή από τις δικές μου δισκογραφικές δουλειές καθώς και κάποια τραγούδια των παιδιών από ένα cd που ετοιμάζουν τώρα, διασκευές παραδοσιακών και όχι μόνο, τραγουδιών και γενικά θα έχει ενδιαφέρον νομίζω η ποικιλία των τραγουδιών που έχουμε επιλέξει"
- Είσαι χρόνια στη μουσική σκηνή και έχεις κάνει διάφορα είδη τραγουδιών. Είναι κάποιο είδος που προτιμάς πιο πολύ;
"Καλή ερώτηση...θα σου έλεγα ότι είμαι συνεπής με την ασυνέπειά μου, από την άποψη ότι όταν κάνω κάτι δεν το ακολουθώ αμέσως μετά, δεν προσπαθώ να κάνω ξανά κάτι παρεμφερές κι ας έχει πάει καλά. Αρα δεν έχω μ' αυτή την έννοια μια συνέπεια, μ' αρέσει ν' αλλάζω. Είμαι επηρεασμένος από το δημοτικό τραγούδια βέβαια, αλλά και από ροκ και από κλασικά. Μου συμβαίνει ένα "άνοιγμα" ας πούμε που δεν θέλω κιόλας να το κλείσω οπότε παίζω ανάλογα με τις εποχές και ανάλογα με τις επιρροές που δέχομαι κατά καιρούς κι ανάλογα με τη διάθεση κάθε φορά"
- Η μουσική είναι ζήτημα ψυχολογίας τελικά;
"Ακριβώς! Επειδή στις αποσκευές μου κουβαλάω μνήμες από το χωριό μου και την παραδοσιακή μουσική, είναι ένα είδος που δεν το ξεφόρτωσα ποτέ και μέσα απ' αυτήν την επιρροή δίνω κάποια τραγούδια ενίοτε. Οπως επίσης και από τη λαϊκή αλλά και από τη ροκ μουσική. Το ζητούμενο απ' όλα αυτά είναι να προκύψει κάτι το οποίο είναι μια μίξη όλων αυτών. Δεν είναι βέβαια πολύ εύκολο αυτό αλλά το καινούργιο όταν βγαίνει μέσα από τις παλιές αγάπες που έχει κανείς, είναι καλοδεχούμενο και κάνει καλό στην ψυχολογίας μας ακόμα κι αν στην αρχή μας ξαφνιάζει"
- Είσαι από τους καλλιτέχνες που κάνουν πολλές συνεργασίες με νέους συναδέλφους τους. Παίρνεις πιο πολύ απ' αυτούς ή δίνεις;
"Η ζωή είναι πάρε δώσε, ούτε παίρνεις μόνο ούτε δίνεις μόνο, γιατί αν συμβαίνει αυτό είναι άρρωστο. Προφανώς παίρνω και παίρνουν, αλλιώς δεν κάνεις τέχνη. Οσους μουσικούς συνάντησα στο δρόμο μου και παίξαμε μαζί και τους αγάπησα, επηρεάστηκαν αυτοί από εμένα κι εγώ απ' αυτούς ασχέτως ηλικίας. Μπορεί να πάρεις από έναν νέο πιο πολλά απ' ότι θα του δώσεις εσύ που είσαι έμπειρος"
- Είναι το μυστικό για την "νεανικότητα" της μουσικής και του χαρακτήρα σου;
"Προφανώς! Αν θεωρήσει κάποιος ότι διατηρώ μια νεότητα και προσφέρω τραγούδια που έχουν ανταπόκριση στο σήμερα, ε τότε μπορεί να συμπεράνει ότι η νεότητά μου οφείλεται στο άνοιγμα της ψυχής και ότι είμαι δεκτικός σε πολλές επιρροές. Αν "κλείσεις" γερνάς απότομα. Βέβαια όταν ξεκίνησα να παίζω και να γράφω μουσική ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα περάσουν 30 χρόνια και κάποια τραγούδια θα τα τραγουδούσαν οι νέοι του σήμερα. Και αυτό μάλλον είναι και το πιο υγιές. Γράφεις γιατί θέλεις να εκφράσεις κάτι χωρίς να σκέφτεσαι συμφεροντολογικά, ότι το κάνεις για να μείνει. Γράφω, εκφράζομαι και η ζωή η ίδια ή σε πετάει σε μια όχθη επειδή έκλεισες ή σε βρίσκουν οι εποχές γιατί αφορούν τους ανθρώπους κάθε γενιάς αυτά που κάνεις"
- Και λειτουργεί πάντα αυτή η "δικαιοσύνη" των εποχών;
"Πραγματικά είναι δύσκολο το ερώτημα, γιατί η ζωή δεν μετράει τα πράγματα όπως τα μετράμε εμείς οι άνθρωποι. Προφανώς υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγμα που εμείς δεν γνωρίζουμε αλλά στο μικρό μας κόσμο, το δικό μας πολλές φορές φαίνεται να είναι δίκαια τα πράγματα και άλλες όχι. Αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω ότι αν αγαπάς τον εαυτό σου κι αυτό που κάνεις και με λίγη τύχη τα καταφέρνεις. Βέβαια πάντα η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει να είμαστε πάρα πολύ ταπεινοί γι' αυτό το λίγο ή το πολύ που μας συμβαίνει. Ας μην κοιτάζουμε το βαθύ μέλλον αλλά το άμεσο και τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε. Να είμαστε εμείς όσο γίνεται πιο δίκαιοι και να τσεκάρουμε τον εαυτό μας για τα λάθη του και ίσως η ζωή να φανεί καλή μαζί μας"
- Την έλλειψη ταπεινότητας πληρώνουμε σήμερα;
"Σαφώς! Υπήρξε μέγας κομπασμός και δεν σκεφτόμαστε ότι είμαστε ανθρώπινα πλάσματα με πολλές αδυναμίες αλλά και με τη χάρη της δύναμης. Κάναμε λάθος και κομπάζαμε ότι είμαστε πάνω απ' όλα, υπεράνθρωποι χωρίς αντίκρυσμα όμως, γιατί υπήρξαμε άξεστοι. Οπότε το πληρώνουμε τώρα"
- Θα μάθουμε;
"Αυτός ο πλανήτης είναι σαν σχολείο. Αν δεν μάθουμε κακό δικό μας"
- Ποιο τραγούδι σου θα αφιέρωνες στον κόσμο;
"Το "πέφτουν τα ψέμματα βροχή μα η αλήθεια σώζει". Το είχα γράψει το '89 με την τότε πολιτική κρίση που μας είχε σκεπάσει και δεν μπορούσα να το δεχτώ ότι συνέβαινε. Είχαμε πιαστεί στον ύπνο τότε κάποιοι άνθρωποι, γιατί είχαμε την ανάγκη να πιστέψουμε σε κάτι καθαρό αλλά η πίστη αυτή είχε πολλή αφέλεια για όσους δεν έγιναν πονηροί και δεν άρπαξαν κανένα κομμάτι. Αυτή την αρπαγή κάποιων την πληρώνουμε σήμερα. Αυτή η ευκολία του να παίρνουν κάποιοι αξιώματα και να κλέβουν τα ταμεία από τότε προέκυψε, γιατί πιο παλιά είχαμε μόνο μια ... πολιτική αριστοκρατία που έκλεβε, μετά στράφηκαν πολλοί στο εύκολο χρήμα.Στο πόσα έχεις κι όχι ποιος είσαι. Τώρα ευτυχώς όλα αυτά είναι υπό αναίρεση".
