Ιδανική συντροφιά στις δύσκολες μέρες -και νύχτες- που διανύουμε μπορεί να αποτελέσει το τελευταίο βιβλίο της Τίνας Κουτσουμπού “Το νερό που μ’ εκδικήθηκε”. Μέσα σε μια περίοδο όπου στις ειδήσεις κυριαρχούν τα δυσάρεστα νέα, οι σύντομες ιστορίες της συγγραφέως θα οδηγήσουν τη σκέψη του αναγνώστη σε λιβάδια ανθρωπιάς και τρυφερότητας, σπαρμένα από χαρακτήρες άκρως προσιτούς και ενδιαφέροντες. Η ίδια εξηγεί περισσότερα στην “Ε” για το πόνημά της, ενώ το κοινό θα ακούσει περισσότερα και στην παρουσίαση που έρχεται σε λίγες μέρες.

- Μικρές ιστορίες, σύντομες, που ρέουν σαν «το νερό που σας εκδικήθηκε» όπως λέτε και στον τίτλο. Γιατί επιλέξατε αυτή τη φόρμα για το νέο βιβλίο;

Πράγματι, στα πρώτα βιβλία μου οι αφηγήσεις μου κάλυπταν περισσότερες σελίδες. Στη συγκεκριμένη συλλογή τα περισσότερα διηγήματα δεν ξεπερνούν τις 3 με 4. Αυτό φυσικά δεν έγινε για κάποιο σκοπό, αλλά προέκυψε στην πορεία. Προσπάθησα να δώσω έμφαση στους χαρακτήρες, κρατώντας μόνο ό,τι θεωρούσα σημαντικό, λειαίνοντας τα περιττά σημεία. Πείτε ακόμη πως σκέφτηκα και τον αναγνώστη, που δεν έχει χρόνο να αφιερώσει σε μακρόσυρτες ιστορίες που του στερούν το ενδιαφέρον. Ζορίστηκα για να πω πολλά σε λίγη έκταση, αλλά θέλω να πιστεύω πως πέτυχα τον στόχο.

- Τι κάνει έναν συγγραφέα να αλλάζει και να επιλέγει μια διαφορετική μορφή κειμένου, σε σχέση με τα προηγούμενα έργα του;

Νομίζω η εξέλιξη. Οπως όσο μεγαλώνουμε αλλάζουμε, έτσι με την εμπειρία, γράφοντας, ο συγγραφέας εκπαιδεύεται, βελτιώνεται και γίνεται πιο αποτελεσματικός. Η γραφή του ακολουθεί το μέστωμα του νου, την ψυχική του ωρίμανση. Αλλωστε η εξέλιξη μέσω της μαθήσεως δεν σταματά ποτέ.

- Οι ήρωες που διαβάζουμε στα κείμενά σας είναι πραγματικά πρόσωπα σε έναν βαθμό; Πού τους συναντάτε; Σας εξομολογούνται οι ίδιοι τις ιστορίες τους ή τις φαντάζεστε;

Οι ήρωές μου είναι απλά και καθημερινά πρόσωπα. Αναμετρώνται με τις επιθυμίες, τις κοινωνικές συνθήκες και τα στερεότυπα. Αντιλαμβάνονται πως αυτό που τους κινητοποιεί είναι τα όνειρά τους κι η δύναμη ή η αδυναμία του εαυτού τους να τα πραγματοποιήσουν. Και επειδή φυσικά όλοι κουβαλάμε τα βιώματά μας, είναι φυσικό κάποιοι ήρωές μου να σχετίζονται με υπαρκτά πρόσωπα. Εν προκειμένω, είναι ο “Μάσσιμο” της παιδικής μου ηλικίας, ή το “στοιχειωμένο οικογενειακό οικόπεδο” και το “άρωμα του τάνγκο” που περικλείουν κάποιες βιωματικές καταστάσεις.

Υπάρχουν όμως και ήρωες παντελώς άγνωστοι σε μένα που όμως ζουν εκεί έξω και μ’ επηρεάζουν, όπως ο “Χασάν των φαναριών” ή ο Σύρος πρόσφυγας στην Ελλάδα των μεταναστευτικών ροών, ή όπως ο άστεγος των μεγαλουπόλεων στο ομότιτλο διήγημα. Κάποιες από τις ιστορίες τους είναι εμπνευσμένες από πραγματικά γεγονότα, άλλες είναι καθαρά επινόηση και με το τέλος που εγώ θέλησα. Αν ζούσα τη ζωή τους, οι πράξεις τους θα συνέπιπταν απόλυτα με τις δικές μου επιλογές.

- Το βιβλίο προέκυψε μετά από περιπέτειες που όλοι περνάμε μέσα στην πανδημία και την καραντίνα;

Εν μέρει, ναι. Η καραντίνα βοήθησε πολύ όσους γράφουμε, να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας και να συγκεντρωθούμε καλύτερα στον στόχο μας, να ξεκινήσουμε κάτι νέο ή να ολοκληρώσουμε ό,τι είχε μείνει μισό. Στο βιβλίο μου όμως, δεν είναι όλες οι αφηγήσεις προϊόν έμπνευσης και συγγραφής την περίοδο του εγκλεισμού. Οκτώ διηγήματα περιέχονται σε παλιότερες συλλογές μου, οι οποίες όμως πλέον δεν κυκλοφορούν, όπως η πρώτη μου συλλογή των Εκδόσεων Γαβριηλίδη, επειδή ο εκδοτικός οίκος έκλεισε.

- Ποιο είναι το πιο περίεργο σχόλιο-παρατήρηση που σας έχει κάνει ποτέ αναγνώστης σας;

Καλή ερώτηση. Θα σας πω τι μου είπε μια φίλη για το διήγημα «Οσα ο χρόνος μου χρωστά». Αναφέρεται στη ζωή σε άλλη διάσταση (μετά θάνατον), όπου αναφέρω τον αστροχώρο και αστροχρόνο, και με ρώτησαν αν έχω ασχοληθεί με αστροφυσική. Αλλος πάλι με προέτρεψε να μην βάζω άσχημο τέλος σε καμιά ιστορία. Αυτό φυσικά δεν είναι δυνατόν, αφού η λύπη κι η χαρά εναλλάσσονται στη ζωή, είναι η ίδια η ζωή.

- Εχετε βρει το θέμα του επόμενου βιβλίου σας; Είναι κάτι που συνήθως έρχεται αυθόρμητα;

Ασχολούμαι παράλληλα με δυο διαφορετικά είδη, τη νουβέλα και το μυθιστόρημα, ενώ στο ενδιάμεσο προκαλώ τον εαυτό μου να ασχοληθεί με τη γλυκιά βάσανο της ποίησης. Τι θα με κινητοποιήσει περισσότερο ώστε να τελειώσει πρώτο, μέλλει να φανεί. Οσο για το αν έρχεται αυθόρμητα, αυτό δεν είναι κανόνας, εξαρτάται από την Αυτού Μεγαλειότητά της την Κυρία Εμπνευση, που ενίοτε είναι ακριβοθώρητη.

- Πώς είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή για έναν συγγραφέα που ζει και δημιουργεί στην επαρχία;

Ζούμε στην Καλαμάτα, που είναι μια πολύ όμορφη και ήσυχη πόλη που δημιουργεί εικόνες και ερεθίσματα. Προσωπικά με ευνόησε, αφού ξεκίνησα από εδώ την συγγραφική μου δραστηριότητα. Είναι μια πόλη με εξωστρέφεια και παράγει πολιτισμό όλο τον χρόνο. Εξάλλου το διαδίκτυο σήμερα έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις και καλύπτει τις ανάγκες της επικοινωνίας με εκδότες, ανθρώπους του λόγου, ομότεχνους. Αλλωστε και η Αθήνα έχει τόσο εύκολη πρόσβαση πια με το αυτοκίνητο. Πρέπει όμως να σας πω αυτό που μου λείπει σχετικά με το βιβλίο, εδώ και χρόνια: είναι η αναβίωση της καλοκαιρινής έκθεσης βιβλίου που έχει εγκαταλειφθεί. Θα ήθελα να δω και πάλι τα βιβλία στα ράφια των εκθετών. Ας ελπίσουμε το μέλλον να φέρει ευχάριστη ανατροπή σε όλο αυτό, και να προβληθούν κι οι Μεσσήνιοι που γράφουν, και πιστέψτε με είναι πολλοί.

Σχετικά με το έργο: “26 διηγήσεις, 26 διαφορετικές ιστορίες, ανθρώπινες, διαχρονικές, νοσταλγικές, παλιές και σύγχρονες, που αναδεικνύουν την απώλεια, τον έρωτα, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τη θέληση των ανθρώπων να ονειρευτούν ν’ αλλάξουν το πεπρωμένο τους, να δραπετεύσουν με όχημα τα όνειρά τους από την απατηλή καθημερινότητά τους. Στις ιστορίες αυτές, οι ήρωες παθιάζονται και προβληματίζονται για το μέλλον, ενδίδουν στους πόθους και τις σκέψεις τους, αφήνονται στη θέλησή τους για περιπέτεια, αποδεικνύοντας με τον πιο έκδηλο τρόπο την άσβεστη δίψα τους για ζωή κι αγάπη. Με πείσμα κι επιμονή βιώνουν όσα τους χρωστά η ζωή προσπαθώντας να περνούν ξυστά από τα δύσκολα”.

Βιογραφικά στοιχεία: Η Τίνα Κουτσουμπού γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ και γνωρίζει 4 ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά). Εργάστηκε στην Ελληνική Ραδιοφωνία-Τηλεόραση και στην Εμπορική Τράπεζα. Ζει στην Καλαμάτα από το 1996. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Λογοτεχνών και γραμματέας της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων, αλλά και μέλος πολιτιστικών συλλόγων της Καλαμάτας και της Αθήνας. Εχει συμμετάσχει σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ιστορικού μυθιστορήματος. Αρθρα της δημοσιεύθηκαν στην Ενωση Μη Ημερησίων Εντύπων, στην Αθήνα, στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο Καλαμάτας και Κορώνης, σε λογοτεχνικά περιοδικά έντυπης μορφής αλλά και ηλεκτρονικής, καθώς και σε λογοτεχνικά blogs.

Βιβλιοπαρουσίαση: Η σχετική εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου “Το νερό που μ’ εκδικήθηκε” θα γίνει τη Δευτέρα 11 Απριλίου στις 7.30 μ.μ., στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (4ο όροφος του Πνευματικού Κέντρου Καλαμάτας). Εκεί θα μιλήσουν η Αντωνία Παυλάκου (φιλόλογος, πρόεδρος της Ενωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων) και ο Βασίλης Φλώρος (συγγραφέας - σκηνοθέτης). Αποσπάσματα θα διαβάσει η Κατερίνα Γυφτάκη, συγγραφέας. Συνοδεύει με την κιθάρα της η Γιωτίνα Γκλεγκλέ. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις “ΑΩ”.